Raymond Douglas Bradbury (ur. 22 sierpnia 1920 w Waukegan w stanie Illinois) ? amerykański pisarz, należący do czołówki światowych twórców fantastyki. Używał pseudonimów: Edward Banks, William Elliot, D. R. Banat, Leonard Douglas, Leonard Spaulding. Publikował pod nimi głównie w pismach głównego nurtu.

Urodził się w Waukegan w stanie Illinois w USA. Jego rodzina przenosiła się kilka razy, by osiąść w 1934 roku w Los Angeles w Kalifornii. Jego dziadek i pradziadek byli wydawcami  gazet, więc nic dziwnego w tym, że Bradbury jako dziecko wiele czytał i pisał. Ukończył liceum w Los Angeles, ale z powodów finansowych nie mógł pozwolić sobie na studia. By mieć za co żyć, sprzedawał gazety. Uczył się sam w bibliotece. Pod wpływem bohaterów science fiction takich jak Flash Gordon czy Buck Rogers, Bradbury zaczął publikować opowiadania fantastyczne. W 1939 roku zaczął wydawać swój fanzin "Futuria Fantasia". W 1941 roku wspólnie z Henrym Hasse  napisał swoje pierwsze opowiadanie "Pendulum". Opublikował je w piśmie "Super Science Stories". Pierwsza książka (zbiór opowiadań napisanych w latach 1943-1947) Dark Carnival, została wydana w 1947. Większość tych opowiadań ukazała się wcześniej, głównie w magazynie "Weird Tales". Drugi zbiór opowiadań, Październikowa kraina, został wydany w 1955 roku. Znajdowały się w nim tylko cztery nowe utwory. Resztę stanowiły przerobione teksty z Dark Carnival. W 1950 roku Bradbury wydał zbiór Kroniki marsjańskie, który przyniósł mu sławę i uznanie krytyki. Kroniki marsjańskie to zbiór luźno ze sobą powiązanych opowiastek, w specyficzny, oniryczny sposób opowiadających o historii kolonizacji Marsa. W roku 1951 opublikował zbiór Człowiek ilustrowany.

Kilka jego opowiadań zostało adaptowane na komiksy przez EC Comics. W 1979 roku na podstawie Kronik marsjańskich stworzono miniserial, w którym występował Rock Hudson. Kilka jego powieści zostało przeniesionych na duży ekran. Jedną z najbardziej znanych jest filmowa adaptacja książki 451 stopni Fahrenheita w reżyserii Françoisa Truffaut z 1966 roku.

Jak napisano wcześniej najbardziej znane książki to:



w dużym skrócie..

451 stopni Fahrenheita, oryg. Fahrenheit 451 - powieść Raya Bradbury'ego z roku 1953, antyutopia. Akcja książki rozgrywa się w świecie, gdzie czytanie książek i krytyczne myślenie są zakazane. Pierwsza adaptacja filmowa powstała w 1966 roku, kolejna jest zapowiedziana na 2010.

Tytuł książki oznacza temperaturę 451 stopni Fahrenheita (232,78° Celsjusza) - temperaturę, w której papier zaczyna się palić. Nowela powstała w odpowiedzi na coraz wiekszą dysfunkcję społeczeństwa amerykańskiego wczesnych lat 50. XX w.

oraz



..w skrócie...

Kroniki marsjańskie, oryg. The Martian Chronicles - zbiór opowiadań fantastyczno-naukowych Raya Bradbury z roku 1950, spisanych w formie kroniki, ukazujących historię podboju Marsa przez Ziemian w latach 1999-2026.

Metaforycznie ukazana kolonizacja obcej planety przez żądnych zysku i wrażeń Ziemian odbywa się kosztem zniszczenia panującej na Marsie inteligentnej cywilizacji. Autor ukazuje swoje zniechęcenie wobec współczesnej sobie cywilzacji amerykańskiej, pełnej zadufania w sobie, wyższości oraz braku zrozumienia dla innych kultur i nacji.


No więc tak, ja przeczytałem dwie książki tego Pana- "K jak kosmos" oraz "Kroniki marsjańskie". 1sza książka jest świetna, druga... no ja może nieprzeczytałem tylu książek ile ludzie wypowiadający sie w tym dziale jednak z ręka na sercu- to najlepsza książka jaka me oczy ujrzały.
Móglbym wyliczyć zalety tek książki (np. niezwykle inteluigentny i sugestywny obraz, pewne spojrzenie na ówczesną (obecną?) Amerykę), ale z tą książką to jest coś jak z ukochaną dziewczyną, spojrzysz (w tym wypadku przewertujesz kilka kartek) i wiesz że to jest to !! Ta książka jest ARCYDZIEŁEM!!!!:)

Jeśli ktoś chciałby się wypowiedzieć na temat twórczości Pana Bradbury'ego, pogadać o Kronikach ;] badź polecić nawet mi jakąś książkę tego autora to zapraszam do dyskusji

...Nie wiem czy to w tym dziale ma być bo Bradbury nie był w zasadzie pisarzem horrorów( na wikipedii to jeden z jego gatunków), ale mnie jego książki przeraziły ( i oczarowały) więc daje tu. Najwyżej ktoś przeniesie

edit:
widze że tu jeszcze dział "klasyka" jest;> a wnioskując z wypowiedzi na necie odpośnie Pana Bradbury'ego to nawet tam móglby sie znależć, a Pani mod ( nawiasem mówiąc przejrzałem cały dział i na prawde profesjonalnie prowadzone graty ) się dziwi że nie wiem gdzie temat wrzucić ;>

Piszcie teraz bo chwile mi zajęlo napisanie tego i crusia - pomijając pewne rzeczy to dobra robota

Jedyną wydaną u nas książką Bradbury'ego jakiej nie przeczytałam (jeszcze ;-) ) jest K-jak kosmos.
Kroniki marsjańkie to moja miłość od pierwszego usłyszenia, albowiem kilka opowiadań z tego zbioru usłyszałam w dawnej nocnej audycji w radiu. Wówczas zakochałam się przede wszystkim w Usher II zainspirowanym twórczością E.A. Poe. Cały zbiór okazał się równie fantastyczny (w dwojakim tego słowa znaczeniu), na swój sposób bardzo prawdziwy (konkretnie to ludzie ze swoim stosunkiem do ziem zdobytych i do "innych") i bardzo przygnębiający. Z tego ostatniego powodu, mimo ogólnego zachwytu, nie lubię do Kronik wracać.
Później był 450 st. Fahrenheita i znów zauroczenie. Tym razem, choć powieść też raczej niewesoła, to zdecydowanie więcej optymizmu się tu pojawia. A w każdym razie jakaś iskierka nadziei. Tu przygnębia to, że ilekroć słyszę rozmowy o tym co u "tej, no wiesz, aktualnej żony tego aktora, co wcześniej jego żoną była ta z Na Wspólnej... no wiesz, o kogo mi chodzi", ilekroć jestem na imprezie, podczas której jest włączony telewizor i ilekroć ludzie wytrzeszczają oczy, jak chcieć z nimi o książkach porozmawiać, to od razu sobie o rzeczonej powieści Bradbury'ego przypominam.
Trzeci był Jakiś potwór tu nadchodzi. Może nie taka fascynacja jak dwiema ww. książkami, ale też 6/6 (no dobra, w 10-stopniowej skali to może 9,5). Piękna powieść o przyjaźni między dorastającymi chłopcami, o pragnieniach, za spełnienie których zawsze trzeba słono zapłacić i o dorastaniu dojrzałego już ojca do ojcostwa. I, podobnie jak w obu ww., o miłości do książek.
A potem były jeszcze dwa zbiory opowiadań:
Październikowa kraina - imponujący różnorodnością form i stylów literackich. Tym bardziej imponujący, że to niemalże debiut autora.
Człowiek ilustrowany i inne opowiadania - zbiór opowiadań z różnych okresów twórczości autora, wciąż imponuje różnorodnością i wciąż zachwyca bogactwem wyobraźni. Znaleźć tu możemy motywy znane ze wszystkich ww. książek... i pewnie jeszcze z tych, których nie dane mi było przeczytać.

Wiem jedno - cokolwiek jeszcze autorstwa Tego Pana ujrzą moje oczy, na pewno zostanie przeczytane. I nie wątpię, że w najgorszym razie powiem, jak o Październikowej krainie: "Tym razem tylko bardzo dobrze"  

Podbijam lekko temat bo mam dwa newsy:

1. Czy ktos chciałby sprzedać tę książkę w tym wydaniu:



Może byc nawet zajechana, byleby wszystkie strony były ;>

I tak, wiem , że mogłem zajrzeć na allegrio zanim tu napisałenm, ale byćmoże jakiś forumowicz potrzebuje pare zł, a ja potrzebuje książki... czaicie

2. jutro ide do 451 stopni... , ajj chyba zima juz za pasem bo sie nakręcam na czytanie i zaczynam od tego faceta, bo powiadam wam, Kingowcy i nie-Kingowcy, ten facet jest geniuszem !!!

Swoją droga to dowiedziałem sie o nim dzięki... Stephenowi Kingowi, gdzie kurcze juz nie pamiętam teraz gdzie, ale w jakimś zbiorze opowiadań [ tak mi sie zdaje] King opisuje opowiadanie Bradbury'ego (o psie , chorym chlopaku i jego nauczycielce). Tak mnie ten skrót historyjki Pana Raya zachwycił że aż musiałem poczytać coś jego autorstwa. Opłacało sie

... jakkolwiek dziwnie to zabrzmiało ;]

Właśnie skończyłem 451 stopni Fahrenheita. Tytuł ten miałem zapisany już od jakiegoś czasu, zdaje się, że na GWKC ktoś nieświadomie się do tego przyczynił A teraz przy okazji czytania literatury sf i "achów i ochów" Stebbinsa (thx dude ) wreszcie po nią sięgnąłem i nie zawiodłem się bo książka faktycznie bardzo dobra. Niezły pomysł, zarąbiste wykonanie,a przy tym mega przesłanie. W sumie to w moim mniemaniu książkę można by skierować do tych ludzi mniej czytających, żeby zorientowali się co tracą. Dla tych czytających regularnie to chyba Ray puszcza takie mega oczko i wystawia kciukola w górę. Oczywiście poza tym,że pokazuje społeczeństwo antyutopijne,bo to jest jasne.   Momentami bardzo mi przypominała Rok 1984 Orwella,wam też może? Szczególnie jakby porównać obu bohaterów tych książek Ode mnie mocne 5/6

Edycja:
Powiedz mi Jagodo ,czy ta Październikowa kraina nada się na drugą pozycję tego autora? Bo właśnie tak myślałem, coby jej nie zakupić w najbliższym czasie,bo również ten tytuł miałem na uwadze.

Długo byłem napalony na 451 stopni Fahrenheita. W końcu przeczytałem i jestem bardzo kontent. Niby kolejna dystopia, te same motywy, co w Roku 1984, Matrixie, Nowym wspaniałym świecie czy Brasil, ale dalej uderza w serce. Tym mocniej, że styl i wrażliwość Bradbury'ego jest wyjątkowa. Tę książkę się wprost pochłania, trudno się oderwać, a strona mknie za stroną, przewijają się obrazy.

Wizja brana dosłownie nieco się zdezaktualizowała, ale jednocześnie doskonale opisuje trajektorię, którą kreśli nasze społeczeństwo. Kiedy pomyślę, że to rzecz sprzed ponad 50 lat, szczęka mi opada!

Szkoda tylko, że książka nie jest z pięć razy grubsza, bo kończąc chciałoby się krzyczeć: jeszcze! jeszcze!

Wczoraj skończyłem 451 stopni Fahrenheita i konkretnie zebrałem po mordzie od Bradbury'ego
1. Styl - kapitalnie melancholijny, niejednokrotnie wręcz poetycki. Zauroczył mnie język, styl i sposób prowadzenia Bradbury'ego. Wszystko to wyważone, w odpowiednich proporcjach i podane w piękny sposób.
2. Klimat - nazwałbym go przygnębiająco-dołującym (IMO) z małą iskierką nadziei.
3. Przesłanie - i tutaj człowieka ogarnia przerażenie. Bo z kart powieści można się dowiedzieć, że pozostały trójwymiarowe czasopisma erotyczne lub ekrany ścienne, a potem człowiek idzie do sklepu, a tutaj jedyny tak płaski telewizor w sam raz na Twoją ścianę, a w nim reklama pierwszy trójwymiarowy Playboy, człowiek wsiada do tramwaju i słyszy zachwyty nad Majką, Prosto w serce, Plebanią czy M jak Młotkiem...
Wizja jest nieco przerysowana, ale posklejana z osobnych zdarzeń, które niewątpliwie mają miejsce. 50 lat temu pisał o tym Bradbury i widząc dzisiejszy świat, tylko pogratulować mu przerażającej dalekowzroczności. Do tego czytelnictwo i czytelnicy w Polsce (38% czytających, czyli jak to określił Oramus w posłowiu "niegroźne oszołomy") i wszystko jasne...
451 stopni Fahrenheita absolutnie nie traci na czasie. Świetnie napisana przerażająca wizja świata, którego elementy czytelnik może dotknąć i poczuć. Dla każdego!

K jak Kosmos już za mną. Zaczyna się średnio, a dalej już coraz lepiej. Oczywiście pojawia się parę tekstów znanych już z innych antologii czy z Kronik Marsjańkich i Słonecznego wina, ale i te już znane warto sobie odświeżyć. Wbrew tytułowi nie każde opowiadanie ma coś wspólnego z kosmosem, choć faktycznie, najwięcej tu Marsa. Nawet to, co nie jest wzięte z Kronik, zdaje się nawiązywać do nich klimatem. Ale też można tu znaleźć klimaty rodem z 451 st. Fahrenheita (cudowne opowiadanie Samotny przechodzień czy może mniej cudowne, ale równie przygnębiające Uśmiech), mroczne wizje przyszłości pozbawionej fantazji bliskie zarówno Kronikom jak i Fahrenheitowi (Słup ognia), a można kilka opowiadań, nie mających ani z kosmosem i ani z ponurymi wizjami przyszłości nic wspólnego. Co nie oznacza, że opowiadania te są jakieś radośniejsze, czy bardziej optymistyczne. Jedno jest o samotności, która boli, drugie - o wiecznej młodości, która także boli, jeszcze inne - o marzeniu, za realizację którego można zapłacić najwyższą cenę. Czyli jak zwykle u Bradbury'ego - kto oczekuje literatury lekkiej, łatwej i przyjemnej - pomylił adresy, ale dla czytelnika spragnionego literatury dającej do myślenia i w dodatku pięknie napisanej - lektura obowiązkowa.

Mam pytanie: na czym polega różnica między dwoma wydaniami Człowieka ilustrowanego (Człowiek ilustrowany, z Prószyńskiego oraz Człowiek ilustrowany i inne opowiadania ze Świata Książki)? To są dwie zupełnie rożne książki czy te same tylko w innym, nowym tłumaczeniu, czy może w nowym tłumaczeniu są dodane nowe opowiadania?
Ktoś się orientuje?

Dzięki za odpowiedź
Ja czytałam ten drugi zbiór, nic nie wiedząc o tym pierwszym (który Ty masz) i kiedy zaszłam dziś do biblioteki to lekko się zdziwiłam widząc na półce inne wydanie i mi się wszystko pomieszało. A skoro to coś innego to jutro Człowieka ilustrowanego pożyczę