Co za burza opinii  .

Jeśli chodzi o moje spostrzeżenia odnośnie "Recenzji", to zostało mi jeszcze około 50 stron do finiszu, więc w weekend postaram się machnąć jakiś esej  , aczkolwiek trzeba przyznać, że trudno jednoznacznie ocenić tę powieść . Na razie nie zaglądam do Waszych spoilerów, aby sobie nie psuć ostatecznej oceny książki  .

...no i moim zdaniem to był zamierzony zabieg, w sumie dla mnie to jeden ze "smaczków" w tej powieści. Niby to autor

...a już myślałem, że nie skomentujesz tej powieści ani słowem  Ciekaw jestem Twojej opinii 

I wreszcie ja .

Nieźle nam namieszał Dean tą swoją "Recenzją", którą jak widać każdemu niełatwo jest jednoznacznie ocenić . W moim odczuciu książka oscyluje pomiędzy opinią przeciętną, a dobrą - i ostatecznie mimo wielu uchybień potraktuję ją na "cztery minus" . Są w niej elementy, które mnie zarówno zadowoliły, ale też i motywy śmiechu warte  .

Pomimo niektórych oklepanych już wątków jakie zaserwował nam tutaj Koontz (terroryzowanych przez psychopatę mieliśmy chociażby w "Grozie" i "Ścianie strachu", osaczonego pisarza zaś w "Zwierciadle zbrodni" / "Niezniszczalnym"), posiada ów utwór swego rodzaju oryginalną wymowę  . Atutem książki jest jej tajemniczość, pewna mglistość fabularna niekiedy wręcz zakrawająca na chaos, a mimo to sprawiająca, iż czytelnik jest cholernie ciekaw, co wydarzy się dalej i dlaczego rodzina Greenwichów jest tak obsesyjnie ścigana??   Wielość oraz dynamika wydarzeń, a także nagromadzenie zmian lokacji bohaterów sprawiają, iż czytając "Recenzję" mamy niejednokrotnie mętlik w głowie niczym w roller-coasterze . Jest to o tyle fajnie, że wszystko dzieje się z punktu widzenia Cullena-narratora, dzięki czemu możemy poczuć niejako na własnej skórze całe to zamieszanie w jakie wplątany został wraz ze swymi bliskimi  . W wielu utworach narracja pierwszoosobowa jest niemożliwa ze względu na konstrukcję fabularną powieści, ale tutaj całkiem zgrabnie Dean poradził sobie z tym trudnym zadaniem . Jasne, że Cubby może na początku irytować - tak jak to zauważył Kujot - bo i mnie przez pewien czas drażnił swoją fajtłapowatą postawą, ale z biegiem akcji nieco zmężniał w swojej stanowczości tudzież podejmowaniu decyzji  . Z drugiej strony, gdyby od razu był mega-herosem, to też byłoby to ostro przejaskrawione, dlatego też uważam że owa metamorfoza jego osobowości została przez autora ciekawie zarysowana wraz z pompowaniem kolejnych porcji adrenaliny  .

Kolejnym plusem powieści jest enigmatyczność czarnego charakteru  . I choć poprzez zastosowanie pierwszoosobowej narracji nie mamy niestety wglądu w towarzyszące mu poczynania z jego punktu widzenia, to jednak w "Recenzji" czuć bijącą od niego tajemnicę, siłę, przebiegłość i brutalny charakter  . Same personalia SHEARMAN WAXX, gdy się je wymawia i obraca w myślach brzmią nadzwyczaj złowieszczo  . Ponadto rosła postawa, zbrodnie czynione z jego udziałem i sposób w jaki zepchnął do defensywy rodzinę Cullenów potęgują jego sylwetkę, która w oczach pozytywnych bohaterów urasta niemalże do bestii z najgorszych koszmarów - postać ta aż kipi energią zła, mimo iż tak sporadycznie pojawia się na kartach książki  .

Bardzo fajna była też ta retrospekcja do wydarzeń z przeszłości Cullena - choć były to mocne sceny, to lubię takie mroczne smaczki fabularne, które w pewien sposób obrazują go z nowej perspektywy, a jednocześnie piętnują go w przyszłości  . Sam Cubby dał nam przedsmak tego dramatu, bo kilkakrotnie napomknął o owych zdarzeniach z dzieciństwa, stopniowo przygotowując nas do wkroczenia w rzeczoną historię  . Dzięki temu "Recenzja" zyskała dodatkową aurę z-grozy  .

Jeśli chodzi o poczucie humoru Koontza, to owszem, jest dosyć specyficzne i nieraz trzeba ostro się zahartować, by je polubić   Te jego sławetne porównania w "Recenzji" mieliśmy co chwila przed oczyma i o ile w pierwszej połowie utworu były momenty, że mnie nużyło ich nagromadzenie, o tyle pod koniec było ich znacznie więcej, a mimo to śmiałem się pod nosem i czekałem na kolejne!!  

I książka ta byłaby bardzo dobra jako całość, gdyby nie kilka żenujących motywów, które zaserwował nam Dean  . Najbardziej rozsierdziła mnie
Jedno jest pewne, jakkolwiek ją ocenimy [lub zrecenzujemy ], powieść ta zwraca na siebie uwagę w całym dorobku literackim Deana i prowokuje do pełnej emocji dyskusji  . Pod tym względem wyraźnie udało się Koontzowi nas zaskoczyć  .

Istotnie, w "Recenzji" (szczególnie w początkowych rozdziałach) wytrawny fan odnajdzie pewne odwołania w postawie Cullena Greenwicha do zachowań i przekonań Deana, jakie pisarz zakorzenił w sobie z lat dzieciństwa .

Wchodząc w szczególiki, to rzucił mi się wyraźnie w oczy moment miłowania ponad wszystko swojego dziecka na stronie 52 . Ewidentnie widać tam nawiązanie do matki Deana, oraz tęsknotę za lepszym ojcem...

Jeszcze wcześniej, na stronie 30-ej widnieje opis zamierzchłych, urwisowatych wybryków z życia Cullena Greenwicha i od razu skojarzyło się mi się to z sytuacją, gdy młody Dean otwierał śrubokrętem puszkę z farbą w domu swojej koleżanki, o czym poczytać można w forumowym wątku z przekładem biografii pisarza .

Poza tym, niechęć do mediów, brak ufności w Internet ...i wiele tego typu smaczków ukazują Cullena jako pewnego rodzaju odbicie osobowości DK

Ja jestem ciekawy czy Koontz miał sam osobiście jakiś problem z krytykiem, oczywiście nie tak morderczy  , bo w końcu nadal pisze. Ale może mu zalazł jakiś za skórę?

Recenzję przeczytałem niedawno i wypadła dosyć blado nawet jak na tego pisarza. Zdarzało może mu pisać różne rzeczy, ale ta akurat powieść niestety do nawet dobrych nie należy. Zabrakło tego co lubię w Koontzie czyli mrocznej historii, wielu niesamowitych zwrotów akcji i ciekawych bohaterów. Książka jest dziwna bo z jednej strony historia o psychopatycznym krytyku miała potencjał, który jednak nie został wykorzystany. Za brakło mi mrocznego i przerażającego czarnego charakteru, którym mógłby właśnie stać się krytyk. Z drugiej strony książkę czyta się nieźle co zaliczę na plus, ale niczym nie zaskakuje. Bohaterowie książki wydawali mi się za mało interesujący. Jest to przeciętna powieść Koontza do przeczytania na raz i zapomnienia. Ocena 5/10.