Ja stanę bliżej tych, co to cenią własne kolekcje.

Wy serio z tymi bibliotekami? Nie wiem, może w Waszych miastach biblioteki są wyczesane i z imponującymi księgozbiorami... U mnie w Częstochowie (próbowałem około 10 razy na przestrzeni 6 lat) z listy 20 tytułów niedostępnych w księgarniach/antykwariatach były tylko 4 książki, z czego za każdym razem "niedostępne". Także moje wspomnienia nawet pod kątem idei tej instytucji są złe
 Z Katowicką biblioteką mam lepsze wspomnienia, bo ta na osiedlu Witosa (na którym przez 3 lata mieszkałem) była nieduża, ale zaopatrzona całkiem przyzwoicie i - owszem- zdarzyło mi się dostać coś, co na allegro chodzi po 150-300 zł. Tylko... po korzystaniu przez około rok z usług biblioteki zauważyłem u siebie pewną zależność - zwykle kierowałem się do bardzo małej półki oznaczonej "NOWOŚCI" i szukałem książek zadbanych, świeżych, które mnie interesowały, a na które nie mogłem sobie wtedy pozwolić. Dodatkowo przekonywało mnie to, że nie przewinęły się przez tyle rąk.

No bo nienawidzę zniszczonych książek w bibliotecznym tego słowa pojmowaniu. Gadki o książkach z biblioteki (bądź też z antykwariatu), które są - po prostu - poniszczone, brudne, z wyrwanymi kartkami, popisane, zaplamione niezidentyfikowanym czymś, posklejane, zalane, i przypinanie do nich określenia, że są to książki z  "duszą" zawsze wywołują we mnie wybuchy śmiechu. To po prostu zniszczone egzemplarze, które w końcu trafiły na książkowe "miejsce ostatniej szansy". Dalej już tylko wysypisko. Rozumiem, jeśli ktoś ma DOMOWĄ biblioteczkę, (najlepiej taką z pokolenia na pokolenie, choć to zjawisko niebywale rzadkie) i ma tam pozycje kupowane na przestrzeni dekad. Wtedy oczywistym jest, że jakieś tytuły z lat '50, '60 (lub po prostu te najstarsze z kolekcji) to będą najbardziej nadgryzione przez czas - pożółkłe kartki, ślady czytania wielokrotnego czy inne "wady". Tyle, że tylko wtedy można mówić, że są to książki z duszą. Z naszą duszą. Nie są to książki bez skaz, ale wiążą się z nimi wspomnienia, dawne emocje, skojarzenia będące niczym most łączący teraźniejszość z momentami, miejscami, osobami z chwilą, kiedy czytaliśmy daną pozycję. Jak widzicie - nie staję w obronie kolekcji wypieszczonych do granic możliwości, wręcz sterylnych, bo to troszkę jak wpadnie w błędne koło (no bo w końcu jak - ta kolekcja ma być dla Ciebie, czy Ty dla tej kolekcji?) i nawet powiedziałbym - zatracanie tego, do czego pewnie się dążyło. Nie mylcie tego z dbałością o swoje kolekcje, bo to jest naturalne zjawisko, że jak masz w swoim domu stos książek o łącznej wartości przekraczającej tysiące złotych, to dbasz o to i zależy Ci, żeby prezentowało się możliwie najlepiej. To tak samo jak z kupieniem auta czy mebli. Znasz tego wartość, więc dbasz. Jednak w dalszym ciągu jest to przedmiot użytkowy, przeznaczony do tego, żeby z niego korzystać i czerpać radość.

Ja mam w swojej domowej biblioteczne około 400 tytułów i staram się o nie dbać. Czy to odkurzając półki regularnie, czy  dbać o pojedyncze egzemplarze podczas czytania (jeśli mogę, staram się czytać tak, żeby nie zagiąć grzbietów, ale w granicach zdrowego rozsądku; czytam tak, żeby książka wygodnie leżała w dłoni, jak się wygnie grzbiet - trudno. Nie lubię tego, no ale kurde... Znam osoby - jak moja ciotka - które czytają, ledwie otwierając kartki, żeby przypadkiem nie zagiąć ) ale naturalne jest, że czasem książki spadną z półki, pożyczysz komuś i odda w niezbyt pięknym stanie itd itp. I tak, kupowania nowych wydań tego samego tytułu też nie do końca rozumiem. Zdarza mi się, ale naprawdę w skrajnych przypadkach (np. ostatnie wydanie sprzed 20 lat, mój egzemplarz jest już porządnie skrzywdzony itd itp)  


Jak nie jestem pewny autora, bądź zwyczajnie ciekawy danego tytułu - najpierw sprawdzam zasoby internetu. Biblioteki omijam szerokim łukiem. U mnie w większości niczego nie ma, więc sensu w tym nie widzę. Nawet jeśli coś udało mi się znaleźć, to było to skrajnie poniszczone, plus z tymi okropnymi foliowymi okładkami niczym w szkole...


A co do tytułów bądź autorów, których czasem kupuje się w ciemno - jeśli po przeczytaniu uznam, że na pewno do książki nie wrócę bądź zawiodłem się bądź to nie moja bajka - w pierwszej kolejności informuję znajomych. Jak ktoś będzie chętny, przeważnie wystarcza mi w zamian piwko, bądź to, żeby ktoś o mnie pamiętał w przyszłości (Godfather style  ). Jeśli nie - wystawiam na fintę. Jednak na te mniej więcej 400 książek z biblioteczki pozbyłem się około 25-30 tytułów.