Niewykluczone, że masz rację

Miałem podobne odczucia, czytając zakończenie "Gry o Tron". Zupełnie nie pasowały mi tak nachalnie wrzucone elementy fantastyczne, do książki, w której autor przez większość czasu traktuje je zdawkowo, raczej jako szczypta nadprzyrodzoności w dość twardych realiach tego świata. Na szczęście w kolejnych tomach okazuje się, że pojawienie się tych konkretnych elementów dość dobrze wpasowuje się w rzeczywistość, bowiem zarówno dla czytelnika, jak i dla bohaterów tego świata jest to zjawisko nietypowe, na takiej zasadzie, jakbyśmy my, całe życie wierzyli, że coś jest bujdą na resorach, bajką dla dzieci i legendą ludową a tu nagle - bach! - objawia nam się to w całej krasie.

Później zdecydowanie wracamy na ziemię a jeśli magia się pojawia, to jest to nie tyle typowe dark fantasy, co raczej fantastyka wybiegająca głębiej w rejony horroru, niż klasycznej fantasy (pojawią się między innymi - że pozwolę sobie zażartować - zombie, naprawdę zła wiedźma i, kto wie?, może nawet zwierzołaki jakieś...)

Nie czytałam całej sagi tylko pierwszy tom. Niestety w e-booku. Następne chcę przeczytać w formie drukowanej, którą to zakupię, ale na pewno nie cały zestaw jednocześnie . Cena jest jednak spora jak na jednorazowy zakup książkowy

Tak sobie poczytuję Grę o tron i powolutku kończę. I tak sobie myślę, że to jest fantasy, którego od dawna szukałem. Zostało mi jeszcze sporo, bo ok. 200 stron, ale śmiało mogę powiedzieć, że dotychczas książka jest rewelacyjna. Nie podeszła mi z początku, więc ją zostawiłem. Niedawno wróciłem i wciągnąłem się na maksa. Czytam w pracy, w tramwaju, w domu. Ciężko się oderwać od losów bohaterów. W przypadku niewielu powieści mam tak, że zżywam się z bohaterami, a tutaj właśnie ma to miejsce. Kibicuje jak dzieciak, ekscytuję się potyczkami, wkurzam. Świetnie napisane, odpowiednio wyważone i cholernie wciągające. Polecam za RandallFlagg, wszystkim tym, którzy w fantasy za bardzo nie siedzą, ale i tym którzy w gatunku to stare wygi (choć ci pewnie Martina mają już dawno za sobą). Miałem spore plany czytelnicze co do innych autorów i pozycji, ale już zaczynam się rozglądać za Starciem królów.

edit


Przeczytałem Grę o troni uważam, że to rewelacyjna książka. Nie będę powtarzał tego co poprzednicy, niemal ze wszystkim się zgadzam. Martin to taki cwany cholernik, u którego nic nie jest pewne. Bardzo mi się podobały twisty fabularne, postacie, dialogi, opisy walk... wszystko mi w tej książce gra. Polecam! Teraz chyba zabieram się za Starcie królów, no bo co zostawię?

No ja idę na zamknięte spotkanie z Martinem w Warszawie bo udało mi się 'wygrac' wejsciowke i uda mi się tam na kinowym ekranie obejrzeć 2 pierwsze odcinki GoT a książka już kupiona wiec i autograf zdobede

Wietrzysz wałki? No po prostu ma się te szczęście

Rose jeśli jesteś tak wrażliwa na punkcie mocnych scen i śmierci bohaterów to obawiam się że 3 tom cię zniszczy . Miłej lektury  
Ja natomiast zaczynam niebawem Ucztę dla wron. Mam już nawet piątą część na półce więc zamierzam za kilka tygodni uwinąć się z tą serią . Jak na razie jest świetnie. Najlepsza część to zdecydowanie trzecia właśnie: Nawałnica Mieczy. Niektóre sceny spowodowały u mnie po prostu opad szczeny. Dużo wątków, dużo się dzieje i dużo akcji jest. Niektóre rozdziały zapierają dech w piersiach jak na przykład pierwszy rozdział Sama. Podoba też mi się w tej części postać Jaime`a . Ciekaw jestem czy zrobią z 3 tomu dwa sezony serialu, byłoby fajnie.

Generalnie seria jest mocarna, nie mam nawet siły wymieniać wszystkich zalet jeszcze raz, już raczej było powiedziane wszystko na ten temat. Może dodam tylko że wciąga niesamowicie ! Każda część wydaje się byc  dłuższa od poprzedniej, a i tak każdą przeczytałem w kilka dni robiąc sobie całodzienne maratony czytelnicze . Od dawna mnie książki tak nie interesowały


Też bardzo lubię Tyriona i nie cierpię Daenerys . Wątek Aryi podoba mi się bo to typowa odysejowska tułaczka do domu, wieczna ucieczka, przygody, ktoś ją goni, chce zamordować i ta dalej . Tyrion jest po prostu zadziwiający jak sobie radzi sprytem i przebiegłością, łatwo go polubić.

Natomiast Daenerys jest wkurzająca, jedyne co robi to łazi po pustyni i wzdycha za utraconą ojczyznem i władzą nad kontynentem która jej się rzekomo należy . Nie lubie jej naiwności i głupich decyzji które podejmuje.

Starcie królów za mną. Inna część, więcej intryg, więcej knucia, więcej polityki - ale równie rewelacyjna jak Gra o tron. Powiem, że nawet lepsza. Z perspektywy, GoT to swoisty prolog do właściwych wydarzeń. Znów Martin powalił mnie rozmachem i mnogością wątków i postaci. Rzadko spotyka się książkę, w której tak duża liczba postaci jest tak świetnie skonstruowana. Z resztą długo by pisać. Rewelacja!


A mnie jak na złość podoba się wątek Daenerys. Od samego początku mi się podobał. Mnie się bardzo fajnie to czyta Wątek z Aryą jest świetny.
Przede mną Nawałnica mieczy, ale chyba się wstrzymam. Chyba, bo widziałem na lubimy czytać, że Rose nie wytrzymała...

Ja tymczasem wielkimi krokami zmierzam ku końcowi najnowszej części "Pieśni Lodu i Ognia", czyli "A Dance With Dragons". Podobnie, jak Rose nie wytrzymałem... :) Największą motywacją były dla mnie niepokojące wieści dotyczące polskiej premiery. Pewnikiem jest, że ta - w oryginale - ponad tysiąc stronicowa "cegła" zostanie rozbita przez polskiego wydawcę na dwa oddzielne tomy (nawiasem mówiąc, mogę już teraz obstawić, w którym miejscu zostanie podzielona - jest jeden taki cliffhanger w okolicy środka, nie żeby zmroził krew w żyłach, ale pewna postać przynosi pewne niepokojące wieści...), z których, według nie potwierdzonych informacji, pierwszy ma się ukazać w listopadzie, drugi natomiast w kwietniu...

Więcej na temat wypowiem się w opinii, po przeczytaniu całości, teraz jednak muszę się przyznać, że - mimo, iż autor trzyma poziom i nadal czyta się to świetnie - to w wielu aspektach zawodzi. Wątki Daenerys i Jona są strasznie, ale to strasznie rozciągnięte, wręcz do granic przyzwoitości. I najgorsze w tym wszystkim jest to, że obok kampanii Stannisa stanowią one dwa z trzech głównych wątków tego tomu. Zacząłem po prostu podejrzewać, że autor po prostu robi to dlatego, że gdyby zdecydował się w jedną, lub w drugą stronę (a są takie momenty, w których te postaci podejmują kluczowe decyzje) po prostu musiałby za wcześnie "zarżnąć kurę znoszącą złote jajka". Ja nie ujmuję tu talentu Martinowi, ale to, co zrobił w "A Dance With Dragons" pod względem "zamulania" najważniejszych wątków przeszło moje ludzkie, czytelnicze pojęcie :)

Nie jest jednakowoż tragicznie. Dla mnie jest to poziom "Uczty dla wron", czyli też mamy dużo zwrotów akcji, twistów, spisków, zdrad, dowiadujemy się nowych rewelacji o starych bohaterach, jedni zmieniają swe miana, inni swoje prawdzie zdradzają... Pewne wydarzanie z "Uczty dla wron" ukazane są z perspektywy innych postaci, co w kilku wątkach okazuje się naprawdę mega-zaskakujące i zupełnie zmienia to, co o danych wydarzeniach dowiedzieliśmy się wcześniej. Niektóre postaci potraktowano po macoszemu (Jaimie, Cersei...), pojawiają się również nowi bohaterowie, w tym naprawdę solidny pretendent do tronu i spora konkurencja dla Dany. Nie jest jednak tak spektakularnie, jak w "Nawałnicy mieczy".

Kto do tej pory zginął (a jestem po 80% książki) nie zdradzę, powiem jedynie, że tak, pewne postaci pożegnały się z tym światem a dla pocieszenia powiem jeszcze, że pewna bardzo fajna, jedna z moich ulubionych, okazała się bardziej żywa, niż się to wydawało :)

Najfajniejszy, i w pewnym sensie sprawiający mi sporo radochy jest wątek Tyriona. Może trochę nazbyt zabawny momentami, ale imp nadal wymiata swoimi tekstami i sprytem...

Więcej w podsumowaniu na www.lubimyczytac.pl, już wkrótce.

No, właśnie to jest największa bolączka tej serii, bo tutaj nawet podawanie tytułów rozdziałów z nowej części może się okazać mega-spoilerem. Postaram się, póki co, powściągnąć swój język, chociaż przyznam szczerze, że bardzo mnie świerzbi :-)