Po dość długiej lekturze Lśnienia Kinga postanowiłem znów sięgnąć po coś Mastertona. Padło na Diabelskiego kandydata. Wczoraj skończyłem czytać tą książkę. Trzeba przyznać, że jest to jeden z bardziej odmiennych horrorów w karierze Mastertona. Choćby objętość - Graham raczej nie tworzy bardzo długich powieści (no może z wyjątkiem sag), a tutaj mamy ponad 500 stron małym drukiem. Zwiększenie ilości stron pozwoliło autorowi rozbudować fabułę, bardziej rozwinąć bohaterów. Nie wątpliwie są to plusy. Akcja książki przykuwa uwagę i nie nudzi, jednak jak na horror za mało tu strasznych scen. Mamy tu sytuację podobną, jak w przypadku najnowszych thrillerów Mastertona, gdzie wątki paranormalne napędzają akcję, stają się wyjaśnieniem niektórych zdarzeń, ale nie wysuwają się na pierwszy plan. Skłamałbym jednak, gdybym napisał, że powieść mi się nie podobała, bo jest wręcz odwrotnie. Uważam Diabelskiego kandydata za całkiem dobrą książkę, wydaje się, że autor postanowił stworzyć coś innego niż dotychczas, trochę bardziej ambitnego. Ale jednak brakuje mi tego strachu odczuwanego podczas lektury. Nie mniej jednak lekturę tej powieści uważam za dobrze spędzony czas.

Chciałbym jeszcze wspomnieć o jednej sprawie - w zeszłym roku czytałem Danse Macabre Kinga i zapamiętałem fragment o tym, że ludzie wolą czytać książki o kandydatach na prezydenta z piekła rodem. Czyżby King miał na myśli właśnie powieść Mastertona? Chyba tak, bo to raczej nie jest często wykorzystywany pomysł na fabułę horroru.

No właśnie nie do końca pamiętam, a nie uśmiecha mi się przekopywać przez 600 stron dla jednego zdania A brak Mastertona w tej książce też mnie trochę zdziwił, skoro był nawet fragment o Trzęsawisku Smitha. No cóż, może King uznał Mastertona za jednego z wielu mało wyróżniających się autorów i szkoda mu było miejsca. Myślę jednak, że gdyby pisał Danse Macabre teraz, nawet gdyby nie lubił książek Grahama, jakaś wzmianka pewnie ny się pojawiła.

Wiadomo, że popularność Mastertona nie jest tak masowa, jak Koontza czy Kinga. Niemniej "Manitou" zostało zekranizowane, a to jest jakiś miernik popularności. Z pewnością był więc w 1980 (i jest oczywiście nadal) bardziej znanym twórcą, niż Guy N. Smith

Może być też tak jak piszesz.
Czyli albo robi się coś dobrze i konsekwentnie albo miszmasz i wybiórczo. W sumie lepiej nikt nie powie, że Król przyczynił się do popularności Grahama.

Jakbyś wiedział w jakim nakładzie ukazała się w samej tylko Polsce "Magia seksu" to byś nie mówił, że Masti nie jest konkurencją dla Kinga

Rzuciłbym, ale to zawsze trochę mniej mięsa do naszej książki
Jeśli ją kupisz, a gorąco liczę że tak, znajdziesz tam sporo ciekawostek, między innymi nakład "Magii seksu", który do premiery "Eat Pray Love" był jednym z rekordów na polskim rynku

Czyli ksiądz zalicza się do takiego "typka"

Co do opinii Kinga to mi tam wisi (wiem swoje, najlepiej samemu się przekonać niż sugerować się opinią kogoś innego), ale są tacy, co biorą na serio wszystko, co on powie/napisze. I później czytam teksty typu  "o tej książce to sam King się wypowiadał pozytywnie... chyba ją przeczytam w końcu sam King ją chwalił"

Ależ ja nie twierdzę, że King to zły pisarz, wręcz przeciwnie Po prostu, cytując wypowiedź pewnego fana twórczości tego pisarza, którego miałem niedawno przyjemność poznać, "Stephen od lat nie napisał żadnego horroru". Dlatego też szanuję Kinga za wkład w literaturę, ale nigdy nie będę uważać go za autorytet w dziedzinie pisanej grozy

To się nie sugeruj. Poza tym on nie koniecznie musi czytać wszystko to co rekomenduje, bo przecież czy on to przeczytał, czy nie to i tak z jego zdaniem liczy się wiele osób i kupi tak czy siak. Ale Ketchuma czytał bankowo.


To oświeć nas, kogo w takim razie uważasz za autorytet?



No raczej, do romansidła to trochę ma daleko.


Sorry za off koledzy Mastertonowcy.

To się nazywa ilustracja przez duże I!!! Ja dla mnie rewelacja, dla autora należą się wielkie brawa. Jeszcze jakby tak wydali to w sztywnej oprawie to byłby miód!
Jak rozumiem tłumaczenie jest to samo co w Rebisie?