To może wynika z faktu, iż przy pierwszej lekturze te wszystkie mrocznowieżowe wątki były dla czytelnika czymś nowym i świeżym. Znając cały ogrom fabuły podejrzewam - bo czytałem całość tylko raz - iż faktycznie niektóre momenty pierwszych tomów mogą nużyć, bo nie ma już tej tajemnicy, tego odkrywania świata Rolanda, bo wiadomo, o co chodzi. Co innego Blaine Mono czy Lud - te wątki są świetne same w sobie, jak gdyby w zupełnym oderwaniu od szkieletu fabularnego MW.

Bo to jest tylko pierdółka mała, której sam bym nie pamiętał gdybym aktualnie nie czytał książki. Ogólnie chodzi o to, że wszystko co się wydarzyło między Zajazdem w MW1, a drzwiami Popychacza w MW2 powinno przestać istnieć i tak naprawdę Roland powinien pamiętać tylko jedną linię czasową. Ale skoro pamięta dwie to ok, kupuję to, tylko wtedy wszyscy którzy uczestniczyli w obu liniach powinni też pamiętać je obie. Roland mówi do Eddiego (w MW3), że przecież na plaży opowiadał mu o chłopcu, Eddie pamięta tę rozmowę, ale twierdzi, że Roland nie mówił ani słowa o żadnym chłopcu. Stąd wniosek, że Roland pamięta obie wersje, a Eddie tylko drugą linię czasową. Eddie też powinien mieć podwójne wspomnienia z tego krótkiego okresu na plaży między drzwiami #1 a #3.

Tylko powtarzam to jest takie moje trochę czepialstwo. Eddie wtedy był na ciężkim odwyku, a do tego właśnie został wyrwany ze swego świata przez magiczne drzwi Cud, że on w ogóle nie zwariował i cokolwiek z tego okresu pamięta

Sprzedać to wątpię, żeby ktoś sprzedawał, ale zapraszam też tutaj: http://www.gothamcafe.pl/dyskusje-okololiterackie/sprzedam-kupie-zamienie/

Może głównie tam - po to ten wątek.

Jak na razie ta cena (100 zł) to normalna cena owej książki i wątpię, żebyś znalazł taniej dopóki Albatros nie wznowi... Może jakaś biblioteka?

Moja przygoda z "Mroczną Wieżą" trwa w najlepsze, pokonawszy "Ziemie jałowe" nadszedł czas by podzielić się z Wami moimi spostrzeżeniami. Przekonany o tym, że będzie się w nich strasznie dużo działo, znowu poczułem  pewien niedosyt, ale po kolei.
Początek przygody, jak najbardziej spełniający moje oczekiwania, wprowadza nas w tętniącą akcją przygodę. Potyczka z Shadrikiem i jego pomocnikami jest bardzo ciekawa i tajemnicza. Rzuca nam delikatne światło na aspekt Wieży i wytycza kierunek dalszej podróży naszych milusińskich Rewolwerowców.
I w tym momencie znowu zostałem zaskoczony przeniesieniem akcji do naszej rzeczywistości. Dość obszerny wątek powołania Jake'a sprawia wrażenie kontynuacji drugiego tomu, a co za tym idzie, przeciągnięcia wstępu do prawdziwej przygody na tom trzeci. Dzięki temu zabiegowi wytrącona została wartka akcja zapoczątkowana potyczką z niedźwiadkiem. Na szczęście finał tego epizodu rekompensuje nam wcześniejsze spowolnienie akcji. Wydarzenia, które dzieją się równolegle w kamiennym kręgu i nawiedzonej Rezydencji, to jasno błyszczący punkt tego tomu. Stefan stworzył w tej scenie niesamowity klimat grozy, mam nadzieję, że przeczytam kiedyś jakąś powieść Stefcia utrzymaną w całości w tym stylu. Niestety emocje związane z tym zdarzeniem muszą wystarczyć nam na jakiś czas, bo akcja od tego momentu wyraźnie zwalnia. Dopiero w Lud znowu zacznie nabierać tempa.
W drodze do tej wielkiej metropolii nasi milusińscy trafiają do małego miasteczka zwanego River Crossing. Muszę przyznać, że ten epizod bardzo mi się podobał, głównie za sprawą Rolanda i wpływu jego osobowości na mieszkańców miasteczka.
Po tym sielankowym przerywniku wybrańcy ruszają do miasta Lud. To najciekawsza część tego tomu, dzieje się tu sporo ciekawych rzeczy. Już przy przekraczaniu mostu, który jest w pewnym sensie wrotami Lud, tempo akcji wzrasta i nie puszcza do ostatniej strony. Starcie Rewolwerowców z Blainem Mono jest końcową sceną tej części przygód Rolanda. Jest to pierwszy tom sagi, który kończy się tak zaskakująco. Ciekawy jestem dlaczego akurat w ten sposób, zapewne kolejny tom wyjaśni strategię autora.
Także oceniając całość, "The Wastelands" to jak na razie najlepszy tom tej sagi. Co prawda spodziewałem się bardziej zawrotnego tempa akcji, niestety trzy epizody (Shadrik, demon i Lud), to jak na tak obszerną książkę trochę mało. Widać autor bardziej postawił na stworzenie aury tajemniczości i zagadkowości fabuły, a także na wykreowanie świata MW.
A szkoda, bo fragmenty o których wspomniałem powyżej są naprawdę świetne. Ale z tego co pamiętam, ekranizacje powieści Kinga wywoływały u mnie podobne odczucia. Ich największą zaletą była tajemniczość i świetnie skonstruowane miejsca akcji.
Także wydaje mi się, że już wiem czego spodziewać się po pozostałych tomach "Mrocznej Wieży". Bardzo ciekawy jestem jak potoczą się dalsze losy głównych bohaterów, a już całkowicie nurtuje mnie przeszłość Rolanda. W każdym bądź razie obiecał swoim towarzyszom, że opowie o tym w swoim czasie, trzymam go za słowo. Do usłyszenia po lekturze "Czarnoksiężnika..."!        

Kurcze, ta książka sprawiła, że skrystalizowało się moje zainteresowanie postapokalipsą i od przeczytania tejże książki coraz bardziej pogrążam się w postapokaliptycznym świecie

Wczoraj oglądałem "Czego pragną kobiety" i tam jest scena gdy Mel Gibson czyta książkę o lokomotywie Charlie, czy ktoś wie może czy to jest ta książka wspomniana w "Ziemiach Jałowych", czy też może czegoś takiego nie ma? Kiedyś próbowałem odnaleźć tą bajkę ale poszukiwania zakończyły się fiaskiem.

Ziemie Jałowe przeczytane. Cykl ma dużą tendencję zwyżkową. Już poprzedni tom podobał mi się bardzo, a ten pokazuje w pełnej krasie to czego sobie od sagi życzę. W tym tomie pojawia się pierwsza dokładna wizja Mrocznej Wieży, pojawia się symbolika (klucze, róża, znowu drzwi), kompletuje się ka-tet (chyba że jeszcze ktoś doskoczy, ale raczej wydaje mi się już kompletny). Sama książka jest rewelacyjna. Wczoraj dzięki niej pobiłem swój rekord czytelniczy - ponad 300 stron przez dzień Jak jeszcze pierwsza część książki szła mi trochę opornie (mimo tego, że bardzo mi się spodobała) tak od drugiej nie potrafiłem się już oderwać. 

Początek przygody z tomem jednak nie jest jakoś zbytnio różowy czy spektakularny. Akcja wydała mi się trochę tandetna



Potem już jest lepiej, sam paradoks czasowy występujący w pierwszej części książki jednak trochę się dłuży


Druga część książki to już majstersztyk. Świetne tempo akcji i napięcie. Rewelacyjny post apokaliptyczny klimat.
Miasto Lud to miejsce, w którym zdecydowanie nie chciałbym się znaleźć. Ale już przed przybyciem do niego raczeni jesteśmy świetnym klimatem


Duży plus za Eja


Jeszcze o ciuchci


I o pewnym panu 


Nic to tyle o Ziemiach Jałowych. Chcę więcej

Eemuu, jesteś świeżo po lekturze "Ziem Jałowych", tak więc może kojarzysz gdzie padło nazwisko Patrick Danville w treści tego tomu (ewentualnie w I lub II)? Jakoś nie mogę sobie przypomnieć tej postaci, choć nie mam pewności czy to akurat było w tej części przygód Rolanda.

Kujot, a ta postać jest tam wzmiankowana? Myślałem, że pojawia się znacznie później... przynajmniej jeśli o MW idzie, bo wiadomo, to postać z "Bezsenności"...

Dobrze wiedzieć Za "Bezsenność" nie chciałem się brać przed MW bo podobno to ciężka lektura, a bez nawiązań jeszcze gorsza