Szczerze mówiąc nie interesowałem się tym tak bardzo, więc niestety odpowiedź brzmi: nie. Powiem nawet, że nie znam również wspomnianych przez Ciebie zdjęć. Wrzucisz może do nich link?

Tak z ciekawości porównałem te zdjęcia ze schematem w biografii i z tego co widzę to pasują do rzutu idealnie. Nie wiem czemu nawet w linku jest napisane, że HPL nie narysował tego pomieszczenia. To są zdjęcia gabinetu, tego większego pokoju z planu na str. 899. Najłatwiej się w tym połapać jak zlokalizuje się kominek lub takie półokrągłe krzesło. Wtedy reszta elementów pokoju, z biurkiem na środku na czele, idealnie się wpasowują.

Ogólnie teksty z ostatnich 10 lat jego życia są najlepsze. Chociaż skoro nie lubisz przegadania, to może te wcześniejsze mogą bardziej przypaść Ci do gustu .


Spokojna głowa. Po twoich opiniach widzę, że jednak taki anty-Lovecraftowski nie jesteś . Niektórzy tak bardzo go nie cierpią, że zjeżdżają jego teksty po całości . A chwaląc "Góry szaleństwa" bardzo mnie ucieszyłeś. To moje ulubione dzieło HPL-a i jak dotąd niewiele znam osób, które podzielają mój sentyment .
Niecierpliwie czekam na opinie o tekstach z "Koloru z przestworzy"

O tekstach z "Koloru z przestworzy" nieco dłużej, jako że uwagi spisywałem na bieżąco... Na początek rzucę opinię - nomen omen - bluźnierczą

Zew Cthulhu

Duże rozczarowanie. Spodziewałem się, że bodaj najsłynniejszy utwór Lovecrafta okaże się też być jednym z najlepszych. Tymczasem, szczerze powiedziawszy, to jeden ze słabszych tekstów, jakie dane mi było czytać. Co innego, gdy ktoś osobiście bada jakąś sprawę, a co innego - gdy tylko zagląda do notatek, bądź rozmawia z innymi ludźmi. Taki zabieg w moim odczuciu mocno osłabia jakąkolwiek grozę. Poza tym o ile zwykle narzekam, że u Lovecrafta bywa tak, iż ktoś bada jakąś starą budowlę, malowidła, rzeźby, etc. i ewentualnie na samym końcu opowiadania dostrzeże coś, czego nawet nie jest pewien, że widzi, jakiś zarys istoty o bluźnierczych kształtach na przykład, o tyle tutaj mamy Cthulhu w całej okazałości, ale szczerze powiedziawszy chyba wolę, gdy Lovecraft nie dopowiada tak dosadnie swoich tekstów. Innymi słowy - końcówka "Zewu..." wydała mi się strasznie kiczowata... Nie wiem, tak jakby wielkość Cthulhu kłóciła mi się z jego prymitywnym instynktem zabijania... Uogólniając - wolę sobie myśleć, że to ważny, a niekoniecznie dobry, tekst...

Widmo nad Innsmouth

Początek tego tekstu jest znakomity - tajemniczy i budzący autentyczną grozę. Później jednak napięcie moim zdaniem trochę siada, wizyta w miasteczku nie jest tak fascynująca, jak mogłaby być. Przynajmniej w moim odczuciu. Ucieczka bohatera nawet ciekawa, chociaż bardzo irytowały mnie zdania w stylu: "Przypomniałem sobie, że właśnie tutaj droga do Rowley podchodzi bardzo blisko starej linii kolejowej". Bo bohater przez chwilę spoglądał przez okno? Nie jestem również zwolennikiem końcówki, w której
Szepcący w ciemności

Na pewno jeden z lepszych znanych mi tekstów HPL. Przede wszystkim - niemal przez cały czas trzyma w napięciu, pomimo epistolarnej miejscami formy. A może właśnie dzięki temu? W końcówce to już takie sci-fi pełną gębą, ale w sumie opis tych wszystkich cylindrów i aparatów jest naprawdę sensowny. Pod względem literackim trochę nierówne. Np. bardzo elegancka jest puenta, narrator kluczy, by dopiero w ostatnim zdaniu wyłożyć kawę na ławę. Z drugiej strony strasznie irytowała mnie naiwność bohatera, który No właśnie, sam motyw zniszczenia listów i wynikającego zeń odtwarzania ich treści z pamięci również strasznie mnie drażnił.

Duch szaleństwa/Duch ciemności

Ten tekst zawiera chyba moją ulubioną scenę z dotychczas napotkanych u HPL. Chodzi mi o zwiedzanie przez bohatera tajemniczego kościoła - o ile Lovecraft częściej wzbudza po prostu moje zainteresowanie (bądź znużenie) aniżeli straszy, o tyle z tej sceny bije autentyczna groza I ciekaw jestem, czy konkretnie to opowiadanie czytał niejaki Stephen King, gdyż jakieś jego echa pojawiają się w moim ulubionym krótkim tekście Stefka - "Doli Jeruzalem". Końcówka już słabsza, ale generalnie dobrego wrażenia nie zatarła.

Koszmar w Dunwich

Kolejne rozczarowanie. Bo chociaż tekst niby całkiem oryginalny (na tle innych utworów HPL), przypominający jakieś "Omenopodobne" historie, to jednak jak na mój gust napisany zbyt rozwlekle - zwyczajnie mnie zmęczył. Końcówka, w której jak dla mnie w niezamierzony sposób śmieszna. Plusy widzę dwa: klimatyczny początek i motyw lelków porywających dusze ludzkie.

Kolor z przestworzy

Tu z kolei przyjemna niespodzianka. Choć początek mnie nie zachwycił, z każdą stroną coraz bardziej przekonywałem się do tego tekstu. Po pierwsze - oryginalna fabuła. Miałem skojarzenia z pierwszym oglądanym przeze mnie w życiu horrorem o tytule bodajże "Cursed", w którym wyciekła z meteoru ciecz skaziła wszystko, co żywe. I język wyjątkowo tu miejscami poetycki, i stopniowanie napięcia naprawdę dobre. A ponieważ tekst jest raczej krótki, nie ma tu miejsca na znużenie - zdecydowanie jedno z lepszych opowiadań Lovecrafta, jakie czytałem. Kompletnie nie dziwię się, iż - o ile mnie pamięć nie myli - wyjątkowo cenił je sam autor.


A jeśli chodzi o zbiór jako taki... Nie wiem, czy to zabieg celowy, czy niedopatrzenie, ale tylko w przypadku "Szepcącego w ciemności" ilustracja na "dzień dobry" odpowiadała następującej po niej treści. W pozostałych przypadkach mamy pomieszanie z poplątaniem, obrazki z tekstu A występują przed tekstem B, etc.

Nie pamiętam Kiedyś namierzałem ten horror, ale nie jestem w stanie sobie przypomnieć z jakim efektem Zresztą film oglądałem jak byłem dzieckiem i wyłączyłem, gdy ludzie w domu zaczęli przemieniać się w jakieś monstra Nie byłem w stanie na takie obrzydlistwa patrzeć Ale sam motyw zepsucia np. owoców bardzo mi się wtedy podobał.

Ha, to jest adaptacja "Koloru z przestworzy"

http://www.imdb.com/title/tt0092809/

Wszystko gra i jeszcze raz dzięki za research

Warto tylko dodać, że z dampfem mamy zamiar złożyć wspólne zamówienie na poprawioną wersję owego "Fiction", jak tylko się ukaże. Będzie to definitywny, poprawiony etc., etc. zbiór twórczości HPL-a, w którym dodatkowo ukaże się znaleziona niedawno dłuższa wersja młodzieńczego tekstu Loviego, pt. "Tajemniczy statek" - nic szczególnego ponoć, ale przynajmniej coś nowego od martwego pisarza .

No to musiałem przeoczyć na stronie- nie wchodzę regularnie i tutaj-widziałem tylko rozmowy dampfem. Ale...zdążyłem się doszukać zanim odpisałeś na mego posta. I z tego co widzę,przynajmniej w moim mniemaniu,jest to bardziej pozycja czysto fanowska, jako ciekawostka. Nawet ta potężna biografia tłumaczona przez Ciebie nie wydaje mi się pozycją dobrą dla mnie, po zaledwie jednym przeczytanym zbiorze. Owszem, przeczytałem, spodobało mi się i wiem,że wrócę do Loviego, bo to nie koniec,a początek, więc nikt mnie do niego nie musi przekonywać.    Ale nie mam póki co zajawki jako takiej i portfela bez dna, więc wybieram to,co dla mnie ważniejsze na chwilę obecną,i też jak sięgnę po HPL-a to w pierwszej kolejności po opowiadania,powieści, a może potem po  resztę.

Nie pękaj Cichy, jeszcze będziesz miał okazję poczytać moje wypociny w tym temacie, lepsze lub gorsze, ale wrażenia po przeczytaniu książki Loviego nie pozostaną bez echa.

Nie wsiąknąłem, bo i nie chciałem za bardzo. Pamiętam, że "Zew Cthulhu" czytałem specjalnie na zakończenie ubiegłego roku, żeby zapamiętać jeszcze mocniej tej pozycję,bo podchodziłem do niej nie z zamiarem żeby wsiąknąć, jak typowy fan, tylko sprawdzić jak to wygląda z tym HPL-em, czy fajnie pisze, co pisze, jak pisze, czy się podoba, czy będę chciał wrócić. Wszystko to po to,żeby zbadać grunt i przekonać się czy warto wrócić i wtedy wsiąknąć, czy nie. Poza tym wtedy też był moment, kiedy poczułem znużenie grozą współczesną i jechałem co pozycja, to inny autor, żeby nie powielać.


Myślę, że każdego prędzej ,czy później to czeka. W większej lub mniejszej formie, ale trzeba poznać klasykę, jak się jest szanującym czytelnikiem i fanem gatunku.


No właśnie, poglądów. A ja mimo wszystko najpierw wolę "na sucho" poznać HPL-a poprzez jego długie teksty a później wgłębić się bardziej poprzez listy, czy eseje. Ale na uwadze będę miał.

Ekhm. Moja strona tylko patronuje nad "Gwiazdami...", co nie znaczy od razu, że czytałem tę gazetkę . W sumie wypadałoby, ale no z reguły takich fanowskich rzeczy nie czytam, bo w 99%-ach przypadków są co najwyżej średnie, a na takie rzeczy szkoda mi czasu... No ale to fajna inicjatywa, bo zbiera scenariusze do ZC, a to się godzi .

A wracając do pytania: czasem jest tak, że jeśli w opowiadaniu nie pojawia się żadna nazwa przypominająca Mity Cthulhu, to może klimatem przypomina albo sztafażem - bohater jest antykwariuszem albo dostaje w spadku stare domostwo z jakimś sekretem w środku itp. A czasem jest tak, że na siłę przypina się pokrewieństwo z prozą HPL-a, jak np. w jedynym polskimi zbiorze opowiadań Cthulhowych pt. "Przejście". Połowa tekstów tam z HPL-em nie ma absolutnie nic wspólnego. Zresztą, byliśmy świadkami na Polconie, jak jeden człowiek próbował przekonać Dukaja, że jest Lovecraftowym pisarzem, także jak się uprzeć, to każdy tekst horrorowy i nie tylko można nazwać Lovecraftowskim .

Jest coś takiego, Ithaqua się nazywa, ale to nie bóstwo Lovecrafta, tylko jego następców


Nie znalazłem żadnych rozbieżności co do oryginału. Jest to bardzo wierna adaptacja. Nie wiem czy wiesz, ale ci sami twórcy nakręcili ostatnio niemą ekranizację "Szepczącego w ciemności". Nie oglądałem jej jeszcze, ale z trailera widać, że tu już tak wierni nie byli. Niemniej klimat widać, że film ma.


A to akurat chyba nie było istotne co oni w rzeczywistości mówili. Wystarczyło to co się pojawiało.


A ja akurat pozytywnie oceniam Cthulhu w tym wydaniu. Zrobili go po maksie chałupniczo, co moim zdaniem rewelacyjnie zachowało klimat niemego filmu. Jakby pojawiło się coś zrobionego komputerowo to by dopiero była kaszana . Jeśli już się uprzeć, to dla mnie minusem była geometria nieeuklidesowa. Myślę, że można by to jakoś fajniej oddać niż przez dziwne, wielościenne bryły.


Hahaha . Miałem to samo