Montague Rhodes James (1862-1936), pisarz angielski, świetny językoznawca, paleograf i biblista; jego Apokryty Nowego Testamentu drukowane są do dziś. (...) Określono go, jako najlepszego autora opowieści niesamowitych jakiego kiedykolwiek wydała Anglia (...) jedynym jego rywalem wytrzymującym porównanie jest Sheridan Le Fanu. Według Lema James (...) nie tylko mało co wierzył w duchy, ale nawet nie starał się tego ukryć przed czytelnikami (...). Jego duchy odznaczały się solidnym sposobem bycia, strasząc podłóg z dawien dawna ustalonej tradycji. Jeśli nawet duchów nie ma, nie może być kwestionowane istnienie owej tradycji (...).
Jawi się jako mistrz topografii, naukowej dbałości o szczegóły i wydawałoby się autentycznej dokumentacji, demonstrując nawet handlowy szczegół transakcji (...)..
M. R. James opowiadał wiele niesamowitych historii swym przyjaciołom lub wychowankom. Może najlepszym sposobem ich odczytania jest wyobrażenie sobie, że jest się częścią małego zgromadzenia w sali starej Loży Rektorskiej w King's Collaege w Cambridge. Tu, w zimowe wieczory, w pogrążonym w półmroku pomieszczeniu, w którym tylko blask ognia w kominku i światło świec oświetlało poręcze wielkiego, wiktoriańskiego krzesła, gdzie siedział nauczyciel, w okularach w złotej oprawce, cicho opowiadając historie niewyobrażalnego przerażenia.
Z Nadnaturalnego horroru w literaturze, not o autorach.

---

Ostatnio odświeżam sobie Opowieści starego antykwariusza - powoli, jedno-dwa opowiadania na tydzień, żeby nie przedobrzyć. Świetna to lektura; kilka lat temu, gdy pierwszy raz po nią sięgałem, podobała mi się, ale nie wzbudzała większego zachwytu. Tymczasem M. R. James to prawdziwy mistrz ghost-story - subtelnie grający niesamowitością. Subtelnie, z wyrafinowaniem, tworząc nastrój tak doskonały, że naprawdę niewiele równie dobrych rzeczy w gatunku spotkałem. Proste efekty, oszczędność w języku, mało akcji. Efekt przerażający.
Z tego co wyczytałem z przedmowy do polskiego wydania OSA, napisał on tylko 33 opowiadania, z czego w polskim wydaniu znalazło się piętnaście najlepszych, z tomów Ghost Stories of an Antiquary oraz Ghost Stories of an Antiquary. Trochę szkoda, że reszty na polski nie przetłumaczono, ale nie jest to taka strata, jak w przypadku choćby wyżej wspomnianego Le Fanu, którego nawet chyba 1/10 dorobku nie jest dostępna w naszym języku. Opowieści starego antykwariusza to niemal lektura obowiązkowa dla fanów starej grozy. A Ci, którzy na co dzień czytają tylko Kinga i podobnych, gdyby sięgnęli po ten tomik, zobaczyliby, jak takie starocie potrafią poniewierać.