Opis :
Cassie Wright, podstarzała królowa porno kinematografii, chce ustanowić nowy światowy rekord i na oczach rejestrującej wszystko ekipy filmowej zadowolić 600 mężczyzn. W poczekalni zbiera się tłum ochotników: każdy karnie czeka na swoją kolej, opowiadając o życiu i związkach z Cassie. Z biegiem czasu atmosfera gęstnieje, dochodzi do przepychanek i okaleczeń, i w głowach wielu uczestników pojawia się myśl, czy z tej przygody na pewno można wyjść cało.

Tytuł   Snuff
Tytuł oryginalny   Snuff
Data wydania   29 kwietnia 2013
Autor   Chuck Palahniuk
Przekład   Elżbieta Gałązka-Salamon
Wydawca   Niebieska Studnia
Cena   34,?
Gatunek   obyczajowa

Ja niedawno skończyłem "Fight club" i jestem bardziej niż zadowolony; oczywiście wcześniej, parę lat temu oglądałem film ale pomimo tego że wiedziałęm jaki jest ogóly twist nie przeszkadzało mi to w lekturze.
Świetnie napisana! Pierwszy raz się zetknąłem z takim sposobem pisania, takie jakby pourywane troche, jakby na odpitol (za przeproszeniem), ale wszystko składa się w spójną całość. Niektóre pojedyncze zdania z tej książki są więcej warte niż całe książki innych autorów.

Generalnie lektura z takim ponurym, depresyjnym klimatem ale zadająca wiele ciekawych pytań odnoście życia; tego jak żyć i jakie mamy (powinniśmy mieć?) priorytety.
Polecam i zdecydowanie sięgne po wiecej książek tego autora

Podbijam znowu temat, nie chce mi sie dwa razy pisac tego samego wiec wkleje moja skromna opinie:

Jest to trzecia po Fight clubie oraz Niewidzialnych potworach powieść Palahniuka którą miałem okazje przeczytać.
Niestety jak do tej pory najsłabsza (nie mylić ze "słaba").
W zasadzie wszystko jest ok, nadal mamy do czynienia z typowym dla autora minimalistycznym podejściem, oszczędnością słów, cynizmem, krytyką społeczeństwa, czarnym humorem, po raz kolejny pojawiają się też tzw "refreny" których Palahniuk używa chyba w każdej książce (z pewnościa w każdej którą przeczytałem) czyli powtarzające się co jakiś czas podobne teksty (w przypadku "Dziennika" są to np. "Nawiasem mówiąc pogoda na dzisiaj jest częściowo zawiana z okresowymi wybuchami rozpaczy i złości" czy też "Pogoda dzis jest częściowo wściekła z okresowymi atakami furii", w ten specyficzny sposób autor oddaje aktualny stan emocjonalny głównej bohaterki); jest też jak zawsze sporo przekleństw, które swoją drogą napędzaja wspomniany wcześniej czarny humor.
Czyli w zasadzie jest wszystko.
Wszystko poza tym że historia kelnerki/niespełnionej (spełnionej ?) artystki - Misty Kleinman nie wciągnęła mnie tak bardzo jak historie bohaterów dwóch poprzednich książek Palahniuka.
Jak dla mnie jest tu za dużo gadania o sztuce, za dużo malowania i innych artystycznych bzdetów (oraz przemyśleń na ich temat).
To właśnie powodowało że dość sporo czasu zajęło mi przeczytanie tej książki.

Tak czy inaczej jest to książka na 6/10 czyli dobra. Nie jest słaba, nie jest wybitna, jest po prostu dobra, na tyle dobra, że z pewnością sięgne po nastepne powieści autora którego, po tych trzech spotkaniach, jestem juz fanem.


A następne...

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/48646/udlaw-sie

a to nie miał być sam komiks?

fakt, pomysł nie powala i w sumie to zalatuje takim "co tam słychać u bohaterów po latach", albo jakąś pseudo-psychoanalizą (że małżeństwo, że dziecko, że traktowanie syna tak samo, jak kiedyś ojciec go tratkował tererere), ale ja i tak z ciekawości, jako fanka Fight Clubu, sprawdzę, co to i z czym to się je, jak już wyjdzie, jak pewnie większość fanów

Też mi się to nie podoba. Dopiero teraz doczytałem, że ma to być komiks. Sam pomysł nie powala na łopatki, a pomysł z Tylerem jako "bytem" moim zdaniem kompletnie zmienia sens i obraz części pierwszej. Porwanie dziecka Narratora przez Tylera? Nie widzę tego... Chyba się nie skuszę na czytanie tego komiksu.

Chodzi za mną od paru tygodni Fight Club, o którym czytałem w samych superlatywach, i zabieram się za to, jak tylko mi przyjdzie pocztą. Film pamiętam jako oryginalny obraz brutalnej rzeczywistości ze świetnymi rolami Pitta i Nortona. Oglądałem to jeszcze jako gówniarz, więc bardziej to było w formie rozrywki niż doszukiwania się czegoś głębszego, wobec czego książka tutaj będzie w zasadzie przygodą od nowa. A potem, oczywiście, film. Oczekiwania ogromne i liczę, że autor im sprosta.  

Słyszałem, że autor jest cholernie specyficzny, więc jestem bardzo ciekaw spotkania z jego twórczością. Z takimi autorami, jeśli z góry uznawani są jako kontrowersyjni i oryginalni, na ogół jest tak, że albo ich uwielbiasz, albo nie cierpisz. Nie ma stanów pośrednich. Ja właściwie oczekiwania mam do samej książki pod względem fabuły i jej przekazu (bo nie ukrywam, że już mi uleciała z głowy, chociaż pamiętam, że film mi się bardzo podobał), a nie stylu autora, który przy okazji poznam. Rzadko, ale zdarza się, że nie lubię stylu autora, chociaż książką(ami) się zachwycam. Najlepszy przykład jest tutaj Droga McCarthy'ego.  No ale sprawdzimy w autopsji, co to będzie z tym Fight Clubem. W przyszłym tygodniu dostanę i się za to zabieram, więc nie omieszkam podzielić się opinią.  

Kontrowersyjny to mało powiedziane
Nie no tak naprawde to nie wiem czy kontrowersyjny ale pisze w bardzo specyficzny sposob, ja ktory smiem sie nazwyac jego fanem stwierdzam ze przeczytanie dwoch powiesci Palahniuka z rzedu jest niewykonalne...albo wykonalne tylko ze moze sie skonczyć depresją, obłąkaniem, badz tez popelnieniem brutalnego mordestwa
Fight club najbardziej znany i rzeczywiscie to spoko ksiazka, chociaz w moim odczuciu do piet nie dorasta "Niewidzialnym potworom" (co zreszta widac po moim avku i sygnaturze ).

Pare jego powiesci przeczytalem i wedlug mnie gosc jest kozakiem, ale rzeczywiscie specyficzny jest i nie kazdemu to podejdzie.
Poza tym wkurza mnie fakt ze dwie jego ksiazki ktore bardzo bym chcial przeczytac (Rozbitek (!!) i Udław się) nie sa wydawane i nie ma gdzie ich kupic ;/
dramat.

Ale Tobie Ciacho polecam autora, choc jest tak jak mowisz, mozesz pokochac albo znienawidzic

Zacząłem wczoraj Fight Club i muszę się tutaj odezwać, co rzadko mi się zdarza podczas czytania książki, bardziej się odzywam po jej zakończeniu, bo dosłownie jestem zniszczony, a przeczytałem zaledwie kilka rozdziałów.   Pierwsza strona-chaos, ale artystyczny i zamierzony. Pierwszy rozdział-czułem się jakbym dostał strzał w mordę i zamroczony czytał dalej, co oczywiście nastąpiło, bo dotarłem dalej. Generalnie na tym etapie już stwierdzam, że autor jest specyficzny i oryginalny tak mocno, jak tylko się da i posługuje się zajebiście słowem pisanym. Ten język, to jak buduje zdania, jak wplata weń ironię i czarny humor. Mistrz. Chyba szykuje się kolejny priorytetowy autor do czytania i na półkę.

Jestem ciekaw ile z tego z książki pokrywa się z filmem, który pamiętam jak przez mgłę, ale zobaczę na pewno jak nie zaraz po zakończeniu książki, to niedługo po tym.