Zobaczyłem sobie ten trailer i poruszony nie jestem, bo szczerze powiedziawszy co by nie mówić o współczesnym kinie, to trailery się teraz potrafi robić i nawet naprawdę słabe filmy mogą mieć świetne trailery. Chociaż raz wyrwało mi się w myślach, że to oszustwo takie jest (na ekranie panował wtedy Legolas), że ta historia naprawdę jest zupełnie inna, nie tak monumentalna. Beczułki będą i dobrze, ale... czy ja dobrze widzę, iż w tym filmie będzie już Bitwa Pięciu Armii?

Hahaha, dobre Jackson i chłopaki znają ten świat, więc mogą sobie zaszaleć... wrzucając postaci nieistniejące w prozie Tolkiena. A dlaczego nie wrzucili do filmu Schwarzeneggera - wyskoczyłby z bazooką, rozwalił Smałga, powystrzelał wrogów w Bitwie Pięciu Armii i ta-dam. Pozamiatane Ciekawe, jaki jest sens wsadzania do Hobbita Legolasa? Jest to umotywowane dodatkami do Władcy, czy wrzuceniem znanej twarzy na plakat filmu (i do filmu), aby piszczące nastolatki pobiegły do kina na boskiego Blooma, a tfurcy zarobili dodatkowe dolary?

Co do Gandalfa, Sarumana, Elronda i Galadrieli to ja się zgodzę, że można ich tam było spokojnie umieścić. Co się zaś tyczy starego Bilbo, Froda i Legolasa to dla mnie jest nic innego jak kumpelska wstawka, ażeby dołożyć swoją cegiełkę do kolejnego przedsięwzięcia związanego z Tolkienem. Wszak Ci ludzie się zżyli ze sobą będąc na planie przez 3 lata, więc nie wierzę, że wprowadzenie starego Bibla,Froda i Legolasa nie jest ukłonem jacksona w stronę tej przyjaźni.

Co do Tauriel, nie mam nic przeciwko takiej wstawce, jeżeli będzie ona tylko jako sztafaż, a nie ważna postać, bo wtedy już takie coś mnie zaczyna denerwować. Jak ma być tam członkiem załogi elfów to niech sobie jest, ale jak zobaczę jakieś wyczyny wznoszące się ponad zwyczajowe "jestem, bo mam być" , to nie zdzierżę. Oby się tylko Sawyer albo Jack gdzieś w tle nie pojawili.  

No i dobrze. Kolejny konkretny zawodnik się pojawił w tym pokoju.


Też lubiłem grać Bastionem. A najlepsze było, jak w dodatku The Shadow of Death mogłeś łuczników specjalnie ulepszać dzięki postaci Gelu, i miałeś pełen zasięg strzału, kosząc wszystko, co się dało. Aż mi narobiłeś ochoty na granie.

 

Nie tylko Tobie. Mi krasnolud posługujący się łukiem przypomina po prostu wyrośniętego i zarośniętego elfa. Mi w zasadzie oręż najbardziej nie pasuje co do niektórych. Kostiumy i ogólna aparycja w miarę ok.


I ile z tego by filmów zrobić. Ale jeśli przeczytałeś już "Silmarillion", to poznałeś przygodę Hurina i szczerze Ci odradzam sięgania po osobną książkę w tym momencie, bez względu na to, jak podjarany jesteś,  bo Cię zwyczajnie znuży, a to świetna historia jest. Chyba najbardziej poruszająca historia Śródziemia.


Tu się z Tobą nie zgodzę. Dla mnie to jest uzupełnienie, świetne, ale tylko uzupełnienie. Bo jak to przeczytasz najpierw to potem wiesz o co chodzi z resztą,  i już nie ma tej frajdy czytając następne książki. A tak jak przeczytasz "WP" to chcesz wiedzieć co było wcześniej, więc sięgasz po "H". Jeśli z kolei przeczytasz "H" i ciągle Ci mało, to sięgasz po "S" i wracasz na sam początek. "S" ma to wszystko w sobie i zdradza za dużo. Poco Ci wiedzieć kim jest i skąd tak naprawdę się wziął "Gandalf" czytając "H" czy "WP". Nie lepiej, jak jest owiany tajemniczą aurą przez całe "WP" i "H" i potem się tego dowiesz?   Większa frajda, moim zdaniem.

Poznawanie historii Śródziemia w takiej kolejności też ma zapewne sens i sprawia dużo frajdy, ale ja jakoś jestem zwolennikiem chronologii. Zresztą "Silmarillion" podaje głównie suche fakty w mocno skróconej wersji, która przypomina swą formą szkolny podręcznik historii. Prawdziwe przygody zaczynają się dopiero wraz z "Hobbitem/WP/Dziećmi Hurina". Także ta podstawowa wiedza o Śródziemiu wcale nie stępiła mego apetytu na dalsze zagłębianie się w świat Tolkiena. Nawet po zarysie dziejów Turina w "Silmarillionie" i jej rozwiniętej formie w "Niedokończonych opowieściach" mógłbym przeczytać pod rząd "Dzieci Hurina" (chociaż tak nie zrobię i naprawdę nie wiem po co wydano tą historię jako osobną książkę).
 
Co prawda to prawda, "Dzieci Hurina" to genialny materiał na kolejny film. Zresztą jak wspomniałeś powyżej cały "Silmarillion" jest prawdziwą kopalnią tematów do sfilmowania.

"Księga zaginionych opowieści" trochę za droga jak na razie, ale następne w kolejce są "Opowieści z Niebezpiecznego Królestwa".

Nie wydaje mi się, by czytanie "Silmarillion" na sam początek to był najlepszy pomysł. Przynajmniej nie dla statystycznego czytelnika. Oprócz argumentów podanych przez Ciacho, dodam tylko, iż to książka trudniejsza w odbiorze, niż H czy WP i jako taka może odstraszyć świeżaków mnogością faktów, nazwisk i tym podobnych

Miałem wrażenie, że była tam pokazana armia krasnoludów, coś jak zajawka Bitwy Pięciu Armii, a to z kolei oznacza, że trzecia część będzie pewnie totalnie oderwana od książki (albo prawie cała trzecia część będzie bitwą). W sumie, ja już się przyzwyczaiłem, że ekranizacje Jacksona odstają od pierwowzoru. Tak, czy siak, będę się świetnie bawił 

Oni dostają kurwicy, odkąd Jackson nakręcił "Drużynę pierścienia". I w sumie mam to w nosie. Kocham te filmy  (mam nadzieję, że do nich nie należysz? 

Też tak myślę, że trzecia to już będzie miała niewiele wspólnego z "Hobbitem", którego znamy, ale jeśli nie przesadzą z dodatkami, to może być ok.


Też. Ja najpierw oglądałem, a potem czytałem "WP". Z "H" było na odwrót., więc troszkę inaczej na to patrzę,  ale ja zdecydowanie produkcjom Jacksona mówię tak.

Jak widać wątek Tolkiena żyje głównie ekranizacjami, a ja znowu wtrącam coś o książkach. No ale cóż, musicie wybaczyć świeżakowi, wszak obiecałem coś skrobnąć po przeczytaniu opowieści.

Lektura "Niedokończonych opowieści" dała mi wiele frajdy i utwierdziła w przekonaniu, że wydarzenia z Pierwszej Ery najbardziej mnie kręcą (chyba że zmieni się to po przeczytaniu "Władcy Pierścieni").
Część I (Pierwsza Era) - czyli "O Tuorze..." i "Narn i Hin Hurin" - to najlepsze kawałki niniejszej książki. O ile "Opowieść o dzieciach Hurina" znana jest wszystkim w szczegółach i w tym temacie nie trzeba nic dodawać, to strasznie żałuję, że autor nie pociągnął dalej historii przybycia Tuora pod bramy Gondolinu. Co prawda dzięki "Silmarillionowi" poznajemy dalszy ciąg wydarzeń, ale to szczegółowe rozwinięcie w NO jest po prostu genialne.
Część II (Druga Era) - "Opis wyspy Numenor", "Aldarion i Erendis", "Dynastia Elrosa:królowie Numenoru..." i "Historia Galadrieli i Celeborna, i Amrotha..." - to już zupełnie inna para kaloszy. Jak dla mnie to najmniej ciekawy okres w historii Śródziemia, który służy głównie jako łącznik pomiędzy Pierwszą i Trzecią Erą. Rozdziały pierwszy i trzeci to nic innego jak encyklopedzyczna wiedza na temat Numenoru. Dopiero wraz z Aldarionem i Erendis, oraz Galadrielą i Celebornem możemy poczuć smak prawdziwej przygody i zagłębić się w cudowny świat Tolkiena.
Część III (Trzecia Era) - a mianowicie "Klęska na polach Gladden", "Cirion i Eorl...", "Wyprawa do Ereboru", "Poszukiwania Pierścienia" i "Bitwy u Brodów na Isenie" - to w większości króciutkie urywki mistrza okraszone obszernym komentarzem Christophera. Znajdziemy w nich wiele ciekawostek i rozwinięć fabularnych do S/H/WP, ale nie mamy co liczyć na jakąś dłuższą opowieść dotyczącą konkretnej postaci. Jak dla mnie najciekawszy był rozdział drugi, czyli "Cirion i Eorl. Przyjaźń Gondoru z Rochanem".
Jest też i deser w postaci części IV-ej - "Druedainowie", "Istari" i "Palantiry" - który rzuca nam trochę światła na trzy arcyciekawe zagadnienia. Bez wątpienia najbardziej zainteresował mnie kawałek o Druedainach (Druidach?), którzy pomimo eidentnego traktowania ich po łebkach okazali się dość potężnym plemieniem.
Na koniec dodam tylko, że "Niedokończone opowieści" dobrą książką są i basta. Na pewno nie nadadzą się na pierwszy kontakt z prozą Tolkiena gdyż są niczym innym jak uzupełnieniem "Silmarillionu/Hobbita/Władcy Pierścieni".

Następne w kolejce były "Opowieści z Niebezpiecznego Królestwa". Jakże wielkie było moje zdziwienie kiedy zamiast opowieści ściśle związanych z historią Śródziemia dostałem w swoje ręce zbiór baśni.
Jednakże nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło, dzięki temu do kupienia został mi tylko "Pan Gawen i zielony rycerz" i "Rudy Dżil i jego pies".
Oprócz filozoficznego bełkotu J.R.R. na temat baśni, który zawarty jest w dodatku na końcu książki w "OzNK" znajdziemy m.in. "Łazikanty/Gospodarza Giles'a z Ham/Przygody Toma Bombadila/Kowala z Przylesia Wielkiego/ Liść, dzieło Niggle'a". Niniejsze zestawienie jest bardzo różnorodne i stanowi nie lada gratkę dla sympatyków Tolkiena.
"Łazikanty" skierowane są raczej do najmłodszych, "Gospodarzowi..." najbliżej jest zapewne do historii Śródziemia, w "Przygodach Toma..." dostajemy próbkę poezji, "Kowal..." to baśń dla trochę starszych dzieci, a kończący ten zbiór "Liść..." stanowi dla mnie nie lada zagwozdkę.
Bezapelacyjnym numerem jeden jest dla mnie "Gospodarz Giles z Ham" - prawdziwa rewelacja!
Z kolei największym zaskoczeniem są "Przygody Toma Bombadila", które słabiutko korespondują z WP i w dodatku napisane są wierszem. Ciekawy jestem czy odrębne wydanie tej wiązanki ma dokładnie takie same ramy, czyli 16-tu odrębnych utworów połączonych w całość?
"Opowieści z Niebezpiecznego Królestwa" przeczytać jak najbardziej warto, ale czy to książka godna polecenia musiałbym się głęboko zastanowić.

Niedługo biorę się za "Władcę Pierścieni", także do usłyszenia za jakiś czas. Chyba że wcześniej podyskutujemy na temat drugiej części filmowego "Hobbita", którego oczekuję z ogromną niecierpliwością (Jackson rządzi ).

Jak dla mnie to bardzo fajna wiadomość. W świadomości wielu fanów zdecydowanie zbyt mało jest wiedzy o samym Tolkienie, który to jest bardzo ciekawą postacią i taki film jest strzałem w dziesiątkę.

Pytanie kto będzie reżyserem? Peter Jackson? 

Ja np. (nie mając nic do Jacksona) zdecydowanie wolałbym, żeby reżyserem takiego obrazu był Clint Eastwood, zwłaszcza, że w biografii mają zahaczyć o wojnę.