Pod koniec sierpnia ma się ukazać drugi tom z opowiadaniami Roberta E Howarda "Conan i skrwawiona korona".
http://www.rebis.com.pl/rebis/public/books/books.html?co=print&id=K5046

- Grzędowicz J., Pan Lodowego Ogrodu (t.1-4) - autor zresztą oscyluje pomiędzy grozą (Wypychacz zwierząt, Księga jesiennych demonów, Popiół i kurz), a fantasy. Mogę bardzo polecić Pana Lodowatego Ogrodu, ponieważ jest to bardzo dobra seria fantasy z ciekawą historią i ze znakomitym stworzonym światem. Każdy z tomów czyta się bardzo szybko i znakomicie. Mogę powiedzieć, że pierwszy z nich stanowi początek i rozwinięcie historii jest dopiero w późniejszych tomach. Ze swej strony polecam.

- Feliks W. Kres cykl  Księga całości, a pierwszą powieścią z tego cyklu jest Północna granica. Świat stworzony przez autora nazywany jest Szererem gdzie właśnie siła czyli Szererem obdarzył ludzi, sępy oraz koty inteligencją. Jest to pełen niebezpieczeństw świat, w którym bohaterowie dokonują wyboru i gdzie nie ma podziału takiego na dobro oraz zło jak w innych powieściach. Wszystko zależy od danej sytuacji w jakiej znajduje się nasz bohater. Są to bardzo dobre książki fantasy, pełne okrucieństwa, zwrotów akcji i ze świetnie wykreowanym światem. Jego powieści pochłania się błyskawicznie i szkoda tylko, ze nie jest wznawiany niestety, ale można kupić książki na przykład w Dedalusie lub na aukcjach.

- Karl E. Wagner cykl Kane - autor stworzył nieśmiertelnego oraz okrutnego bohatera, który dba tylko o siebie, a nie o innych. Jeżeli lubisz Conana to również polecam zapoznać się z tą serią książek wydanych najpierw przez Phantom press, a później przez Amber - Pajęczyna utkana z ciemności - cz. 1. Bohater chociaż jest czarnym charakterem to walczy z różnymi potworami, złymi czarnoksiężnikami oraz z tymi co staną mu na drodze do celu. Czyta się od początku znakomicie i potrafi bardzo wciągnąć.

- Tanith Lee Zabójca umarłych - autorka powieści fantasy i horroru, która miesza różne gatunki.
Wymieniona przez ze mnie powieść należy do fantasy, ale z elementami grozy. Bardzo dobra powieść, ponieważ początkowo jest to historia fantasy gdzie później robi się coraz mroczniej, a sama końcówka  gdzie się wszystko wyjaśnia znakomita. Oczywiście historia może jest krótka, ale wciągająca. Polecam.

- Ziemiański A., Achaja (t.1-3;) - nawet nie ukończyłem pierwszego tomu bo po prostu mnie odrzuciło. Bardziej polecam coś z fantastyki lub sensacji.

Dzięki Ciacho Akurat fantasy czy s-f (jak dobre), to nie mam nic przeciwko. Zresztą, coś mnie Grzędowicz zainteresował.
Jeszcze znalazłem takie coś: Glen Cook Kroniki Czarnej Kompanii - cztery tomy, każdy od 800 do 1000 stron.

Tak, czy tak - zazwyczaj robię sobie listę książek do kupna, więc dopiszę

Bardzo proszę. Akurat teraz jest fajna promocja na konkretne sf w wydaniu Uczty Wyobraźni, gdzie można nabyć 2 książki w cenie jednej. Możesz zajrzeć do tematu, coś Cię może zainteresuje.

http://www.gothamcafe.pl/literatura-pozostale/seria-%27uczta-wyobrazni%27/

A tu link do tych wszystkich promocyjnych książek.

http://www.empik.com/ksiazki-wyprzedaz-uczta

Ja już wcześniej 5 nabyłem, dzisiaj kupiłem 4,a jeszcze 4 kolejne pójdą, jak się kasa na koncie zjawi. Nie wiem kiedy to przeczytam.



Jeśli chodzi o polską fantastykę, to tylko 3 nazwiska mnie zainteresowały: Dukaj, Wegner i Grzędowicz - generalnie polska fantastyka mnie nie ciągnie, ale akurat tych chętnie poznam, bo wydają się konkretnymi autorami. Grzędowicz ma bardzo dobrą promocję i masę pozytywnych komentarzy, co jeśli o polską fantastykę chodzi (z tego co zaobserwowałem) to wielka rzadkość.


To też najnowsza wznowiona seria Cooka, te 4 książki to w sumie chyba 12 połączonych i właśnie Erikson czerpał inspirację w pewnym małym stopniu z tego autora. Nie czytałem, więc nie powiem na jakim jest poziomie. Ale z Eriksonem się powtórzę, warto!

Te nowe wydania to są wydania zbiorcze na oryginalny cykl składalo się 10 książek. Na początek można czytać pierwszy tom zbiorczy Kroniki Czarnej Kompanii w której skład wchodzą Czarna kompania, Cień w ukryciu, Biała Róza. Pierwszy tom stanowi jakby jedną całość historii jak nie podpasuje to nie trzeba czytać dalej nie tracąc.

Co do Eriksona to po lekturze pierwszego tomu Ogrodów księżyca powiem, że warto się z nim zapoznać. Jak ten autor Tobie podpasuje to śmiało sięgnij po Czarną kompanię i na odwrót zależy co pierwsze przeczytasz.

Robert M. Wegner i jego Opowieści z Meekhańskiego pogranicza to taki "polski" Erikson i Cook w jednym.

Cykl Kane Karla E. Wegnera jakbyś chciał czytać to wybieraj wydanie z Phantom Pressu. Jest lepiej przetłumaczone niż te z Amberu przynajmniej co do pierwszego tomu Pajęczyna ciemności. 

Feliks W. Kres.. hmm tego pana nie polecam przynajmniej na mnie nie zrobił wrażenia.   

Ok, dzięki, dzięki

Jeszcze podacie mi tyle książek, że będę miał co czytać do śmierci

Póki co to zacznę Stan zagrożenia, a potem, mhm... może Pana Lodowego Ogrodu. I tak ostatnio sporo kasy na książki wydałem.

Czytałem Północną granice nie była zła, ale czegoś mi tam brakowało może miałem za duże wymagania jako, że Cook zrobił na mnie ogromne wrażenie, a "Północna granica" miała być taką "żołnierską fantasy" to jednak pod tym względem wypadła blado. Ale wiadomo to tylko moja opinia   

Od kilku dni czytam Kroniki Czarnej Kompanii Cooka. Cieszę się, że Król Artur wspomniał powyżej, żeby na początek zabrać się za pierwszy tom (pierwsze trzy książki cyklu), aby sprawdzić czy podpasuje. Nie powiem: początek nieźle mnie nakręcił, ale im dalej, tym ciężej. Nie wiem, czy to Cook ma taki styl czy coś innego mi nie leży, ale jestem na 150-tej stronie i książka idzie mi topornie. W zasadzie nic nie wiadomo o świecie, w jakim toczy się akcja. Kompania jest przerzucana z miejsca na miejsce, organizują jakieś wypady, zasadzki;  nie wiadomo (albo może ja nie czytam uważnie) kto z kim przeciw komu i o co w tym chodzi. Póki co jestem rozczarowany. Książka sprawa wrażenie wręcz napisanej na kolanie. Nie potrafię doczytać jakieś zamysłu Cooka, jakiejś fabuły, ogólniejszego zarysu czym ta powieść jest, o co w niej chodzi. Póki co książka sprawia wrażenie takich puzzli, albo - co wydaje mi się trafniejsze - ciągu "doklejanych" scen. Trochę na zasadzie: Cook miał pomysł na jakąś akcję, więc ją dopisał. I tak po kawałku. Ciężko mi się wciągnąć w to. Gdy już czytam, to z przyjemnością przerzucam kolejne kartki, ale jak się zastanawiam o co w tym chodzi, to jestem zagubiony.

Pytanie: czy cały cykl o Czarnej Kompanii taki jest? Pytanie drugie: czy wszystkie książki Cooka są w taki sposób napisane?

Erikson przy pisaniu opierał się na Cooku i od niego sporo ściągnął, widzę, że te zawirowania też. Malazańska Eriksona się zaczyna od podobnego zamieszania, że jesteś wrzucony w środek wielkiej bitwy i nie wiesz, co, gdzie, i jak. A już najbardziej nie wiesz, kto jest zły, a kto dobry-chociaż tego dłużej nie wiesz. Ale zdecydowanie warto się z tym zapoznać. Nie wiem, jak z Cookiem-chociaż ten, nie ukrywajmy, pisał znacznie wcześniej, a fantasy nabrało sporo orzeźwienia od tego czasu, chociażby w przypadku wspomnianego Eriksona, któremu najbliżej do koncepcji Cook.a

Przed chwilą skończyłem swoją przygodę z Kronikami Czarnej Kompanii
Ale to była przygoda. Blisko 3700 stron przygód najemników i czarodziejów; opisów kampanii i wojen; opowieści, w której nie ma jasnego podziału na dobrych i złych, w której czarny charakter w jednej chwili staje się sprzymierzeńcem, a sprzymierzeniec - największym wrogiem. Pierwszy raz czytałem tak niejednoznaczną historię, która pomimo przyciężkiego stylu (do którego trzeba się przyzwyczaić) wciągnęła mnie i zachęcała do brnięcia dalej. Wszystkim tomom wystawiłem na LC ocenę 8/10 i w zasadzie całą sagę tak oceniam. Jest to (spory) kawał solidnej lektury.

Mam jednak jedno zastrzeżenie do ostatniego tomu zbiorczego Zagłada Czarnej Kompanii. Cook zatracił gdzieś klimat poprzednich tomów. Zabrakło mi tego surowego, żołnierskiego życia, brutalnych walk, brudu, smrodu i tego przyciężkiego klimatu charakterystycznego dla poprzednich części cyklu. Poza tym jeszcze jeden szczegół: Szkoda.

Po przygodzie z Kronikami zapewne kiedyś sięgnę po zachwalanego Eriksona i jego Malazańską Księgę Polgłych, a osobom, które czytały MZK, a nie znają Kronik - gorąco je polecam