Jorge Mario Pedro Vargas Llosa Marqués de Vargas Llosa znany jako Mario Vargas Llosa (ur. 28 marca 1936 w Arequipie) - peruwiański pisarz, dziennikarz, myśliciel, polityk. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 2010 r.


Bibliografia:

• Wyzwanie (Los jefes, 1959 -zbiór opowiadań)
• Miasto i psy (La ciudad y los perros , 1963)
• Zielony dom (La casa verde, 1966)
• Szczeniaki (Los cachorros, 1967 - nowelka)
• Rozmowa w Katedrze (Conversación en La Catedral, 1969)
• Pantaleon i wizytantki (Pantaleón y las visitadoras, 1973)
• Ciotka Julia i skryba (La tía Julia y el escribidor, 1977)
• Wojna końca świata (La guerra del fin del mundo, 1981)
• Historia Alejandra Mayty (Historia de Mayta, 1984)
• Kto zabił Palomina Molero? (Quién mató a Palomino Molero? , 1986)
• Gawędziarz (El hablador, 1987)
• Pochwała macochy (Elogio de la madastra, 1988)
• Lituma w Andach (Lituma en los Andes, 1993)
• Zeszyty don Rigoberta (Los cuadernos de don Rigoberto, 1997)
• Święto kozła (La fiesta del Chivo, 2000)
• Raj tuż za rogiem (El paraíso en la otra esquina, 2003)
• Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki (Travesuras de la nina mala, 2006)

---

Przygodę z Vargasem Llosą rozpocząłem kilka lat temu lekturą debiutanckiej powieści, Miasto i psy. I na chwilę obecną to chyba moja ulubiona książka tego autora. Tytułowe psy to młodzi kadeci szkoły wojskowej (do której swoją drogą uczęszczał również Vargas Llosa, wysłany tam przez ojca, który nie chciał, by jego syn był mięczakiem-literatem), w której rozgrywa się akcja powieści. Książka wywołała oburzenie peruwiańskich wojskowych, którzy nawet dokonali jej publicznego spalenia. I nic dziwnego, gdyż powieściowy obraz tejże szkoły był zapewne daleki od oficjalnego. W szkole dochodzi bowiem do wielu nadużyć, ujmując rzecz ogólnikowo. Już tutaj Vargas Llosa eksperymentował nieco z formą - rolę narratora przyjmuje tu kilka osób, częste są też wycieczki w przeszłość, zaburzające chronologię, a dzięki którym poznajemy życie bohaterów przed wstąpieniem do szkoły.

Oprócz tego czytałem również Rozmowę w Katedrze. Monumentalne to dzieło, w zasadzie fresk peruwiańskiego poddanego generalskie dyktaturze , ale jednocześnie też można traktować tę książkę jako dramat bardziej intymny, wewnątrzrodzinny. Tytuł wyraża pomysł na całą książkę - rozpoczyna się ona bowiem od spotkania głównego bohatera, Santiago, z dawnym szoferem swego ojca. Razem wędrują do Katedry, która jest po prostu zwykłą knajpą i zaczynają rozmowę o dawnych czasach. Całość ma więc charakter wybitnie retrospektywny. Poznajemy losy Santiago, historię jego buntu, dzieje jego rodziny, przyglądamy się też dyktatorowi, ale i prostym ludziom - służbie. Forma jest imponująca. Sposób, w jaki Vargas Llosa to wszystko połączył jest arcymistrzowski. Książka wymaga sporego skupienia, gdyż teraźniejsze dialogi często płynnie przechodzą w te z przeszłości, należy więc uważać, by się w tej czasoprzestrzeni nie zagubić. Chociaż za formę wystawiłbym autorowi 11/10, to jednak sama fabuła porwała mnie jedynie miejscami, dlatego też nieco wyżej cenię właśnie Miasto i psy.

Moim zdaniem warto rozpocząć przygodę z autorem od noweli Szczeniaki. Krótka to rzecz, o charakterystycznej, poszarpanej narracji i fabule opowiadającej losy grupki chłopców, którzy stopniowo stają się mężczyznami i starzeją. Vargas Llosa błyskawicznie przechodzi tu przez niemal całe ich życie i przy tym nie odnosi się wrażenia jakichś nadmiernych przeskoków w czasie, jest wrażenie płynności. Pomimo skromnej objętości tekst wywarł na mnie spore wrażenie.

Mam jeszcze za sobą Wyzwanie, debiutancki zbiór opowiadań pisarza, który zasadniczo skupia się na różnych aspektach kultu machismo w Ameryce Południowej, w jednym utworze zbliża się natomiast do realizmu magicznego. Raczej ciekawostka, po którą warto sięgnąć raczej w dalszej kolejności.

Czytałem gdzieś, że zasadniczo twórczość Vargasa Llosy można podzielić na dwie grupy: poważną, wojującą wręcz oraz obyczajową, nawet frywolną. Do tej drugiej grupy należą m.in. Ciotka Julia i skryba (znów wątek autobiograficzny: Llosa poślubił swego czasu swoją dalszą ciotkę), ale na temat tej powieści czy generalnie tego nurtu nie mogę się wypowiedzieć, gdyż tych książek nie czytałem. Tak więc wiele jeszcze przede mną, a najbliższej przyszłości sięgnę po Zielony dom, po lekturze którego oczywiście zabiorę tu głos, który teraz oddaję innym członkom forum Z tego co kojarzę, bodaj BrunoS (o ile się nie mylę) ma za sobą kilka książek tego autora, więc liczę, że przynajmniej on się tu wypowie

Hmm..osobliwy pomysł na zapoznanie się z czyjąś twórczością Tzn. wiesz, z mojej perspektywy wygląda to tak, że za takie rzeczy, jak autobiografia, zabieram się w momencie, gdy jestem już zadeklarowanym fanem jakiejś osoby. A tak na początek to chyba średni pomysł? Jak już wspomniałem powyżej, dobrym pomysłem na "dzień dobry" są "Szczeniaki". Krótkie i satysfakcjonujące. A jeśli komuś się nie spodoba, to wiele czasu nie zmarnuje.

Ano są, o czym wspominałem powyżej. Tyle, że wiesz, oprócz treści jest jeszcze forma

p.a. świetny pomysł na temat o Llosie!!! Ostatnio mało czasu i dopiero teraz dostrzegłem ten temat. Swoją drogą zastanawiałem się niedawno czy takowi pisarze też mają miejsce na "naszym" forum, które skądinąd jest miejscem na literaturę beletrystyczną. Tak przy okazji, to wczoraj skończyłem Wspomnienia z domu umarłych Dostojewskiego, i strasznie byłem zdziwiony, że nie mogę się podzielić wrażeniami po kolejnym wspaniałym dziele tego genialnego autora. Ale jak jest miejsce na Vargasiusa, to i na Fiodora się myślę znajdzie. Coś cza pokombinować:)

Ale miało być o Llosie. Przygodę z jego twórczością zacząłem jeszcze przed wręczeniem mu Nagrody Nobla, a więc w czasach gdy jeszcze o nim tak głośno nie było. Na pierwszy ogień poszły Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki. Po tej lekturze byłem zafascynowany nie tylko całą historią, która naprawdę niespodziewanie mnie wciągnęła (temat i fabuła raczej dla kobiet), ale przede wszystkim niesamowitą lekkością z jaką owo dzieło przeczytałem.

Po Szelmostwach, przyszła kolej na kolejną pozycję z tzw. nurtu lekkiego u Llosy, czyli Ciotka Julia i skryba. Jak dotąd jest to moja ulubiona książka tego autora z 4, które dotychczas przeczytałem. W całej książce nie urzekła mnie tym razem sama historia, co wręcz genialna konstrukcja tej powieści. Każdy rozdział opowiadający o losach nastoletniego bohatera przeplatany jest słuchowiskami radiowymi tytułowego skryby, na które składają się bardzo ciekawe opowiadania, które kończą się zawsze w najciekawszych momentach. Po prostu extra!!!

Później wpadła mi w ręce  Pochwała macochy, krótka książeczka o Don Rigobercie, jego drugiej żonie i malutkim synku władcy, który ma niemały wpływ na relacją ojca ze swoją macochą. Krótka i momentami niesmaczna lektura.

Ostatnią jak do tej pory książką Llosy były opisywane już przez p.a. -  Miasto i psy. Książka bardzo dobra o której już pisałem w jednej z recenzji w świętej pamięci już wątku Aktualnie czytane.

Ogólnie bardzo lubię Llosę, od dłuższego czasu szykuję się już na Zeszyty don Rigoberta, książkę która jest kontynuacja wspominanej wcześniej Pochwały macochy , która czaka już na mnie na regale mojego dobrego kolegi, a do przeczytania której strasznie mnie zachęca.

Naprawdę p.a. polecam Ci Ciotkę Julię. Dla mnie ta książka jest jedną z najlepszych konstrukcyjnie powieści. Spróbój a potem pogadamy. Co do Zieonego domu to notka wydawcy na okładce też mnie swego czasu bardzo zainteresowała, ale jak wiadomo za dużo tych typów na czytanie a za mało czasu. Ale na bank kiedys odhaczę. Z kolei Ty mnie zaciekawiłeś tymi Szczeniakami!!! Nigdy nie słyszałem o tej nowelce. Gdzie ją można spotkać?? Była ona wydana w wydawnictwie Znak, w tej ładnej kolorowej serii??

Co do Twoich preferencji piłkarskich to zabij mnie, ale nie wiem komu kibicujesz? Chyba nie jesteś żabolem?

No trudno, każdy nosi w życiu jakieś brzemię

Jesli chodzi o Wyzwanie i Sczeniaki to zaskoczyłeś mnie tym wydaniem najnowszym. Notka wydawcy też całkiem ciekawa, no ale taka chyba powinna być nieprawdaż? Muszę napomknąć o tym wspomnianemu wcześniej koledze, albowiem posiada on wszystkie dzieła Llosy i na to pewnie też będzie miał chrapkę. To wkrótce może wpadnie ona w moje ręce.

A tymczasem czytaj ten Zielony dom i zdawaj relację czy warto...

p.a. a Ty to wszystkich autorów chronologicznie czytasz? Bo z tego co mi się przypomina to Agathe Christie też tak czytasz...

Dla zainteresowanych:

Mario Vargas Llosa w Polsce - spotkanie w Warszawie dnia 21 października o godz. 18.00 odbędzie się w sali audytoryjnej Biblioteki Uniwersyteckiej UW, ul. Krakowskie Przedmieście 26/28
Rozmowę o najnowszej książce pisarza Marzenie Celta poprowadzą Marzena Chrobak i Carlos Marrodan Casas.

I do zgarnięcia wejściówki na fb: https://www.facebook.com/czytam.kupuje

Jeszcze ma w Krakowie być.

Dziś w końcu zacząłem czytać Marzenie Celta, pierwszą po Noblu powieść M.V. Llosy. Kurde, od razu musiałem skrobnąć przysłowiowe dwa słowa. Jestem po 100 stronach i książka jak dla mnie na razie jest boska!!! Czyta się ją wyśmienicie. Jak to zawsze u Llosy perfekcyjnie prowadzone wątki opisujące teraźniejszość przeplatane są retrospekcjami. Jak tak dalej pójdzie, to będzie to jedna z lepszych książek przeczytanych w tym roku...
Obym nie zapeszył, ale w Llosę wierzę tak więc bez obaw...