Prowincja głęboka, z Empikiem .
Nie ma Inmedio, pod żadną postacią. Nie szukam nawet teraz okazji, żeby to kupić wcześniej, bo nie chcę przykrości robić emerytom  . Tak się cieszyli, że im się klient trafił .

I zakończyłam wczoraj Obietnicę mroku, starałam się jak mogłam ograniczać szybkość czytania, bo z bólem serca patrzyłam na ubywające strony do końca... Jak dobrze rozumiem słowa Oscara Wilda zacytowane na początku drugiej części książki: "Znam tylko dwa rodzaje tragedii na tym świecie. Jeden - kiedy człowiek nie może osiągnąć przedmiotu swoich pożądań - drugi, gdy go osiąga." To doskonale oddaje moje uczucia w stosunku do tej książki! Co ja się naczekałam na tę powieść, a teraz po przeczytaniu jej, jestem w głębokiej depresji, "ponieważ gdyż" nie mam już na co czekać i nie mam już co czytać .

Muszę powiedzieć, że trochę się obawiała tej książki, tego, że Maxime przegnie pałkę z pornolami . Ale na szczęście tak się nie stało, chociaż hardcore'owe momenty były!
Opis sposobów w jaki wykorzystywano Rubis jest godny Ketchuma.
Stwierdzam również, że Chattam to istny szatan, to co on na końcu zafundował, to się nazywa totalna masakra, jak bozię kocham, siedziałam w szoku przez 5 min! Miałam świeczki w oczach i nie doszłam jeszcze do siebie. Nie mówię już nic, to trzeba samemu przeczytać. A naprawdę warto! Chattam doskonale opisał brudny światek przemysłu pornograficznego, a także tego do czego zdolni są ludzie, którzy znaleźli się na dnie, i to dosłownie, bo opisy życia w podziemiach NY są przeraźliwe! Nie chce mi się wierzyć, że można tak żyć  ! 

Teraz nie zostaje mi nic innego jak nudzić SD, o te dwie nie wydane powieści Chattama, trzeba mieć jakiś cel w życiu !

Warto, warto! Jak czytałeś TRYLOGIĘ to musisz to przeczytać, bo z pewnością ciekawiło cię co się stało z Bradym, więc po przeczytaniu OBIETNICY MROKU będziesz miał cały obraz sytuacji, który dla mnie jest nieźle szokujący  !

O Brady'm jest momentami wspominane w drugiej części trylogii, a w "Obietnicy mroku" odgrywa pierwszoplanową rolę  .

Ja rzeczoną powieść skończyłem wczoraj i na wstępie powiem, że trudno tak w kilku słowach opowiedzieć o tej książce - jest to z pewnością świetna pozycja, której nie brak mroku, ale która mimo zbieżności bohaterów z serią o Brolinie stanowi odrębną, jakże inną, a zarazem pokrętną historię!!   Aczkolwiek jeśli o mnie chodzi, książka ta ujęła mnie najbardziej pod kątem obyczajowo-psychologicznym, aniżeli poprzez wątki sensacyjno-kryminalne  . Jak dla mnie to kapitalny dramat społeczny, gdzie możemy przyjrzeć się postawom nas, ludzi w różnych aspektach - od skali mikro (poszczególne postacie odrębnie od siebie; Brady, Annabel, Brady & Annabel jako małżeństwo, Rubis, Thayer), do ujęcia makro (grupy zbiorowości: ludzie-krety, członkowie [] podziemnego porno-biznesu, śledczy). Chattam rysuje nam świetne profile psychologiczne ludzi uwikłanych w osobiste dramaty, których losy poprzez splot wydarzeń rzucają się cieniem na życie kolejnych bohaterów, zmieniając ich dotychczasowy świat w zupełnie nową, niestety ponurą wędrówkę, w której wielokrotnie odkryją oni drzwi, za którymi panuje jedynie chaos i mrok ludzkiego gatunku  .

Czytając regularnie prozę Chattama można już dojrzeć, jaką ścieżką zmierza ów autor w swojej twórczości; Maxime porusza się po trudnych obszarach człowieczeństwa zakorzenionych w pierwotnych instynktach ludzkich - pod osłoną współczesnej fabuły uzmysławia nam, jak dziką i prymitywną jednostką może być człowiek!!   W swoich utworach - nie inaczej również jest w "Obietnicy mroku" - obnaża nasze gaszone kontrolą społeczną i socjalizacją instynkty, które niepilnowane i podsycane ogniem dzikich żądz urastają do rangi szaleństwa, demoralizacji, bezprawia, egoizmu i bezkarności  . Czarne charaktery u francuskiego pisarza to istoty pozbawione skrupułów i wszelkich zahamowań, to zezwierzęcone bestie stawiające za nadrzędny cel siać chaos w szeregach stabilizacji poprzez eksponowanie swojej siły, żądzy władzy, dewiacji i perwersji  .

"Obietnica mroku" stawia także trudne, bo zamykane w zakamarkach umysłów pytanie na temat kondycji seksualnej mężczyzn - i tego jak tłumienie, czy też korzystanie zeń (czy też radzenie sobie z nią ) wpływa na ich egzystencję w świecie zarówno opatrzonym zasadami moralnymi, jak i tym równolegle mrocznym [ ] charakteryzującym się wyuzdaniem, wynaturzeniem i odrażającym zepsuciem - co pisarz dosyć dokładnie zaserwował czytelnikowi na kartach tegoż utworu  . Książka Maxime'a zmusza więc do refleksji, do głębokiej wręcz zadumy o człowieku i jego dzikich pasjach, o przekroczeniu granicy za którą można stracić szacunek do siebie samego, gdzie jedynym wybawieniem jest śmierć, albo granicy za którą zatraca się we wnętrzu własnej, umęczonej wyrzutami sumienia duszy...  

Ponadto utwór Chattama to doskonały kalejdoskop nowojorskiego podziemia - to, w jaki sposób przedstawił społeczność bezdomnych żyjących setkami tuż poniżej zgiełku wielomilionowej metropolii, wstrząsa i przymusza do zastanowienia nie mniej mocno jak akcenty brudnego hard-porno biznesu!!   Zbiorowość ludzka, która aby trwać musi żyć w kanałach, niezwykle sprawnie zorganizowana w zacienionych niszach i korytarzach niedostępnych dla przeciętnego śmiertelnika, w pełnych mroku zakamarkach stanowiących dla niej z czasem jedyny bezpieczny azyl od wrogiego świata na górze; to wszystko, co tu nakreśliłem w wielkim skrócie, to kolejny bardzo ciekawy element fabularny zawarty na stronicach "Obietnicy mroku"  .

Wreszcie sfera kryminalna utworu . Autor nie zawahał się przedstawić organów bezpieczeństwa, jako jednostki nieco nieudolnej, wskazując nieraz na niemoc funkcjonariuszy ze względu na odgórne dyrektywy narzucone polityką i cięciami budżetowymi   . Okrojona ilość oficerów do danego śledztwa, przerzucanie się personelem ze sprawy na sprawę, brak środków na analizy toksykologiczne, w następstwie czego śledztwa kuleją, są prowadzone pobieżnie, półśrodkami, na zasadzie domysłów i nie poparte mocnymi dowodami zostają zamykane ze względu na brak konkretnych postępów w ograniczonym do tego czasie!!   Może i autor co nieco przejaskrawił ów obraz policji, niemniej jednak mam wrażenie, że jest też w tym sporo racji - gdzie biurokracja i statystyki biorą górę nad rzetelnością i sumiennym oddaniem sprawie...

Książka sama w sobie jest niezwykle ponurą historią, w której nieraz i nie dwa identyfikujemy się z bohaterem, kibicujemy mu, gardzimy nim, chcemy by zaprzestał wkraczania w bagno swego i cudzego życia, a jednocześnie pragniemy, by dalej je drążył, by poznać, dokąd zaprowadzi go ta pełna niebezpieczeństw, szokujących odkryć i walki o samego siebie droga...

Oceniam ją bardzo wysoko i z pewnością pozostanie w mej pamięci na dłużej niż niejedna dotychczas przeczytana powieść z kryminalnym motywem, ponieważ jest bardzo nieszablonowa pod tym kątem, a co za tym idzie umykają nam proste kryteria zdefiniowania jej  .

Co prawda mam także mały niedosyt, związany z kilkoma momentami "zaskoczenia" fabularnego, a może po prostu po troszę rozpracowałem już kilka kryminalnych intryg i pewne karty, jakimi zagrał w "Obietnicy mroku" Chattam, nie okazały się dla mnie asami w rękawie, a wręcz wiedziałem, że pewni bohaterowie okażą się tymi za których w głębi duszy ich uważałem . O tych spostrzeżeniach wspomnę niebawem w jakimś spojlerze, a tymczasem umykam do krainy snu, ciesząc się tym, że Maxime po raz kolejny uraczył mnie widowiskową powieścią , choć przyznać trzeba, że w bardzo posępnej oprawie  .

No, Jarek odpalił recke zachęcającą cholernie. Na stronę empika ino wrzuć, to im sprzedaż podniesiesz. Już wiem, jakiego Chattama następnego kupuje.

O proszę  . Bardzo mi miło, że niniejsze wypociny okazały się przydatne   - za Waszą namową pomyślę o wrzuceniu w weekend swoich wrażeń gdzieś dalej w eter . Recenzja okazała się obszerna, bo i sama książka, której ta relacja dotyczy jest znacznie rozbudowana, a ponadto po lekturze dobrej literatury słowa same rwą się na wolność, pod warunkiem, że w miarę na świeżo opisujemy te spostrzeżenia, bo po miesiącu, czy później pewne istotne szczegóły zacierają się w dobrej, ale krótkiej pamięci .

Słowem uzupełnienia nawiążę jeszcze na chwilę do kwestii "zaskoczenia" fabularnego, gdzie Chattam starał się co nieco zaszokować czytelnika, czy też zwieść go na manowce, ale tak jak wcześniej pisałem, nie do końca ta sztuczka mu się udała w konfrontacji ze mną  .

Cobenka w tym miejscu może śmiało czytać, a chłopaki muszą nadrobić zaległości, coby nie zepsuć sobie wrażeń z lektury   . Poniższy spoiler nawiązuje również do wydarzeń z "Teorii Gai", więc jeśli ktoś nie czytał tej książki, to też lepiej nie zaglądać do moich spostrzeżeń .

No i stało się... za waszymi namowami nabyłem osatnio Obietnicę mroku. Książka miała być łatwa i przyjemna, typowe czytadło wakacyjne. Na urlopie jestem od wczoraj a mam już za sobą 150 stron. Książka jest niesamowicie mroczna i dołująca, jak tak dalej pójdzie to może i fizycznie wypocznę ale z psychiką może być już gorzej. Po każdym odłożeniu książki choćby na sekundę, ciągle wracam myślami do zdarzeń z pierwszych stron książki opisanych przez Chattama chyba aż za bardzo plastycznie. Jak na razie dla mnie suuuper!!!

OBIETNICA MROKU zakończona, super czytadło!!! Powieśc mroczna i dołująca, ale zarazem odkrywająśca bardzo ciekawe elememnty życia społecznego. Ja za tą książkę wystawiam Chattamowi bardzo wysoką oceną. Klimat jaki w tym dziele stworzył autor zasługuje na naprawdę najwyższe oceny!!! No a już końcowe strony książki niszczą i wstrząsają do granic. Strasznie lubię takie nieszablonowe zakończenia.

Xavier od razu do ciebie pytanie....


Mega spojler......

Piękny news, Cobenko . Prawdę powiedziawszy, nie spodziewałem się nowego Chattama w tym roku, zważywszy na to, ile czasu czekaliśmy na przeczytaną niedawno "Obietnicę mroku" !!     Zaskoczenie niesamowite zatem z tym "Upiornym zegarem", tym bardziej, że owa powieść ma kontynuację  . Tradycyjnie - nie mogę doczekać się premiery  ... i kto wie, czy w InMedio znowu nie zrobią super maxymalnego przyspieszenia z dystrybucją??  

Dla potomności, wrzucam okładkę i zwiastun rzeczonej zapowiedzi  :



Paryż, rok 1900. Powieściopisarz, ofiara własnego sukcesu, postanawia porzucić dotychczasowe życie, by zejść w otchłań własnych koszmarów.
W tym bagnie lęków czają się ukryte w każdym z nas potwory. Guy de Timée chciał zgłębić upadek moralny, a stanie oko w oko ze Złem.
Ktoś morduje w dość osobliwych okolicznościach prostytutki. Jaki mroczny cel przyświeca zbrodniarzowi, pozostawiającemu za sobą kostiumy ze skóry? Guy de Timée w towarzystwie tajemniczej Faustyny, inspektora Perottiego i Gikaibo, olbrzymiego Japończyka, spróbuje rozwikłać ową zagadkę. Spomiędzy paryskich kręgów ezoterycznych i cudów wystawy światowej wyłoni się powoli straszliwy sekret, fascynujący każdego od zarania dziejów: możliwość kontroli nad czasem...
Doskonały, wizjonerski thriller, w którym postęp nauki okazuje się być pożywką dla szaleństwa zagubionych dusz.

tłumaczenie: Marta Olszewska
tytuł oryginału: Leviatemps
wydawnictwo: Sonia Draga
data wydania: 17 wrzesień 2012 (data przybliżona)

 .

  

Mnie zaś poniekąd zwiastun tej książki skojarzył się z filmem "Vidocq", też Paryż, też poprzednie stulecia i tajemnicze morderstwa napędzające akcję  . A Chattam do tego dołożył jeszcze "zabawę" z czasem; cholera, może doświadczymy zjawiska teleportacji w tej książce?? 

W każdym razie, zapowiada się cudnie intrygująco!!