Jakby wywalić gimbo-romans, to książka by już była w ogóle super

Hahaha! dampf doprowadziłeś mnie do obłąkańczego śmiechu. Ale masz rację, ten wątek miłosny to jest największe G, które się ciągnie przez całą trylogię. A wymogę tego Peeta to ja odczytuje dosłownie i najlepiej pisałbym małą literą.

Polecam się na przyszłość

Prawda. Gale wydawał się też zawsze bardziej zaradny i konkretny.

Potwierdzam że im dalej w historie tym mniejsza jej część jest dla "rozwrzeszczonych nastolatek".

Powtorze też że polecam. Nie jest to wybitna literatura, może bardziej dla młodzieży ale bardzo wciągająca i naprawdę jest to sprawnie napisana historia.

Pierwsza część to jest fabuła rodem z filmu "Potępiony-The Condemned", jak ktoś lubi taką rozrywkę, to film powinien się spodobać. Niedługo zaś druga ekranizacja "Igrzysk..." i sądząc po trailerze nie będzie wielkiej różnicy między częścią 1 a 2, chociaż na papierze zaszła widoczniejsza zmiana.

Wiem emu, że bardzo lubisz pensjonarski wątek Ale wydaje mi się, że był on jednak bardziej przyswajalny niż rozkminy Katniss pod koniec tomu pierwszego. Tylko kurczę tak sobie myślę, że my nie mamy co narzekać na tego typu fragmenty, bo w powieści adresowanej do młodzieży muszą być takie motywy i bez tego nie da się jednak obejść. Pozostaje się przedzierać przez niektóre strony i iść dalej

Myślę też, że "Kosogłos" Cię nie zawiedzie

Eh to mnie Pani Collins rozczarowała na zakończenie trylogii. Średnio mi się podobało. Cały tom wydał mi się o wiele bardziej infantylny od dwóch pozostałych. Dziwne zagrania, nijako poprowadzona historia, słabo poprowadzenie bohaterowie (z wyjątkiem Katniss oczywiście), brak wykorzystania ogromnego potencjału zbudowanego przed poprzednie części.

Trzeci tom to walka o wolność, rebelia... szkoda tylko, że te ogromnie ważne wydarzenia przedstawione są w tak zdawkowy sposób. Cała walka, jest tylko tłem. Wszystko jest skondensowane, nie czuć wielkości wydarzeń... Wydaje się choćby człowiek czytał o zamieszkach w Warszawie 11 listopada. Jest słabo. Nie uwierzę, że potężny Kapitol trzymający w garści wszystkie Dystrykty okazał się kolosem na glinianych nogach. Cała ta miałkość ukazania rebelii może (a raczej na pewno) wynika z pierwszoosobowej narracji. Co nie oznacza, że wydarzeń nie można było przedstawić ciekawiej.

Czy tylko ja odniosłem wrażenie, że cała akcja dziejąca się w Kapitolu była bezsensowna i działania głównych bohaterów nijak nie zmieniły biegu wydarzeń? Jedyny skutek to trupy ścielące się gęsto. Bez niej skończyłoby się tak jak się skończyło. Nie licząc rozwiązania kwestii prezydenta Snowa.

Bohaterowie są słabo przedstawieni. Wychodzi cała wada trylogii... tak naprawdę jedyną osobą, której losy mnie interesowały była Katniss. Reszta ani trochę mnie nie ruszyła. Pod koniec bohaterowie zaczynają padać jak muchy (i to ważne postacie) a ja mam to głęboko gdzieś i kompletnie mnie to nie rusza.



Naprawdę dawno nie czytałem książki z tak nijakimi, kartonowymi postaciami stanowiącymi jedynie tło dla świetnie wykreowanej głównej bohaterki.

Nawet trójkąt G-K-P został... zepsuty? Aż dziw, że to piszę ale wyszło na to że z całej tej miłosnej przepychanki nic nie wynikło. Wątek, który zabrał wiele miejsca ma tak słabe zakończenie, że aż boli głowa. Chociaż na plus, że koniec końców nie było go aż tak dużo. Collins nie miała pomysłu na ten wątek to stworzyła jakieś dziwy na kiju z praniem mózgu na czele.

Co jest fajne? To, że ciągle czyta się szybko i znakomicie. Zakończenie na plus. Z drugiej strony słyszałem o nim wiele dobrego, a dostałem coś po prostu zgrabnego. Trylogia kończy się satysfakcjonująco, ale nie porywająco.

Całą trylogię polecam. Mimo średniego ostatniego tomu całe uniwersum stworzone na potrzeby "Igrzysk Śmierci" warte jest poznania. Treść książki zadaje kilka bardzo trafnych pytań na temat kondycji rodzaju ludzkiego i mass mediów. Mimo narzekań... jest naprawdę fajnie

A na "W pierścieniu ognia" wybieram się do kina. I razem z dziewczyną będziemy chyba jedyną parą w kinie, w której to płeć brzydka nalegała na seans

emu, ale o to przecież chodziło.
Specyficzne przedstawienie rebelii to zasługa pierwszoosobowej narracji, ale tak jak już pisałem cała trylogia opowiada o wielkich wydarzeniach z punktu widzenia nastolatki, która te wielkie wydarzenia zainspirowała. To książki o jej dojrzewaniu, godzeniu się ze swoją rolą, podejmowaniu decyzji, gdy nie jest się na nie jeszcze gotowym. Tym samym wojna musiała zejść w pewnym sensie na dalszy plan. Zresztą koniec końców to powieść antywojenna i w tym kontekście pierwszoosobowa narracja ma głęboki sens, bo trzecioosobowa narracja - choć pozwala na szersze objęcie akcji - może w pewnym sensie banalizować śmierć jednostek, jakoś się od nich dystansować. (
A to, że Panem było kolosem na glinianych nogach, jest niemalże oczywiste. Przecież to było zepsute do szpiku kości społeczeństwo, zgniłe moralnie, leniwe.
Stebbins, sam przecie utworzyłeś kiedyś wątek o filmie

http://www.gothamcafe.pl/pozostale/the-hunger-games-igrzyska-smierci-%282012%29/

Jak nie rusza, jak rusza

Przy pierwszoosobowej narracji trudniej dobrze nakreślić inne postacie, bo niejako siłą rzeczy mają mniej "czasu antenowego". Tym niemniej wydaje mi się, iż autorce się to udało. Postacie Finnicka czy Haymitcha są żywe, prawdziwe i ich losy mnie osobiście poruszyły. Co do Kinga, to też nie wiem, co powiedzieć, bo akurat niedawno przeczytałem "Pod kopułą" i tam każda jedna postać (z tych pozytywnych) była mi bardziej obojętna, niż ww postacie z trylogii Collins.

Co do Kapitolu, to trudno mi teraz dyskutować, bo szczegóły poulatywały z pamięci. Ale przecież stolica miała swoją flotę powietrzną, Katniss osobiście jeden z takich pojazdów zestrzeliła. I to na oczach mediów, więc nie bardzo rozumiem Twoje zarzuty również w tym zakresie

Widzę, że się dyskusja zrobiła.



A czy w każdej książce musi być pięknie? Czy w każdej bohaterowie podejmujący jakieś działania na rzecz dobra muszą kończyć dobrze? Przecież walka nigdy nie daje Ci gwarancji, że wygrasz. Są dwie opcje, albo wygrasz, albo przegrasz. Czemu uważasz, że Katniss i reszta powinni wygrać i takie rozwiązanie byłoby lepsze?


Może tak miało być? Przecież tam nie jest ważna jednostka tylko działania. A jedyna słuszna postać, to Katniss. Zresztą na moje oko najwyraźniejsza jest ona i Snow. Reszta to sztafaż, tak samo jak wątek miłosny, tęż uważam za sztafaż. Moim zdaniem kartonowe postaci to nie minus tej książki, tym bardziej, że wiele ich tam ginie.