Postaram się wyjaśnić albo chociaż spróbować opisać jakie ja odniosłem wrażenie z tego, co stało się ostatniej nocy, bo sam nie jestem pewien co robiłem, co gadałem, i co tam w ogóle zaszło . W każdym razie przez całą podróż powrotną mieliśmy z tego wszystkiego niezłe polewy z Kają . Nie pamiętam czy słyszałem budzik Manda czy nie, ale chyba coś tam skrzeczało. Na pewno obudziła mnie Kaja swoim nagłym zerwaniem się z łóżka i krzykami "Boże! Co to jest?! Co to jest?!" czy jakoś tak. Ja się zerwałem i widzę jak jakaś skulona postać pod oknem przemyka. Przez moment miałem wrażenie, że to jakiś demon czy inne paskudztwo, a już na pewno co najmniej ten koleś, który odwiedził nas w nocy . Nie kontaktując jeszcze w pełni z rzeczywistością rzuciłem się do Manda (bo to był on oczywiście, ale dopiero zajarzyłem to po 5 sekundach) i chyba go złapałem albo szarpnąłem, nie wiem czy za nogę, czy za rękę. W każdym razie coś do niego krzyczałem, a że nie byłem w pełni rozbudzony, to chyba te słowa jakoś nieskładnie się układały. Próbowałem chyba krzyknąć "Kim jesteś" albo coś w tym stylu. Pamiętam jeszcze, że jak po paru sekundach było już wiadomo co się stało, to zacząłem się śmiać .


A ja właśnie dobrze się czułem, dopiero po robocie, jak poszedłem grać w piłkę, to mnie wzięło i musiałem przerwać grę po 40 minutach, bo zaczynało mi się ćmić przed oczami i łapałem koszmarne zadyszki

A podsumowując: ja aż tak bardzo źle nie bawiłem się na Falkonie. Mało było interesujących punktów, to prawda, ale fajnie było posłuchać kogoś takiego jak Watts. Co prawda czasami przynudzał i z niektórymi rzeczami się nie zgadzałem, ale to bardziej wina beznadziejnej formuły spotkania i pytań z sali, typu: "Jak pan sądzi, jakie będą główne problemy świata w przyszłości?". Żal. Szkoda też, że nie uświadomiłem mu w końcu, że dalsza część jego dedykacji w "Ślepowidzeniu" jednak była . Ale i tak moim ulubionym pisarzem na ten moment jest Huberath !

Trochę książek kupiłem, fenomenalną edycję "Głupich Śmierci" w "Czarnych Historiach" (nie pamiętam kiedy ostatnio tak się śmiałem - a zgadliśmy przecież dopiero 18 historii ), pograłem z Zimkiem w "Ghost Stories" (było super dopóki ingo nie przyszedł) i pewnie byśmy w coś jeszcze pyknęli, gdyby chciało nam się tam siedzieć i późno wracać.

Dzięki jeszcze raz, Tathagatha, za przekimanie nas u siebie. Mieszkanie naprawdę fajne, koty też boskie (mi też Fruśka dała się pogłaskać pod koniec )...

No i Czarna Sperła to cudowne piwo - pijesz 3 puszki, rzygasz 4 razy .

Ja też uważam, że powinno być tłumaczone, mimo że mi się wygodniej słucha po angielsku. Moim zdaniem spotkanie było źle zorganizowane. Podejrzewam, że nie znaleźli osoby, która by się zgodziła i umiała te wszystkie terminy naukowe tłumaczyć. Poza tym nie podobała mi się formuła, że przez dwie godziny ludzie z widowni zadają autorowi pytania bez ładu i składu. Ktoś powinien to z głową poprowadzić.

A jakby Huberath był, to też byś książkę kupił?

Jak pisałem - ja tak źle nie odbieram Falkonu. Najbardziej przeszkadzało mi to, że było bardzo ciasno. No i prowadzenie spotkania z Wattsem było nie za dobre. Na plus zaliczyć można duże stoisko z grami planszowymi do grania na miejscu i dobrze wyposażony sklepik konkursowy.

Myślę też, że problem tkwi w tym, że my wywodzimy się ze środowiska wielbicieli horroru, a punktów poświęconych grozie było na Falkonie bardzo mało, i w dużej części tworzył je właśnie Mando. To fakt - mogliśmy sami dołożyć starań i zgłosić kilka prelekcji, ale i tak znowu zamknęlibyśmy się we własnym gronie. A fajnie by było posłuchać innych wielbicieli horroru i poznać nowych ludzi.

A ja się ino pochwalę, że na konkursie literackim Falkonu otrzymałem wyróżnienie za opowiadanie "Głosy na wietrze". Jeśli ktoś posiada materiały z konwentu, to w tej większej książeczce może się zapoznać z moimi wypocinami

W związku z tym wyróżnieniem miałem pojechać i wziąć udział w konwencie, ale z uwagi na odległość i brak duszy, u której mógłbym się zatrzymać, spowodował, że zostałem w domu. Ale widzę, że forumki bawiły się dość dobrze