Proponuje aby każdy wskazał powieść i opowiadanie,które jego zdaniem jest najbardziej przerażające oraz uzasadnił wybór.
Jako że temat założony jest w dziale ''klasyka'' więc proszę głównie skupić się na dziełach autorów już nieobecnych wśród nas.
Tytuły mogą się powtarzać,chodzi o to aby wskazywać utwory najlepsze pod względem grozy,sam jestem ciekaw które zyskają największą popularność.

----------------------------------------------

Moje typy:
Powieść - Dziecko Rosemary(Ira Levin)
Opowiadanie - Koszmar w Dunwich(H.P. Lovecraft)

Co do powieści to nie miałem wątpliwości.Mimo iż Dziecko Rosemary czytałem dość dawno to jednak chyba z niczym innym nie jest porównywalne.Straszy jak mało co;niesamowita, tajemnicza, przerażająca atmosfera,dozowanie grozy,motyw diabelski.Nie wiem jakie są minusy tej książki,nawet jakbym chciał nie potrafię się do niej doczepić - może to że tak krótka,że tak szybko kończy się przyjemność z lektury

Jeśli chodzi o opowiadanie to miałem większy problem.Czytałem już masę dobry opowieści,tu miałem kłopot bogactwa więc postanowiłem "rekrutacje" rozpocząć od wyboru autora.Oczywiście wybór padł na króla horroru czyli Lovecrafta.Dalej trzeba było wybrać opowiadanie - oczywiście w takim razie coś z najlepszego zbioru czyli Zew Cthulhu.I tu był kolejny problem bo niemal każda z opowieści mogłaby zostać wybrana.Zdecydowałem się na Koszmar w Dunwich bo coś jednak trzeba było wybrać.Poza tym jakaś taka niesamowitość towarzyszyła mi gdy czytałem Dunwich - motyw przeklętego Necronomiconu,zdawało się że musze doczytać do końca historie Wilbura bo od tego zależą losy świata...

Paweł Mateja - nie szukasz w horrorze strachu? Nie bardzo rozumiem to stwierdzenie.Wydaje mi się że właśnie dlatego czytamy książki czy oglądamy filmy grozy aby przeżyć przyjemny dreszczyk emocji,strachu.

Piszesz że mało jest w horrorze strachu? Być może Ciebie bardziej przeraża to co jest realne a nie fantastyczne.Tutaj poleciłbym Malowanego ptaka Kosińskiego czy np z historii opis zbrodni ukraińskich nacjonalistów na ludności polskiej Wołynia.

Co do Koloru z przestworzy to czytałem że sam Lovecraft uznał go za swoje najlepsze opowiadanie

Hodgsona muszę rzeczywiście kiedyś więcej poczytać,może się w końcu do niego przekonam.Z tym że na razie poza Tropicielem duchów za bardzo nie mogę nic innego namierzyć.

A mnie Kolor z przestworzy jakoś nie podszedł. Czytałem trzy razy, dwukrotnie w przekładzie Macieja Płazy oraz raz - na początku swojej przygody z Lovecraftem - w przekładzie Ryszarda Grzybowskiego(którego tłumaczenie pozostawia wiele do życzenia, porównując je ze wspomnianym już przekładem Macieja Płazy) i za żadne skarby nie mogę przekonać się do tego opowiadania.

Najstraszniejszą powieścią, jaką miałem przyjemność przeczytać jest chyba Miasteczko Salem. Póki co żadna powieść nie dostarczyła mi tylu emocji(ze strachem włącznie) i dobrej zabawy. Mimo przeczytania wielu innych książek zarówno Kinga jak i innych autorów, to właśnie Miasteczko zaskoczyło mnie najbardziej swoim klimatem i szybko rozwijającą się akcją, która nie pozostawia chwili wytchnienia aż do ostatniej strony.

Co do najbardziej przerażającego opowiadania mam dwa typy - wspomniane już wcześniej w temacie Zgroza w Dunwich oraz Widmo nad Inn­smo­uth. Ciężko wyróżnić mi tutaj zwycięzcę, bo zarówno konszachty rodziny Whateleyów z pradawnymi bogami,  jak i ucieczka głównego bohatera z tytułowego Innsmouth dostarczała mi wielu emocji i powodów do strachu.

Opowiadanie: bezsprzecznie Studnia i wahadło Poego. Te opowiadanie jest tak mroczne, oddziałujące na zmysły (ryje psychę) i złe, że nie da się go czytać ze spokojem.

Powieść: no tu już mam problem, bo powieść jako taka mnie nie przestraszyła, ale najbardziej oddziaływały na mnie Miasteczko Salem , Najciemniejsza część lasu Campbella i chyba Dziecko ciemności Mastertona. Ciężko mi jednoznacznie określić.

Też nie odczuwam strachu przy lekturze horrorów. Raczej jakiś taki dreszczyk niesamowitości. Ale nie potrafię wskazać jakiegoś jednego tekstu z klasyki grozy, przy którym odczuwałbym takie emocje. Bo jeśli u HPL, to tylko na początkach tekstów, później szczegółowe opisy jak dla mnie zarzynają całą grozę. "Kolor z przestworzy" to faktycznie jeden z lepszych tekstów Lovecrafta, "Zgrozę z Dunwich" czytałem, ale nawet nie pamiętam, czyli było średnio Jeśli to ten tekst, w którym potencjalny punkt kulminacyjny jest obserwowany przez lunetę czy lornetki, to ja dziękuję O wiele lepiej wspominam "Widmo nad Innsmouth".

Już chyba bardziej działa na mnie "nasz" Grabiński.

A generalnie częściej taki przyjemny dreszczyk odczuwam czytając bardziej współczesną literaturę grozy.

Pisaliście o Miasteczku Salem.Od dłuższego czasu planowałem przeczytać tę książkę, zawsze coś wypadało -a to nie było w bibliotece, a to jak się pojawiła to ja akurat czytałem coś innego lub w ogóle miałem przerwę w czytaniu.W końcu jednak mnie zdopingowaliście i kupiłem Salem's Lot.Po lekturze przyznaje że jest to dobra powieść,chyba trzecia najlepsza Kinga jaką czytałem za "Tym" i "Cmętażu Zwierząt".

Nie mam w zwyczaju porównywać współczesnych horrorów z tymi klasycznymi jednak tu zrobie wyjątek gdyż sama treść,tematyka nawiązuje do swojego wielkiego poprzednika spod pióra Stokera,także w samym tekście King przywołuje Dracule,"Gościa Draculi",Van Helsinga...

Co istotne, na samej okładce jest określenie Miasteczka Salem jako horroru klasycznego,co myślę zobowiązuje do trzymania pewnego poziomu.Niestety tutaj King nie sprostał zadaniu,książka nie wyrasta poza dość swobodny typowy styl pisarstwa S.K.,brakuje mrocznej atmosfery tzn jest i to dość mocna momentami,ale w dużej mierze jest ona ograniczana przez niepotrzebne epizody charakteryzujące się prymitywizmem,niewyszukanym poczuciem humoru jak chociażby scena przyłapania żony na zdradzie,gdzie mąż odciąga wystraszonego kochanka przykładając mu strzelbe do ust a ten ze strachu robi w gacie.Później dowiadujemy się że nieszczęsna żona będzie co dziennie za kare gwałcona.Normalnie nie zwracałbym na takie w sumie charakterystyczne dla pisarstwa Kinga aspekty,jednak skoro książka jest nazwana klasycznym horrorem to jednak do czegoś zobowiązuje.

Przejdźmy do jednak rzeczy ważniejszych.Sama treść niczym specjalnie się nie wyróżnia,wydaje się nieco zmienionym przełożeniem Draculi Stokera,dostosowanym do prowincjonalnego amerykańskiego miasteczka.Tak samo mamy wampiry,historie miłosną,młodego naiwnego prawnika którym jest nieco starszy pisarz,doktora Helsinga którym jest podstarzały nauczyciel,wbijanie kołków w serce - tutaj rzecz nieco zabawna w pewnym momencie gdy wybuchła epidemia wampirów w Salem miałem wrażenie że zaraz nasi bohaterowie otworzą fabryke drewnianych kołków aby zdążyć w walce ze złem

Ja rozumiem że skoro książka będzie o wampirach to ciężko wymyślić coś nowego,pozbyć się cienia Stokera jednak nie jest to niemożliwe czego przykładem jest Wywiad z wampirem.Tutaj niby ten sam temat a jednak Rice ma się wrażenie napisała zupełnie inną książkę,przeszła bardziej w psychologie,wczuła się w wewnętrzne przeżycia wampirów.To jest prawdziwa klasyka horroru,ksiażka która skłania to refleksji,pobudza wyobraźnie,prawdziwe arcydzieło do którego myśle jeszcze nie raz powróce w przeciwieństwie do mniej ambitnego utworu Kinga.Nie pisze że jest to zły horror,wręcz przeciwnie jako jedna z wielu powieści współczesnych jest to bardzo dobry horror jednak nie widze w tej książce cech,które by ją predysponowały do pozycji klasycznej,do miana arcydziała. Szkoda że nie została bardziej opisana historia Domu Marstenów,myśle że to jest najbardziej przerażający motyw Miasteczka Salem i powinien być bardziej rozbudowany.

Kaamosaika,

Gdzieś mi Twój post się ukrył dopiero teraz przeczytałem. Rzeczywiście Rękopis kanonika Alberyka to oryginalne, przerażające opowiadnie grozy. Ostatnio dużo czytam o Lovecrafcie, dziwie się dlaczego on wśród swoich top opowiadań wskazał z Jamesa akurat Hrabiego Magnusa . To że Rękopis... jest lepszym opowiadaniem jak dla mnie nie ulega wątpliwości. Hrabia Magnus też nie jest zły ale ogólnie wydaje mi się że kilka lepszych ghost stories MR James ma w swoim dorobku.

Pojawiają się opinie w temacie, że bardziej przeraża współczesny horror niż ten klasyczny. Tak dla równowagi, gdyż przypuszczam że takie zdanie ma większość forumowiczów przytoczę komentarz S.T. Joshi. Akurat mi się przypomniał gdyż jestem w trakcie analizy biografii Lovecrafta. Mianowicie ten najsłynniejszy biograf HPla stwierdził w swojej książce że współczesna groza to w dużym stopniu tzw. opery mydlane.

Jak praca Joanny Kokot W świetle gazowych latarni wydaje się rzetelnie zrobionym opracowaniem, tak z jedną opinię autorki kompletnie nie mogę się zgodzić. Mianowicie odmawia walorów grozy chyba najlepszemu utworowi Artura Machena "Wielki bóg Pan" (s. 260), podpierając się opinią jakimś współczesnym Machenowi recenzentom (s. 238). Wprawdzie autorka dostrzega inne walory opowieści, ale pisać, że utwór nie straszy... Fajnie, że na początku rozdziału  dla 'równowagi' przytacza także opinie Lovecrafta iż utwór Machena należy do literatury grozy. Wypada jeszcze dodać innę opinie Lovecrafta - ostatecznym horrorem tchnie każdy ustęp Wielkiego boga Pana (Inne świat, s. 7 - wstęp).

Naprawdę zdumiewająca ta opinia pani Kokot. Sam uważam Wielkiego boga Pana za jeden z najbardziej przerażających horrorów jakie czytałem.   

Grocie, owszem, prof.  Kokot pisze, iż Wielki Bóg Pan "nie straszy" jako że "nie to przecież jest funkcją tego utworu". I ja się tu absolutnie z autorką zgadzam. Co więcej, sam uznałem, jeszcze zanim przeczytałem W świetle..., iż póżnowiktoriańska literatura "gotycka" ma bardziej fascynować, niż przerażać