Prawda
Nadszedł dzień, w którym w Świecie Dysku pojawiła się drukarnia. William wraz z krasnoludami zaczyna wydawać pismo, ale żeby nie było tak łatwo to konkurencja nie śpi. Alegoria na temat słowa drukowanego i jakie może przynieść skutki w razie czego. William jest świetnym dziennikarzem (jak na miarę Świata Dysku ), który zapisuje wszystko co kto mówi i chodzi mu tylko o prawdę. Niestety konkurencja zrobi wszystko aby zniszczyć jego gazetę i wypuszcza swoje pismo z nieprawdziwymi choć teoretycznie możliwymi opcjami (to jest Świat Dysku przecież). Oprócz tego zostaje nasz bohater wplątany w sprawę napaści na Patrycjusza co narazi go na niebezpieczeństwo drążąc bardzo ciekawy temat choć skutki mogą być opłakane. Postacie jak zwykle dobrze wykreowane, którymi losami można się zainteresować.
Książka ukazuje manipulacje i w to co chcą wierzyć bohaterowie, bo prawda zawsze jest ignorowana niż jakieś wymysły. W powieści znajdziemy dozę humoru, trochę absurdu i ciekawe postacie. Historia jest interesująca i książkę czyta się fajnie. Ocena 7/10.

Złodziej czasu
Kolejna książka z serii ze Śmiercią i jego wnuczką, ale tym razem z domieszką buddyzmu. Czas można zatrzymać i dwójka mnichów rusza na wyprawę, by powstrzymać taką opcję. Drugim wątkiem jest Śmierć i koniec świata jakiego znają. Lecz Susan za namową dziadka zostaje wplątana również w tą sprawę. Spotykamy ponownie Audytorów, którzy jak zwykle będą się chcieli dowiedzieć jak wszystko działa.
Lubię powieści ze Śmiercią i jego wnuczką Susan. Nieraz są straszne, ale często z domieszką humoru lub absurdu. Tym razem autor bawi się konwekcją buddyzmu, mistrzów sztuk walk, ich filozofii oraz motywem ucznia. Historia toczy się żwawo i wciąga. Postacie nakreślono znakomicie i nieraz bawiłem się dobrze podczas czytania.
Ocena 7/10.

Terry Pratchett Potworny regiment
Na wojnę wyrusza regiment aby wspomóc żołnierzy walczących w obronie kraju. Niestety nie wszystko jest takie jak się wydaje i po drodze czeka rekrutów wiele przygód. Spotykamy fajne postacie, które nie sposób nie polubić. Sama opowieść jest interesująca choć czasami mogłoby być mniej opisów. Książkę czyta się dobrze, jest sporo akcji i humoru. Ocena 7/10.

Terry Pratchett Łups
Kolejna część przygód Sama Vimesa i jego Straży Miejskiej. Niestety wojna pomiędzy trollami i krasnoludami może rozpocząć się w każdej chwili. Vimes będzie musiał przeciwdziałać, aby miasto przetrwało.
Książka napisana z dozą humoru (czytanie Gdzie jest moja krówka? przez Vimesa wspaniałe ) i dużą ilością akcji. Sami bohaterowie skrojeni zostali znakomicie jak zawsze. Historia bardzo podobała mi się, jest wciągająca i fajnie się czyta. Ocena 7.5/10.

Terry Pratchett Świat finansjery
Kolejna z przygód poczmistrza. Tym razem za zasługi dla poczty ma się zająć podupadającym bankiem. Podobny schemat jak w Piekle pocztowym. Nasz bohater musi lawirować między pracownikami i wdrażać nowe dyrektywy. Nie jest to łatwe, bo na wszystko czeka dawniejsi właściciele. Fajna historia, ale zabrakło jej czegoś odkrywczego niestety, bo nawet humoru jest dość mało. Jako powieść fantasy daje radę, ale porównując do poprzednich trzyma poziom, lecz niczym nowym nie zaskakuje. Bohaterowie nakreśleni zostali dobrze, jest trochę akcji i szef banku, z którym nieraz związane są zabawne scenki. Czyta się dobrze. Ocena 7/10.

Mort
Chyba najlepsza książka Pratchetta, którą czytałem. Przedstawienie pracy Śmierci i tego jak przyjmuje tytułowego Morta na swojego ucznia jest naprawdę świetne Genialny motyw jak Śmierć próbuje rozrywek ludzi i nie potrafi zrozumieć co oni w nich widzą.. naprawdę Pratchett zrobił to w genialny sposób Dla mnie mocne 8/10

Terry Pratchett w innym wydaniu niż znanym nam z cyklu Świata Dysku. Nie oznacza to, że gorszym, ale osoby porównujący właśnie książki z tego cyklu ze Spryciarzem z Londynu mogą poczuć lekki niedosyt.
Dodger to znany zbieracz różnych zgubionych rzeczy znalezionych oczywiście nie gdzie indziej, ale w kanałach. Pech sprawia, że ratuje piękna dziewczynę z rąk oprawców, którzy uciekają jak najdalej od niego, gdy dostają porządne lanie. Tak zaczyna się sama historia Dodgera, co z zbieracza stał się kimś ważnym.
Autor znakomicie odmalowuje obraz dawnego Londynu pełnego biedoty, dżentelmenów i osób trudniących się różnymi zawodami, aby przeżyć w niegościnnym miejscu. Dzielnice biedoty zamieszkałej przez różnej maści na przykład zbieraczy lub żebraków. Podłych barów i spelunek. Obok nich znajdują się domy i rezydencje bogatszych mieszkańców, którzy żyją na wysokiej stopie. Oczywiście autor trochę podkolorował nieco różne aspekty tamtego życia jak się przyznaje na końcu książki. W takim czasie i miejscu poznajemy głównego bohatera, który zbiera rzeczy zgubione przez bogatszych mieszkańców w kanałach. Posiada rozległą wiedzę najlepszych miejsc i często znajduje pieniądze albo nieraz biżuterie jak się trafi. Przypadek sprawia, że z nieuchwytnego staje się nagle rozpoznawalną osobą za sprawą przypadku uratowania dziewczyny. Cała historia jest przesycona klimatem dawnego Londynu odczuwalnego cały czas podczas czytania. Ulice tętnią życiem, a ciemne zaułki lub dzielnice biednych ludzi nieraz z marginesu robią wrażenie przerażających miejsc. Łatwo można paść ofiarą złodziei lub innych przestępców. Właśnie plastyczny obraz miasta zrobił na mnie świetne wrażenie. Jednak historia przesycona została znanym humorem, jakim posługuje się autor i nawet ponure wydarzenia często są zaprawione absurdem.
Głównym bohaterem książki został Dodger. Spryciarz i zbieracz poszukujący cennych przedmiotów pod powierzchnią w kanałach. Znający je jak własną kieszeń. Także ulice Londynu nie mają przed nim sekretów i zna wszystkich podejrzanych typków zamieszkujących na nich. Wyznaje zasadę ?nic nie widziałem, nic nie słyszałem? (nawet jak widziałem to oczy miałem zamknięte) i jest szybkobieżny jak struś pędziwiatr, którego nie można złapać. Zawsze stara się unikać funkcjonariuszy i nie rzucać się w oczy nikomu. Z dnia na dzień staje się bohaterem i będzie musiał sobie poradzić z tym. Kreacja głównego bohatera to wielki plus powieści i zarazem interesująca osoba. Jego przygody i relacje z różnymi bohaterami potrafią zainteresować, ale też nieraz to powoduje sporo zabawnych sytuacji. Na pewno sympatyczna postać, którą polubić nie trudno.
Kolejną postacią jest Karol Dickens pojawiający się sporo razy. Zawsze poważny i mający spore wpływy, pomagający Dodgerowi jest postacią dobrze skonstruowaną i ciekawą. Spisujący niekiedy wszystko, ale dla mnie jest to postać chcąca pomóc biedocie i zwrócić uwagę dzięki pisaniu powieści. Jest to zapewne nawiązanie autora do wielu klasycznych dzieł Charlesa Dickensa, w których przedstawia świat ludzi biednych. Lekkie podsunięcie pomysłu jakby właśnie obecne wydarzenia były kanwą właśnie takich historii uważam za interesujący zabieg.
Wyróżniające się osoby to Salomon Cohen z tajemniczą przeszłością. Oczytany i przede wszystkim znajomy naszego bohatera lubiący swoją pracę, jaką jest wyrób różnych cennych rzeczy. Oczywiście nie brakuje Onana. Psa o takim zapachu, że same włosy spadają z głów, a ludzie uciekają w popłochu.
Pozostałe postacie zostały świetnie skonstruowane i dotyczy to nie tylko pierwszoplanowych jak również drugoplanowych. Nieraz mających do odegrania swoje role, jakie im przypisał autor. Każda z nich została nakreślona znakomicie, ma swoje własne cechy charakteru i pod względem psychologicznym została skonstruowana świetnie. Nie są to jednowymiarowe lub papierowe postacie, ale posiadająca głębię. Trudno się nimi nie zainteresować. Interakcje pomiędzy bohaterami wypadają znakomicie i nieraz powodują komiczne sytuacje. Tak samo dialogi nie rażą sztucznością, a często prowadzą do zabawnych sytuacji.
Wydarzenia toczą się w książce szybkim tempie tak samo akcję poprowadzono. Cały czas się ciągle dzieje i nie sposób się nudzić w żadnym wypadku. Przeciwstawianie arystokracji i bogatych ludzi, gdzie królują sztywne konwenanse z osobami z nizin społecznych zostało wspaniale przedstawione. Rozmowy na tematy trudne jak brud, ubóstwo czy choroby obecne wtedy autor potraktował ze swoim poczuciem humoru niepozbawionym jednak pewnego moralizatorstwa i zderzenie ich ze światem bogaczy prowadzi do wielu zabawnych sytuacji. Czytelnik jednak pod tą pierwszą odsłoną może odkryć, że skrywa się drugie dno. Sama historia jest pełna zwrotów akcji, licznych intryg i niebezpieczeństw czyhają na naszego bohatera. Podobała mi się brawura, z jaką Dodger wychodził cało z opresji.
Czuć tutaj nawiązania do epoki wiktoriańskiej przefiltrowanej przez samego Terrego Pratchetta z wyczuciem i dostosowanej do potrzeb powieści. Przyjemny styl, podejście z dystansem i znakomicie wpleciony humor, jakim posługuje się autor sprawia, że jest to lektura przyjemna. Moim zdaniem jest to hołd złożony wybitnemu pisarzowi, jakim był Charles Dickens i widać to cały czas podczas czytania. Akurat autor trafił w moje gusta, bo lubię powieści dziejące się w dawnym Londynie, pełnym tajemnic i opisów życia właśnie w tamtym okresie. Albo nawet książki osadzone w czasach epoki wiktoriańskiej. Tutaj mamy do czynienia z historią mającą pewnie coś wspólnego z prawdą historyczną (występują prawdziwe postacie, opisy życia w Londynie), ale bardziej przypomina to bajkę opartą na ciekawym pomyśle. Wszystko przedstawione w krzywym zwierciadle i podkolorowane niż było w pewnie rzeczywistości. Nie przeszkadzało mi w żadnym razie i cieszę się z przeczytania tej bardzo dobrej książki. Dostałem interesującą powieść z ciekawym bohaterem i historią. Lektura przyjemna i miło spędziłem czas podczas czytania. Ocena 7/10.