Fajnie, że założyłeś wątek, bo nosiłem się z takim zamiarem jakieś 2 tygodnie temu, ale mi się nie chciało

Niedawno przeczytałem całą trylogię. W pierwszej kolejności - nie bardzo rozumiem, dlaczego w tak wielu miejscach mówi się o tym, iż to lektura młodzieżowa. Z całym szacunkiem, ale równie młodzieżowy jest "Wielki marsz". Młodociani bohaterowie nie muszą przecież implikować lekkiego charakteru powieści. Trylogia Collins - co widać zwłaszcza po przeczytaniu ostatniego tomu - jest książką jak najbardziej dla dojrzałych czytelników.

Pierwszy tomu podobał mi się najmniej. Od biedy można uznać, iż stało się tak ze względu na widziany wcześniej film, ale... nie wydaje mi się, by tylko o to chodziło. To, co drażniło mnie w ekranizacji, drażniło mnie i w książce. Dopiero jednak po przeczytaniu tejże zrozumiałem, iż wynikało to z przyjętej formy narracji. Nie wiem, jak innym, ale mi osobiście bardzo brakowało choćby szczątkowego przybliżenia ważniejszych trybutów (np. Thresh czy Cato), zaś skupienie się na postaci Katniss (i częściowo Peety; jedynie Rue siłą rzeczy jest nam dane nieco poznać) było nieco nużące. Poza tym zdarzały się dłużyzny. Chociaż ten tom jeszcze od biedy można uznać za "młodzieżowy", to jednak momentami książka jest brutalna i wstrząsająca. Myślę też, że mnie w całej tej trylogii najbardziej interesowały nie losy Katniss, lecz raczej jej wpływ na historię Panem i losy tego kraju same w sobie. Pod tym względem "Igrzyska śmierci" to taki ledwie prolog warty 6/10.

Drugi tom dla mnie wyraźnie lepszy. Akcja jest bardziej dynamiczna i silniej zróżnicowana. Pod pewnymi względami to ten tom podobał mi się najbardziej. Szczególnie zbiorowe sceny rodzącego się buntu ( ) to coś, co utkwi mi w pamięci na długo. I chociaż w pewnym momencie można było odnieść wrażenie, iż Collins próbuje odcinać kupony od popularności poprzedniego tomu, to jednak moim zdaniem wyszła z tego obronną ręką. . Jedyne, do czego mogę się tu przyczepić to zakończenie. Nie jest zaskakujące (to akurat nie jest wada, po prostu tak to się musiało skończyć), ale nade wszystko wyszło jakoś tak chaotycznie. Dla mnie to jednak wciąż solidne 7/10, może nawet 7.5/10.

Wreszcie tom trzeci. Tu już nie ma mowy o powtórce z rozrywki, to książka o zupełnie innym charakterze, niż dwie poprzednie. Co z początku trudno było zaakceptować. Akcja toczy się dość powłóczyście, ale mimo wszystko książka wciąga. Być może dzięki ciągłej atmosferze zagrożenia, związanej po trochu z . No i końcówka jest w tej książce znakomita i tak dalece niemłodzieżowa, że jeden z drugim być może przemyślą swoje stanowisko w tej kwestii Trudno nazwać zakończenie dobijającym, jednakże do happy endu też daleko - jak dla mnie jest po prostu idealnie, słodko-gorzko. I to w dużej mierze dzięki zakończeniu daję książce 7.5/10, bo chociaż generalnie drugi tom podobał mi się nieco bardziej, to jednak finał lepszy jest w tomie trzecim, zresztą to zakończenie całości, więc siłą rzeczy ostatni tom zgarnia trochę chwały należnej i pozostałym książkom

O tym, jak dobra to rzecz świadczy też swoisty kac, jaki przeżyłem po odłożeniu na bok "Kosogłosa". Jeszcze przez kilka dni przeżywałem przygody i rozterki bohaterów, nie potrafiąc zabrać się za nic nowego. A to coś, co nie zdarza mi się za często.

Kurde panowie mi ta trylogia ewidentnie nie pykła. Sam jestem w szoku, że czytelnicy tacy jak Wy, odnosicie się do tego dzieła tak pochlebnie. (p.a. zaskoczyłeś mnie twoim komentarzem bardzo) Nie powiem, sama konwencja i początkowe strony pierwszego tomu mogły wciągnąć. Im dalej jednak w las tym gorzej...

 Nie podobał mi się przede wszystkim warsztat pani Collins. Najbardziej zawiodłem się na samym procesie przygotowań do Igrzysk. Można to było zrobić tak extra, możliwości były wręcz nieograniczone. Autorka jednak opisując wyrywkowo poszczególne etapy treningu i przygotowań bardzo mnie rozczarowała. Same Igrzyska tez jakieś miałko opisane. Wszystko to jakieś takie oczywiste i przewidywalne było. Tom drugi o ile dobrze pamiętam to..
... . Tu chyba było najsłabiej. Chyba tylko potyczki głównej bohaterki z jej opiekunem alkoholikiem i niezłe dialogi im towarzyszące powodowały że brnąłem dalej.
Tom trzeci tak jak pisaliście był całkowicie inny od swych poprzedników. Nie pamiętam już dokładnie wszystkiego, ale wiem że końcowe strony tej trylogii to chyba najmocniejszy punkt opowieści...
...

Ogólnie jednak co by nie mówić, jakby mi się aż tak nie podobało to po pierwszym tomie zakończyłbym czytanie. Ja jednak upierałbym się, że jest to literatura przeznaczona dla młodszych czytelników. Trochę naiwna i bardzo przewidywalna...
Pomysł na historię super, wykonanie już słabsze. 

Tu się zgodzę, bo z tego pomysłu faktycznie dało wycisnąć się więcej. Np. bardzo rozczarowało mnie to, iż przy okazji tournee po dystryktach nie zostały one choćby po trochu przedstawione. O niektórych nie wiemy kompletnie nic. Brakowało mi w tej trylogii takiego, powiedzmy, tolkienowskiego podejścia do tematu. Za mało tu rysów historycznych, nie ma żadnej mapki i tak dalej. Ale podejrzewam, że tak miało być, że książka opowiada o wielkich wydarzeniach z perspektywy młodej dziewczyny, tym samym ważniejsza jest ona sama, jej wpływ na te wydarzenia, a nie cała reszta. Zgodzę się też, że pierwsze igrzyska były opisane po trochu bezjajecznie.

A czy taka naiwna to książka? Nie wiem, patrząc np. na to, jak potoczyły się ostatecznie losy niektórych bohaterów (np. Gale czy Haymitch), nie widzę w tym niczego naiwnego. Albo ta ironia losu w "Kosogłosie" - - to rzecz wykraczająca moim zdaniem poza ramy powieści młodzieżowej

Oj, pomyliły mi się słowa Miało być "tolkienowskie podejście to tematu" a nie "klimatu" Już poprawiam Tak więc generalnie chodziło mi o to, że zaciekawiło mnie Panem jako takie i chętnie dowiedziałbym się o tym kraju czegoś więcej. A brak mapy chyba nie tylko mi doskwierał, bo można w necie znaleźć fanowskie twory, oczywiście w różny sposób rozmieszczający poszczególne dystrykty (choć są części wspólne, jak chociażby osadzenie Kapitolu w okolicach Gór Skalistych, bądź też dwunastego dystryktu - w Appalachach).

I jeszcze -a propos klasyfikowania trylogii Collins w kategoriach wiekowych - pisząc, że to nie jest powieść młodzieżowa, miałem na myśli raczej młodzież młodszą, podstawówkowo-gimnazjalną. Wiem, że 10-12 latki sięgają po te książki i wydaje mi się, iż to zbyt młody wiek. W każdym bądź razie pewnego rodzaju dowodem niech będzie opinia nt. "Kosogłosa" zaczytana w biblionetce, w której ktoś obniżył ocenę ze względu na zbyt ponury nastrój. Bez komentarza

Ja tam może kiedyś przeczytam jak będzie chwilka, ale polecam sam cztery części przygód Willa i jego kolegi Chestera w serii Tunele. Przeżywają wiele przygód i chociaż może wydawać się, że skierowana jest do młodzieży to nie zabrakło bardziej poważniejszych fragmentów. Książki z tej serii się nie czyta tylko normalnie pochłania dzięki szybkiej akcji i ciekawych aczkolwiek niebezpiecznych przygód naszych bohaterów .

Czyta się lekko. A te teksty czy takie młodzieżowe? Na pewno nie płytkie. W sumie normalne. Oczywiście nie jest to mistrzostwo dialogu, ale ta trylogia nie jest o pierdołach i warto przeczytać.

Dla mnie w przypadku tej powieści to stwierdzenie Ciacho to eufemizm Dialogi są naprawdę słabe. Pierwszoosobowa narracja w wykonaniu Katniss to najsłabszy element powieści. Chyba p.a. pisał, że historia ma niesamowity potencjał, ale właśnie przez bardzo oszczędne i wyrywkowe opisy świata głównej bohaterki powieść dużo traci...

Broń Boże nie piszę tego dampf, żeby cie zniechęcić. Jak już pisałem, gdyby trylogia ta była taka słaba to był nie czytał wszystkich trzech części. Ale powiem szczerze, od pewnego momentu chciałem już tę historię skończyć i mieć ją z głowy. Choć przeznać muszę, że koniec się broni.

Wczoraj skończyłem trylogie i musze przyznać że jestem bardzo zadowolony, zwłaszcza zakończeniem.

Najsłabsza ze wszystkich w moim odczuciu jest część pierwsza czyli "Igrzyska śmierci", chociaż tutaj mamy pomysł wyjściowy czyli Igrzyska, Kapitol itp.
Drugą część czytało mi się jakoś płynniej i ogólni lepiej od jedynki no i samo zakończenie było wg mnie lepsze.
Trzecia część - świetna. Pierwszy rozdział może dla niektórych trochę nużący mnie czytało się bardzo dobrze, lepiej wczułem się w klimat.
Kosogłos jest poza tym najbardziej "dorosłą" częścią, więcej tu ważnych przemyśleń, wniosków i ogólnie postawa Katniss zdecydowanie na plus.
Najbardziej jednak na plus samo zakończenie trylogii - ostatnie kilkanascie/dziesiąt stron czyta się jednym tchem; Pani Collins zdecydowanie mnie zaskoczyła gdyż generalnie można trylogię w pewnym sensie traktować jako literaturę młodzieżową przez nieskomplikowany język i myślałem że zakończenie będzie lekkie, miluśne i cudowne i dziewczeta i chlopcy na całym świecie będą cieszyć sie z wielkiego zwycięstwa Katniss.
Nie zdadze oczywiście zakończenia ale mnie w pełni usatysfakcjonowało, nie było przesłodzone ale nie było też jakieś brutalne.

Całość czyta się szybko, bardzo łatwo można się wczuć w każdą część, ogólnie wszystko zgrabnie dopasowane. Nie jest to niewiadomo jak wyszukana literatura ale jako książka wg mnie głowne warunki spełnia czyli wciąga i zaskakuje

Zacząłem wczoraj czytać "Igrzyska śmierci", a przed chwilą czytnik podał, że już 60% za mną Nie spodziewałem się, że książka aż tak bardzo mnie wciągnie. Narracja pierwszoosobowa mi wcale nie przeszkadza, chociaż przez to nie mamy niestety opisów Igrzysk z perspektywy widzów. Sama walka w czasie Igrzysk jest opisana całkiem dobrze i dynamicznie, ale esencją tej książki jest dla mnie kreacja świata. Rozdziały wprowadzające były wyśmienite. Swoją drogą, samo uzasadnienie Igrzysk i przygotowania do walki uważam za lepsze niż analogiczne fragmenty w "Battle Royale". Szkoda tylko, że tak mało informacji podano na temat historii Panem, bo bym się chętnie z tego typu materiałem zapoznał. Pewnie jutro skończę pierwszy tom i za jakiś czas sięgnę po kolejne. Zdecydowanie polecam!

Skończyłem pierwszy tom i jestem na tak. Jedyne co mi przeszkadzało w drugiej części książki to ten cały gimbo-romans Jakieś takie zbyt słodkie te opisy były i mi niezbyt pasowały. Ale oprócz tego, wszystko inne na plus. A finałowa potyczka i zapowiedź tego, co będzie się dziać dalej miodzio