Camilla Läckberg

(1/6) > >>

Rose:


Jean Edith Camilla Läckberg Eriksson (ur. 30 sierpnia 1974) - szwedzka autorka powieści kryminalnych, z wykształcenia ekonomistka. Jej powieści rozgrywają się w miejscowości Fjällbacka na zachodnim wybrzeżu Szwecji. Przewodnimi bohaterami są pisarka Erika Falck i policjant Patrik Hedström.
Pierwsze cztery powieści Läckberg zostały sfilmowane przez szwedzką telewizję SVT2.
Książki Läckberg znajdują się na szczytach list bestsellerów w Szwecji. W kraju tym pisarka sprzedała ponad milion egzemplarzy (2007). Książki przetłumaczone są na sześć języków. W Polsce wydano do tej pory cztery książki autorki z cyklu o Fjällbace. Są to:




Księżniczka z lodu
W niewielkiej miejscowości na zachodnim wybrzeżu Szwecji, wśród małej, zamkniętej społeczności, gdzie wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą - w jednym z domów odkryto zwłoki młodej kobiety. Początkowo wszystko wskazuje na samobójstwo, okazuje się jednak, że Alex została zamordowana. Prywatne śledztwo rozpoczyna Erica Falck - pisarka i przyjaciółka Alex z dzieciństwa. Księżniczka z lodu to doskonałe studium psychologii zbrodni. Jednak książka nie ogranicza się jedynie do intrygi kryminalnej. Jest to także powieść obyczajowa z ciekawie nakreślonymi postaciami i interesującym obrazem szwedzkiej prowincji. Powieść została wyróżnienie międzynarodową nagrodą Grand Prix de Littérature Policiere dla najlepszej powieści kryminalnej 2008 roku.



Kaznodzieja
Akcja drugiej powieści kryminalnej Camilli Läckberg, tak jak poprzedniej, rozgrywa się w Fjällbace, małej miejscowości na zachodnim wybrzeżu Szwecji. Patrik Hedström i jego koledzy z komisariatu w Tanumshede stają przed bardzo skomplikowaną zagadką. Jaki jest związek między morderstwem młodej kobiety, której zwłoki odnaleziono w Wąwozie Królewskim, a sprawą sprzed dwudziestu pięciu lat, dotyczącą zaginięcia dwóch dziewczyn? Prawda okazuje się okrutniejsza, niż ktokolwiek mógłby przypuszcza.



Październikowy poranek we Fjällbace. Rybak Frans Bengtsson wypłynął łódką, aby opróżnić więcierze, które zastawił na homary. Przy ostatnim z nich coś się mocno zacina, Frans przeczuwa, że nie będzie to zwykły połów, nie myli się, w siatce więcierza tkwi ciało dziewczynki...
Patrik Hedström i jego koledzy z komisariatu policji w Tanumshede mają do rozwikłania kolejną skomplikowaną zagadkę. Podczas sekcji zwłok w płucach dziecka wykryto słodką wodę i ślady mydła. Ktoś utopił małą w wannie i wrzucił zwłoki do morza. Kto i dlaczego zamordował dziecko? Odpowiedzi należy szukać w odległej przeszłości...
Kamieniarz jest trzecią powieścią kryminalnego cyklu Camilli Läckberg, którego akcja rozgrywa się we Fjällbace na zachodnim wybrzeżu Szwecji.



Ofiara losu
Policja w Tanumshede bada wypadek samochodowy. To, co wygląda na tragiczne zdarzenie, po kolejnym, podobnym wypadku - zaczyna budzić podejrzenia. Policja ma pełne ręce roboty, tym bardziej, że w mieście kręcony jest telewizyjny reality show. Obecność kamer podsyca tylko konflikt między "gwiazdami" a miejscową społecznością. Pogoń za zabójcą oraz przygotowania do ślubu wywołują u Patrika Hedströma stres i frustrację. Tym silniejsze, że staje wobec największego dotąd wyzwania detektywistycznego w swojej karierze.



Niemiecki Bękart
Dlaczego matka Eriki Falck trzymała stary nazistowski medal? To pytanie nie przestaje dręczyć jej córki, w końcu postanawia więc odwiedzić emerytowanego nauczyciela historii, by dowiedzieć się czegoś więcej. Ale mężczyzna zachowuje się dziwnie i nie udziela jej jednoznacznych odpowiedzi. Dwa dni później umiera.
Po długim wahaniu Erica zaczyna czytać wojenny dziennik matki i odkrywa, że kobieta doświadczyła prawdziwych okropności. To przez te drastyczne i smutne wydarzenia nie była w stanie nawiązać porozumienia z córkami. Z dziennika Erica dowiaduje się też, że w czasie II wojny matka związana była z tą samą grupą młodzieży, co zamordowany nauczyciel. Czy to możliwe, że wizyta Eriki uruchomiła ciąg zdarzeń, który doprowadził do jego śmierci? I kto posunąłby się do tego, by dawne sprawy nie wyszły na jaw?
W "Niemieckim bękarcie" Camilla Läckberg sprawnie przetyka współczesną narrację opowieścią o doświadczeniach młodej kobiety w latach 40.





W ubiegłym roku przeczytałam "Księżniczkę z lodu", a ostatnio skończyłam "Kaznodzieję" i muszę powiedzieć, że książki Camilli Läckberg urzekły mnie. Niby nie ma w ich treści nic zaskakującego i niespotykanego, ot, typowe kryminały, ale posiadają w sobie jakąś magię, czy to w opisie miejsc, czy w postaciach bohaterów, która sprwia, że książki świetnie się czyta, a lektura sprawia olbrzymią przyjemność. Na półce czeka na mnie już trzeci tom i mam nadzieję na dużo, dużo więcej.

syronim:
Mam za sobą trzy książki Lackberg Ofiarę losu, Kaznodzieje i Kamieniarza. Zdecydowanie najlepszy jest tom II, czyli Kaznodzieja. Pamiętam, że przerobiłem te książkę w trzy dni a to bardzo szybko jak na moje tępo czytania. Po prostu nie mogłem się oderwać.

Najsłabiej prezentuje się tom czwarty Ofiara losu. Dlatego że w tej książce autorka zbyt bardzo wyeksponowała poboczne wątki obyczajowe. Które mało wnoszą do powieści. Nie mniej jest to dobry kryminał, ale poprzednie tomy były o wiele lepsze.

Autumn:
Powieści Lackberg to takie książki, które jak już zacznie się czytać to trudno się od nich oderwać.
Jakiś czas temu z ciekawości sięgnęłam po Księżniczkę z lodu i w sumie książka mi się podobała. Pamiętam, że zakończenie mnie bardzo zszokowało, w sumie takiego rozwiązania sprawy się nie spodziewałam. I byłam wściekła na Spoiler (kliknij, żeby zobaczyć)
matkę tego mężczyzny, co się powiesił. Ta kobieta chyba serca nie miała, sama doprowadziła swojego syna do takiego stanu, nie zrobiła nic by cokolwiek w jego życiu się zmieniło na lepsze i zabiła jedyną osobę, którą tak naprawdę kochał.



Wczoraj przeczytałam Kaznodzieję i też mi się podobało, o ile można powiedzieć, że Spoiler (kliknij, żeby zobaczyć)
przyjemnie się czyta historię, gdzie jakiś wariat porywa młode dziewczyny i łamie im kości by sprawdzić, czy ma dar uleczania.

W ogóle Lackberg porusza tematy dotyczące zwykłych ludzi i tego, co siedzi im w głowie.

Jest jedna rzecz, która mnie wkurza strasznie w tych książkach, ale może takie jest założenie autorki
Spoiler (kliknij, żeby zobaczyć)
No nie mogę czytać o siostrze Eriki. Co za durne stworzenie z niej! Może jestem niesprawiedliwa, bo nigdy nie byłam w takiej sytuacji jak ona, ale przecież ona ma oparcie w Erice i mogłaby się uwolnić od swojego męża psychopaty. A w drugiej części jeszcze do niego wróciła po tym, co zrobił ich córeczce, no nieeee ...


Ogólnie to wkręciłam się w jej historie i dzisiaj kupiłam Kamieniarza, ale przerwa teraz na inną książkę :)

Procella:
Mam za sobą pierwsze trzy części i czekam, aż w mojej bibliotece pojawią się kolejne, zwłaszcza, że trzecia skończyła się z dużym hukiem i jestem ciekawa, co będzie dalej.

Dobrze się to czyta, tak po prostu.

Magnis:
Księżniczkę z lodu wspominam pozytywnie, ponieważ autorce udało się znakomicie połączyć wątki obyczajowe i kryminalne wspaniale w jedną całość co sprawia, że śledzi się losy bohaterki z zainteresowaniem.Mocną stroną są również postacie, które są ciekawe i ich losy, które są w znakomity sposób przedstawione.Książka mocno wciąga w swoją historie i powoduje, że nie można się od niej oderwać.Tak było w moim przypadku.Czyta się ją bardzo szybko.Ocena 8/10 :).

Nawigacja

[0] Indeks wiadomości

[#] Następna strona