Po polsku czytam ok. 90-100 stron na godzinę, po angielsku - koło 60, ale z każdą kolejną książką poprawiam wyniki. Jestem w stanie wyciągnąć ok. 500 stron dziennie (po angielsku - ok. 250), potem już jestem zmęczona.

To oczywiście wyniki dotyczące powieści, w miarę interesujących i niezbyt pokręconych. Wiadomo, że trudną książkę naukową czy jakieś eksperymenty literackie czyta się nieco trudniej.

Procella
czytasz wzrokowo wyszukując słów kluczy czy jednak "czytasz" te słowa w myslach? Bo ja ppotrafię czytać wzrokowo tez ale wtedy z tego zadnej przyjemności nie ma i nie zapoamięta się az tyle faktów ...

100 str./h  aż mnie głowa rozbolała na samą myśl

Wyczyn nie mały 100 stron/h .Jak sam przeczytam około 50 stron czasami może trochę więcej (zależy od książki) to już mi wystarczy .Ale jak się wciągnę w powieść to zawsze nie mogę się oderwać od lektury, a także by usiąść i czytać dalej po przerwie .

haha, ja z tym czytaniem pod nosem mam na odwrót - jak muszę przeczytać jakiś tekst na studia nudny i mam mało czasu, a  tekstu dużo, to z racji mojego wolnego tempa czytania czytam sobie na głos, wtedy zmuszam mózg do szybszej pracy i szybciej idzie a fajne książki i teksty to po cichutku, pomalutku, delektując się

Rozumiem,w takim razie rispekt Ja czytam w jednym,zazwyczaj, spokojnym tempie, żeby czerpać maksymalną przyjemność z tego co czytam,przechodzę z szarej rzeczywistości do świata wyobrażonego i percepcja działa na wysokich obrotach. Nie wiem jak wy,ale ja to na serio niekiedy tak się wkręcę,że czuję,widzę i słyszę jakbym serio tam był.

U mnie tak samo...Nawet w tramwaju potrafię się bardziej skupić, jeśli uda mi się siedzieć, niż czasami w fotelu, spokoju i względnej ciszy. W ogóle niemal zawsze i wszędzie mam przy sobie jakąś książkę i lżejsze pozycje potrafię czytać w najdziwniejszych miejscach, nawet, jeśli mam tylko kilka minut, czekając na autobus czy stojąc w jakiejś kolejce, ale kiedy wracam do mieszkania to czasem nawet plama na dywanie potrafi mnie rozproszyć, myślę o wszystkim tylko nie o tekście, wzrok ślizga mi się automatycznie po wyrazach, przewracam kolejne strony i nagle odkrywam, że jestem kilkanaście kartek do przodu...i nie mam pojęcia co właściwie przeczytałam, zero Ostatnimi czasy nie potrafię też prawie w ogóle skupić się w czytelniach, każdy ruch, każde skrzypnięcie podłogi i już podnoszę głowę i gubię się w tekście, muszę wracać do poprzednich akapitów, tracę czas.
Ale mówię tu raczej o książkach naukowych czy po prostu bardziej wymagających pozycjach, trudniej napisanych powieściach, z zagmatwanymi wątkami i narracjami etc., przy takim przykładowym Kingu takich mąk na szczęście nie przechodzę, bo to by była zupełna tragedia Chyba, że już wyjątkowo nie mam dnia na czytanie, wtedy to nie ma sensu w ogóle, zasnę na każdym tekście i wszystko będzie bardziej interesujące od książki.

Strasznie zazdroszczę Procelli umiejętności tak szybkiego czytania, bardzo by mi się to przydało

Nie no, na stojąco w tramwaju nie, jak pisałam - czytam jeśli uda mi się siedzieć Jestem przywiązana do moich zębów Dodatkowo tak jak mówisz, kierowcy jeżdżą czasem jak wariaci i nawet dla nieczytających pozycja stojąca zbyt bezpieczna nie jest. A co do czytania w kolejce:
dokładnie tak Np. ostatnio stałam 1,5 ha w kolejce do dziekanatu, nic tylko czytać, żeby człowieka krew nie zalała w międzyczasie;) Tylko wtedy uwaga bardziej podzielna, bo współczekający od tego stania przemieniają się w nerwowe bestie i warczą jak się człowiek zaczyta, zagapi i chwilkę przyblokuje kolejkę

Ah, przeklęte Gotham Cafe

Aha,w takim sensie,a ja sobie wyobrażałem Ciebie z książką w prawej,w lewej reklamówka i portfel,a kolejka do mięsnego. No w takim razie jest to do przyjęcia,chociaż ja preferuje jednak czytanie w bardziej wygodnej pozycji,a jak czekam na miejsce w dziekanacie to zazwyczaj z kumplami,żeby do głowy nie dostać


Przeklęte, nie przeklęte zawsze człowiek może się pośmiać i podowiadywać czegoś nowego.

ja też jak mogę to i na stojąco, choć jak się czyta takiego byka jak Pod Kopułą to czasami ciężko jest objąć moimi małymi łapami takie tomiszcze i jeszcze się czego trzymać. Dlatego często siadam w dziwnych miejscach w pojazdach komunikacji miejskiej, byle by tylko móc czytać