Czarodzicielstwo
Kolejne przygody Ricewinda, który zostaje wmieszany w wojnę magów, a przy tym przezywa wiele niebezpiecznych przygód.  Książka fajna i dobrze się czyta choć trochę czuć zmęczenie materiału to jednak nie sposób się nudzić. Postacie ciekawe i dobrze zarysowane. Nie zabrakło małych odniesień do HPL. Akcja szybko poprowadzona i zakończenie podobało mi się. Ocena 7/10.

Eryk (Faust)
Krótka opowieść ze Świata Dysku wydana w formie książki. Ricewind powraca i miesza szyki demonom co prowadzi do wielu absurdalnych i zabawnych sytuacji. Znajdziemy odniesienia do kultury Azteków.
Do Fausta.
Same piekło przedstawione w krzywym i absurdalnym zwierciadle, gdzie wszystko nie działa jak powinno. Tak więc Ricewind z Erykiem wędrują sobie i przeżywają przygody. Nie zabrakło przygód bagażu, którego lepiej nie zdenerwować, bo może się stać coś złego. Oczywiście osobie co go zdenerwowała. Książka jak wspomniałem krótka, ciekawa i bardzo mi się podobała. Dobrze się bawiłem podczas czytania i szkoda, że tak krótka, a nie bardziej rozbudowana. Ocena 7/10.

Kosiarz
Śmierć musi ustąpić. Czy aby na pewno . Tym razem autor w absurdalnej historii pełnej humoru pokazuje co by się stało, gdyby zabrakło Śmierci.
Martwy mag staje się zombie, dzieją się niezwykłe rzeczy, chodzą same spodnie i jest nawet nawiązanie do Bloba .
Coraz większa koncentracja siły życiowej i duchów sprawia wiele niespodzianek. Nie zabrakło nawet seansu spirytuastycznego.
Śmierć zostaje kosiarzem na farmie i kosi zamiast ludzi zboże . Nawet, gdy bierze udział w wyścigu z maszyną zbudowaną, aby szybciej kosić daje z siebie wszystko, bo jak wiadomo Śmierć umie kosić porządnie.
Książkę czyta się fajnie i śledzi się poczynania głównych bohaterów z zainteresowaniem. Ocena 7.5/10.


Muzyka duszy
Za sprawą życzenia Imp wraz z poznanymi kolegami zakładają zespół muzyczny i dają zawsze czadu . Z drugiej strony córka Morta i Ysabel czyli Susan musi zastąpić samą Śmierć, bo jak to zwykle bywa ruszył w podróż .
Śmierć jako żołnierz Legii cudzoziemskiej rozwala system .
Fajnie wygląda sprawa z zespołem co daje czadu. Kiedy i gdzie tylko się pojawią wzbudzają ogromne emocje aż kilka miast zostało poważnie zdewastowane. Za sprawą magicznej gitary, która wpływa muzyką na innych Imp zostaje znanym muzykiem. Susan przejmuje rolę Śmierci i dręczą ją często moralne dylematy, ale stara się wykonywać swoje obowiązki co niekiedy nie wychodzi.
Bardzo dobra powieść z sporą ilością humoru oraz absurdu jak to u Pratchetta bywa. Same postacie bardzo ciekawe, świetnie zarysowane, których losy śledzi się z zainteresowaniem. Historia wciąga i nie pozwala się oderwać. Ocena 8/10

Zawsze czytałem po kolei według listy i nie dzieliłem na cykle. Nie przeszkadza to w niczym, bo jest kilka powieści należących nie do cyklów i tez występują znane postacie z cyklu. Czytaj po kolei jak chcesz leci, bo nic na tym się nie traci .

Pomniejsze bóstwa
Wielki Om staje się małym żółwiem i spotyka Brutha.
Satyra i absurdy piętrzą się coraz bardziej, a chodzi tutaj o przedstawienie fanatyzmu religijnego w krzywym świetle oraz do czego może prowadzić takie fanatyczne uwielbienie. Ich rozmowy na temat ksiąg najwyższych kapłanów, którzy dostąpili oświecenia nie pokrywają się z tym co było przekazane i wyszedł z tego bełkot. Brutha choć to nowicjusz dopiero to jednak ma zdrowszy osąd niż najwyższy kapłan, którego się boją wszyscy. Wraz ze swoim bogiem Omem przezywają wiele niebezpiecznych przygód, aby odpowiedzieć na pytanie czemu Om stracił swoją moc.
Nawet ciemny charakter potrafi zaskoczyć choć to przerażająca postać pozbawiona skrupułów. Nie zabrakło epizodu znanego i wprowadzającego lekkie zamieszanie oraz lubiącego swoją prace Śmierci. Książkę fajnie się czyta od samego początku, a sama historia wciąga. Ocena 8/10.

Ciekawe czasy
Ricewind powraca i zabiera nas na podróż na kontynent, gdzie każdy boi się kogoś na koniu. Serio.
Kiedy do Niewidzialnego Uniwersytetu przychodzi wiadomość o wysłaniu najlepszego maga to zbiegiem okoliczności zostaje wybrany nie kto inny tylko Ricewind przymuszony szantażem. Wyrusza, a jak to zwykle bywa chce tylko jednego przeżyć. Tutaj mamy do czynienia przedstawione w krzywym zwierciadle tyranię, gdzie nie posłuszeństwo karane jest bardzo surowo. Zwykli ludzie pracują na polach i boją się wszystkich co jeżdżą na koniach.
Po perypetiach spotykamy starych znajomych czyli Cohena barbarzyńcę wraz z innymi i zawsze optymistycznego Dwukwiata. Prowadzi to do zabawnych sytuacji. Nie sposób się nie pośmiać z weteranów machania mieczem, na których czele stoi Cohen Barbarzyńca, którzy są zbieraniną twardych jak skała wojowników otoczonych nieśmiertelną sławą. Do tego dochodzą niebezpieczne przygody Ricewinda nieraz pełne absurdu i zabawnych sytuacji. Najzabawniejszy jest koniec powieści.
Książkę czyta się znakomicie i sama historia wciąga. Postacie świetnie nakreślone, ciekawe i interesujące. Ocena 8/10.

Opis :
est połowa XXI wieku. Po ogromnym wstrząsie Dnia Przekroczenia i po erupcji superwulkanu Yellowstone, ludzkość sięga wciąż dalej w Długą Ziemię. Społeczeństwo ewoluuje, na zniszczonej Ziemi Podstawowej i poza nią. Pojawiają się nowe wyzwania.
Podstarzały i gderliwy SI, Lobsang, zamieszkuje z Agnes na egzotycznym i dalekim świecie. Postanowili wieść normalne życie w New Springfield ? adoptowali nawet dziecko. Wydaje się jednak, że nie trafili tam przypadkiem. Krążą pogłoski o dziwnych zjawiskach na niebie, o strachach... Coś jest w tym świecie nie tak?
Miliony kroków od tego miejsca, Joshua dowiaduje się o ojcu, którego nigdy nie znał, i odkrywa sekretną historię rodziny. Nagle niespodziewanie otrzymuje pilne wezwanie z New Springfield.
Lobsang zaczyna rozumieć wagę tego, co dzieje się pod powierzchnią jego świata ? i zagraża wszystkim światom Długiej Ziemi. Aby z tym walczyć, potrzebne są połączone wysiłki ludzkości, maszyny i superinteligentnych Następnych. A niektórzy muszą złożyć ostateczną ofiarę.

Kategoria: Fantastyka, fantasy
ISBN: 978-83-8069-226-8
Tytuł oryginału: The Long Utopia
Data wydania: 02.02.2016
Format: 142mm x 202mm
Liczba stron: 376
Cena detaliczna: 32,00 zł

 

W pierwszym powieściach może tak być, ale jak przeczytasz np. Pomniejsze bóstwa to zauważysz, ze pod tą fasadą kryje się coś więcej. Pratchett w wielu książkach sięga po motywy z popkultury i jeszcze w krzywym zwierciadle przedstawia różne odniesienia do wydarzeń, państw itd . Warto przeczytać, a porównując go do Wagnera (Sandersona nie czytałem) to jest inna literatura. Tam są opowieści fantasy na poważne i ciężko tam znaleźć to co jest w książkach Pratchetta. Z drugiej strony to jest fantasy humorystyczna, a pod tym płaszczykiem w wielu książkach autor przemyca swoje przemyślenia na różne poważne sprawy .

To też trochę zależy czy autor oprócz wymyślania gagów i absurdu coś dodaje od siebie. W poważnej fantasy bardziej nastawia się autor na wykreowaniu świata, bohaterów i zakończenia. Nie znajdziemy tam absurdu czy dużej ilości humoru.
Oprócz Pratchetta bardziej znanymi humorystycznymi autorami są Douglas Adams czy Robert Rankin z tym, że ostatni stawia na absurdalne poczucie humoru i nie każdemu może ono pasować. Pewnie słyszałeś lub czytałeś coś od nich .

Ciacho jaką jego książkę czytałeś ?

Równoumagicznienie
Mam trochę gorsze zdanie o tej książce niż Magnis dla mnie to było jak dotychczas najsłabsza książka Pratchetta (nie żebym czytał ich dużo bo to dopiero 3 ) ale jakoś postacie Babci Weatherwax i małej Eskariny nie porwały mnie aż tak jak przygody Rincewinda i Dwukwiata. Oczywiście nadal mamy tu śmieszne dialogi i sytuacje ale jednak to wszystko mniej mnie śmieszyło niż przygody turysty i prawie-maga Ode mnie 6/10.

Carpe Jugulum
Kolejna część opowieści o trzech czarownicach, ale tym razem autor serwuje nam pastisz powieści grozy. Historia zaczyna się kiedy grupa arystokratów - wampirów została zaproszona do Lancre, gdzie też zawsze przebywają czarownice. Miało być pięknie, ale niestety wampiry opanowały krainę.
Książka zawiera wiele smaczków z wampirycznych opowieści grozy. Jest więc grupa wampirów, a w niej Vlad zakochany w Agnes - czarownicy. Są motywy mrocznego zamczyska, służącego i postępu (choć Igor tego nie pochwala).
Mamy odniesienie do Le Fanu nawet, ale najbardziej podobała mi się tutaj - oprócz może czarownic - postać Igora. Zapracowuje się jak tylko może żeby zamek w Lancre przypominał ten w Uberwaldzie co nie jest proste. Wprowadza to wiele zabawnych sytuacji.
Jak sam mówi zamek wampirów powinien na taki wyglądać .
Spotykamy trójkę czarownic znaną z poprzednich książek, które tym razem postanawiają walczyć z wampirami.
Powieść zabawna z fajnym mrocznym klimatem i ciekawymi postaciami. Zabawa konwekcją opowieści o wampirach została w pełni wykorzystana i pewnie fajnie, by wyglądała jakby nawet zrobiono film na jej podstawie. Historia wciąga i nie potrafiłem się oderwać, a oprócz tego bawiłem się świetnie podczas czytania wyszukując lub czytając o możliwości zabicia wampira znanych z klasyki, ale przedstawionych w krzywym zwierciadle (motyw z cytryną ). Ze swej strony polecam Ocena 8/10.

Piąty Elefant
Znów mamy powieść osadzoną również w krainie Uberwaldzie, ale tym razem z wilkołakami. Vimes zostaje oddelegowany na koronacje króla krasnoludów i wplątuje się w kabałę (gdzie jest kajzerka ). Jest czasami krwawo lecz autor nie opisuje tego dokładnie. Tym razem mamy do czynienia z powieścią kryminalną osadzoną w Świecie Dysku. Historia ciekawa, a postacie interesujące. Co mi brakowało to więcej humoru lub absurdu, ponieważ nie ma go zbytnio dużo. Powieść trzeba przyznać dobrze się czyta, znajdziemy dużo zwrotów akcji i zakończenie całkiem niezłe. Ocena 7-/10.