Od jakiegoś czasu Czytam "Księgę wszystkich dokonań Sherlocka Holmesa" (czy jak to tam się zwie) w przerwach między innymi rzeczami, jak sobie przypomnę, że czytam. No i właśnie dlatego nie podoba mi się ten sposób i długo już czytam.

Alb znam to wszystko nieomal na pamięć i nie dam rady około tysiącu stronom A4

Tak, czytanie kilku książek naraz to co innego niż niedoczytanie

A jednak, wczoraj skapitulowałem na tej olbrzymiej księdzę wszystkich dokonań Sherlocka. Przeczytałem ponad 400 stron i poczułem znużenie. Na początku bardzo fajnie szło ale w końcu jakaś monotonia się przytrafiła i postanowiłem choć na chwilę odłożyć Holmesa.

Teraz wziąłem coś sprawdzonego. Ponownie "Proces" Kafki.
   

Jonathan Littell "Łaskawe" - zacząłem ją ledwie kilka dni temu i odpuściłem po jakiś 130 stronach... Masakra. O czym ona jest? Jej bohaterem (i narratorem) jest Maximillian Aue, doktor prawa, miłośnik filozofii, literatury, muzyki... oficer niemieckiej służby bezpieczeństwa i członek Einsatzgruppen (specjalna jednostka dokonująca masowych egzekucji na Żydach) podczas wojny III Rzeszy z ZSRR. A przy tym jest homoseksualistą.
Kupiłem ją ze 2 lata temu i do teraz leżała na półce, czekając na swoją kolej. Nadeszła ta chwila, a wraz z nią spore rozczarowanie. Jeśli wierzyć tekstom na odwrocie, książka miała zostać nagrodzona dwiema prestiżowymi nagrodami francuskimi. Powieść - ponoć - "zręczna i inteligentna" i - ponoć - "arcydzieło".  Warta zacytowania wypowiedź: "Czy Łaskawe to monumentalne dzieło  w duchu powieści Tołstoja, Dostojewskiego i Manna, czy też, jak twierdzą niektórzy krytycy, pornografia zbrodni. brutalna i perwersyjna prowokacja Jonathana Littella? Warto przekonać się osobiście".
Ja się przekonałem. Jak dla mnie jest to "brutalna i perwersyjna pornografia zbrodni", do tego jej gabaryty - ponad 1000 stron. Naszpikowane sadyzmem grafomaństwo. Po nieco ponad 130 stronach odpuściłem - doszedłem do "Babiego Jaru" - dwudniowej masakry 34 tys. Żydów nieopodal Kijowa, pod koniec września 1941 roku.
Czy kiedyś doczytam? Nie wiem. Nie spisuje książki na straty, ale rozczarowanie i lekki niesmak pozostał.

To może jeszcze spróbuję ją poczytać. Przyznam nawet, że po napisaniu tego posta powyżej, z "braku laku" przeczytałem jeszcze prawie 30 stron przed spaniem.
Napiszę tak: książka rozczarowuje o tyle, że nie niesie póki co jakiś ciekawszych treści. Wraz z głównym bohaterem wędrujemy od masakry do masakry, od pogromu do pogromu. Treść książki jest naszpikowana informacjami o spotkaniach, naradach; zaś rozmowy bohaterów "wypchane" są - pewnie dla lepszego efektu - jakimiś nadętymi tekstami o wojnie rasowej, rozkazach, odniesieniach do Hitlera i ideologii nazistowskiej. Jak ktoś nie siedzi w temacie, to może robi to jakieś wrażenie. Dla mnie jest to pretensjonalne. Nie wiem, czy Littell przykrywa tym brak głębszej treści.
Może jej jeszcze dam szansę, skoro piszesz, że warto

Udało się !!! Przeczytałem w całości "Ulissesa" choć naprawdę przez większość książki się solidnie wynudziłem, choć to arcydzieło. Jeszcze tylko przeczytać w całości "W poszukiwaniu straconego czasu" Prousta i będzie git. Ale to raczej melodia przyszłości, na razie chciałbym nieco odpocząć od książek, które mogą się okazać toporne w lekturze. Swoją drogą ma ktoś już na rozkładzie w całości ten słynny cykl Prousta ? Jakie wrażenie odnośnie lektury poszczególnych tomów? Są jakieś szczególnie godne polecenia lub odpychające części ?

Hehe,osobiście zaliczyłem 3 tomy Prousta i nie mam siły sięgać po więcej

Dla mnie wygląda to tak, że gdy Proust czyni obserwacje społeczne, zagłębia się w psychikę - jest dobrze. Ale gdy na kilku czy kilkunastu stronach opisuje witraże w kościele to jest ciężko Druga część pierwszego tomu - "Miłość Prousta" - jest wyjątkowo prosta w odbiorze, z innym typem narracji. I trąci to XIX wiekiem mocno, mi się nieco wątki miłosne z "Lalki" przypominały.

Język Prousta może i świetny, obserwacje społeczne również, ale dla mnie to jednak przerost formy nad treścią.

Udało się !!! Jednak zmobilizowałem się wcześniej niż planowałem. Myślałem, że całe wakacje najbliższe mi na Prouście zejdą, ale zmobilizowałem się już teraz i wczoraj skończyłem w całości lekturę "W poszukiwaniu straconego czasu" Marcela Prousta. Właściwie to już żadnej innej książki nie muszę w tym roku czytać, bo ten jedyny cel sobie na 2017 wyznaczyłem, aby w całości tego Prousta przebrnąć. I udało się szybciej niż planowałem. Jednak ta roczna przerwa po pierwszym tomie dobrze mi zrobiła

PS.
Jestem lepszy niż Lovecraft - podobno HPL uznał dzieło Prousta za najlepszą powieść, choć nigdy całości cyklu nie przeczytał. Ja już przeczytałem