Co na początek, jeśli nie chcesz Innych pieśni? Zdecydowanie W kraju niewiernych. Jakoś inne książki mi nie pasują na początek. Tutaj masz niegruby zbiór różnorodnych opowiadań.

Co mi się podoba w Dukaju? Mhm... Styl, pomysły, wykonanie. Poza tym Wydawnictwo Literackie zajebiście wydaje książki Dukaja, więc mam kolejny argument za ich kupowaniem i ustawianiem na półce

Co mi się tak podoba w Dukaju?

1) Jak na ten moment to chyba jedyny polski pisarz, który tworzy z fantastyki literaturę. Zaprzęga język do tworzenia światów i robi to w sposób przekonujący, bawi się stylami, pisze świetne dialogi, jest na czasie z eksperymentami językowymi, często wyprzedza obecnie panujące w mainstreamie trendy. W dobie postmodernizmu jest jedynym postmodernistą wśród polskich fantastów, co widać zwłaszcza w jego ostatniej minipowieści "Science fiction". W jego prozie nie widać dziecinady, która niestety często się zakrada do dzieł innych pisarzy SF. Jest wychowankiem nie tylko Lema, Dicka i innych pisarzy SF, ale i pisarzy głównego nurtu, czego innym fantastom, trzymającym się swojego poletka, wyraźnie brakuje.

2) Pomysły. Zaawansowane, spójne naukowo, do tego każda książka stanowi wyciśnięcie z nich ile się da. Przy tym nie są to tylko eseje opisujące fikcyjną naukę - tam dzieje się naprawdę dużo, postacie doznają przemian, jest mnóstwo twistów, ekscytujących momentów itd. Dzięki Dukajowi naprawdę można przenieść się w inny świat.

3) Postacie. Z wielu stron dochodzą do mnie głosy, że postacie Dukaja są dziwne, drewniane, skrojone wg schematu, a mimo to trudno je czasem zrozumieć, zachowują się nie jak ludzie. Kompletnie nie rozumiem tych głosów, Dukaj moim zdaniem rozpracował po mistrzowsku algorytmikę umysłów i jedynym powodem, dla którego te postacie wydają nam się obce, niewiarygodne i dziwne, jest fakt, że myślą w inny sposób, wg koncepcji panujących w świecie, do którego wchodzimy. Pamiętajmy, że nie jesteśmy wtedy u siebie. Musimy przyzwyczaić się do myślenia tamtych ludzi, inaczej nie damy im kredytu zaufania i zaczniemy twierdzić, że Dukaj nie umie pisać postaci. Ale wyobraźmy sobie, że w takiej bardzo futurystycznej Perfekcyjnej niedoskonałości wszyscy myślą po naszemu, są ziomalami, z którymi można się utożsamić. No ja sobie nie wyobrażam takich bohaterów. Zwróćcie uwagę, że postacią, z którą jesteśmy najbardziej skłonni się utożsamić w tej powieści, jest Zamoyski, człowiek z innej epoki, bliższej naszej, który sam poznaje co tam z czym się je. Z kolei na przykład w Innych pieśniach wszyscy od początku są zanurzeni w świecie morfy i Dukaj nie pomaga nam się wbić do tego świata. Jesteśmy wrzuceni na głęboką wodę, ale gdy już za pomocą naszej łepetyny rozgryziemy, co gdzie z czym, to jaką to daje satysfakcję i jak bardzo wywołuje podziw dla autora!

4) To, że ma gdzieś wszelkie widzimisię czytelników i wydawców, z reguły nie jeździ na konwenty, a i tak w efekcie daje nam coś, co przechodzi najśmielsze oczekiwania każdego z nas. W ten sposób jest artystą pełną gębą, bo robi to co uważa za słuszne, a nie to, czego się od niego oczekuje. Wydawnictwo Literackie naciska, by pisał szybciej, częściej, ale on robi swoje. Nie zdziwiłbym się, gdyby wkurzył się na nich i poszedł sobie do innego wydawcy, gdzie nikt nie będzie go dręczył. Jeden z nielicznych twórców w Polsce, który zachował niezależność i z tej niezależności potrafi wyżyć.

5) To, że zgłębia jak szalony wszystkie nowinki techniczne. Ostatnio byłem na spotkaniu na panelu naukowym w Centrum Nauki Kopernik, gdzie był jednym ze speców od nowoczesnych technologii społecznościowych. Powiedzcie mi, który pisarz oprócz Lema był czy jest zapraszany na nieliterackie konferencje naukowe jako spec?

6) Jego szaloną inteligencję widać za każdym razem, gdy zjawi się na konwencie. Ostatnio był chyba na Pyrkonie 2013 i jako jedyny autor był kilkukrotnie oklaskiwany w czasie swoich wypowiedzi. Oczywiście to że ktoś go oklaskuje o niczym nie świadczy, Stalina też oklaskiwano, ale jednak na tle reszty uczestników panelu wypadał tak rewelacyjnie, że ręce same składały się do oklasków. Wybitny człowiek, a kiedy ma humor, potrafi być duszą towarzystwa.

I za to wszystko kocham Dukaja i jego twórczość 

"Extensa" lub "Córka Łupieżcy". Pokazują w krótkiej formie na co stać Dukaja, ukazują wiele cech jego twórczości, pokazują magię zawartą w jego książkach i niesamowitą pomysłowość. Ja sam zaczynałem od "Extensy" i nie żałuję takiego wyboru na początek. 

Ja z kolei zaczynałem od "Innych pieśni". Zawarta w nich różnorodność tematów pokazują, czego się można po Dukaju spodziewać. Są tam zarówno proste rzeczy, jak i takie, które trudno opisać i ogarnąć umysłem 
Oczywiście, "Extensa" i "Córka..." też są dobre, ale dla mnie były... powiedzmy, że trochę nie zrozumiałe.

No przede mną teraz Córka łupieżcy, po którą to sięgam w następnej kolejności i jestem bardzo ciekaw, jakie wrażenie wywrze na mnie Dukaj tym razem. Nie chciałbym być pewnym, natomiast wymagania co do każdej teraz jego książki będę miał każdorazowo wielkie i siłą rzeczy będę przyrównywał każdą następną książkę do Innych pieśni, więc podejrzewam, że ciężko będzie o deja vu wrażeń i emocji, ale wierzę, że jeśli nie fabułą, to całą resztą Dukaj będzie mnie zachwycał dalej.  

A przy okazji skończenia Peanatemy Stephensona powiem tak - i robię tutaj pseudoreklamę, ale nie bez powodu, bo obaj Ci pisarze tak mi do siebie pasują, że nie sposób wspomnieć o jednym, jak się mówi o drugim - że kto zna Dukaja to tę książkę Stephensona musi sprawdzić, bo będzie zadowolony. Nie, żebym pił do Ciebie Cichy,.

No szkoda, że tak na to patrzysz, bo ja myślę, że jednak ta książka by Ci się spodobała, bo jak czytam recenzje i patrzę na własne odczucia co do Peanatemy, to ta z Cryptonomiconem mija się niemal całkowicie. Nie wiem jaki zarzut do przekładu miał Dukaj, ja tam uważam, że wszystko jest w porządku, neologizmy przedstawione jasno i zrozumiale, a przydałaby się tylko drobna korekta, bo zdarzają się literówki. No ale nie jestem tłumaczem także mogę nie być wiarygodny. Cykl barokowy też rozważam, ale termin wznowienia się, niestety,  przesunął, więc prędzej padnie na Cryptonomicon właśnie. Jak jeszcze Ci nie uleciało wszystko z głowy po lekturze, to może byś szrajbnął coś.

Powracają jeszcze do osoby Dukaja, to szkoda mi bardzo, że obecna strona to już niemal wcale nie funkcjonuje, bo nie widzę, żeby się tam zmieniało cokolwiek, chociaż w ubiegłym roku autor to zapowiadał. No i cicho zupełnie o jakimś postępie n/t nowych książek. Wie ktoś coś więcej, czy też nie bardzo?

Widziałem, że znacząco się zmieniła, bo kiedyś inaczej wyglądała zupełnie. natomiast od początku toku jak tam zaglądam to tam nie ma żadnej nowej wiadomości. I teraz daję w wątpliwość czy to jest aktualizowane na bieżąco czy w życiu autora nic się nie dzieje, że nic się tam nie pojawia?

Rozumiem. Dzięki za info. Czekamy więc.

Ciężko mi w to uwierzyć. Żadnych zapowiedzi, nie ma okładki na 1,5 tygodnia przed, nic w ogóle poza daty nie ma. Nie bardzo.

Źródło: dukaj.pl