Arkadij Natanowicz Strugacki (ur. 28 sierpnia 1925 w Batumi, zm. 12 października 1991 w Moskwie) i Borys Natanowicz Strugacki  (ur. 15 kwietnia 1933 w Leningradzie) to rosyjscy pisarze science fiction, bracia, piszący wspólnie.

Braci Strugackich zalicza się do klasyków światowej fantastyki. Zdobyli ogromną popularność zarówno w swej ojczyźnie jak i poza jej granicami.

Strugaccy przyszli na świat w inteligenckiej rodzinie, ich dzieciństwo upłynęło pod znakiem wojny, przeżyli blokadę Leningradu. Arkadij ukończył Aktiubińską Wyższą Szkołę Artyleryjską, a następnie japonistykę, również na wojskowej uczelni. Do 1955 r. służył w armii na Dalekim Wschodzie, później pracował w wydawnictwach w stolicy. Borys, po ukończeniu astronomii na leningradzkim uniwersytecie, pracował w obserwatorium...

[całość: Wikipedia]

----
Mam za sobą "Piknik na skraju drogi", który jest doskonałą powieścią grozy. Na podstawie tej książki powstała gra "S.T.A.L.K.E.R." - stalker to człowiek ryzykujący własne życie, aby wykraść ze Strefy (miejsca lądowania przybyszów z kosmosu) różne przedmioty o niezwykłych właściwościach, by potem je sprzedać. Niesamowicie mocna lektura, w której czasami kilka słów potrafi wstrząsnąć bardziej niż niejeden horror. Strugaccy bardzo umiejętnie budują nastrój. W "Trudno być bogiem" mamy do czynienia z człowiekiem wysłanym do innego świata w celu jego zbadania (bardzo podobny motyw wykorzystał Grzędowicz w swoim "Panie Lodowego Ogrodu", ale książki diametralnie się od siebie różnią). W drugiej części jest odwrotnie - to u nas lądują Marsjanie, ale oni nie ograniczają się do biernej obserwacji.

Obie książki opisałam na moim blogu i trochę mi się nie chce powtarzać więc podaję linki: http://carpenoctem.pl/wordpress/crusia/2008/09/21/trudno-byc-bogiem/ oraz http://carpenoctem.pl/wordpress/crusia/2008/08/26/fantastyka-po-rosyjsku/. W każdym razie polecam wszystkim. Może nie jest to łatwa lektura (zwłaszcza jeśli chodzi o "Trudno być bogiem"), ale za to dająca do myślenia. Gwarantuję, że nie zapomnicie szybko o lekturze tych powieści.

Niestety zaczęłam też Poniedziałek zaczyna się w sobotę i nie podobała mi się na tyle, że jej nie skończyłam :/ Za dużo tam było satyry na rzeczywistość radziecką, przez co całość wydawała mi się nudna. A przede wszystkim książka jest diametralnie różna od pozostałych dwóch, które przeczytałam.

Oglądałem film dwa razy. Ciężki jak cholera w odbiorze. Leciał teraz na TV Puls bodajże. Co do Piknika na skraju drogi to miałem tą książkę już wiele razy w planach ale zawsze zapominałem. Z podobnych rzeczy chciałbym upolować Śliski i Sopel Pawła Kornewa. A co do Stalkera to mam też trzy gry z tej serii.

Samo wymienienie tytułów do niczego nie prowadzi, Magnis.

A o "Trudno być bogiem" pisałam w pierwszym poście!

Przeczytałam jakiś czas temu Miliard lat przed końcem świata.
Gorące lato w Leningradzie. Grupa naukowców zajmujących się różnymi dziedzinami wiedzy jest o krok od epokowych odkryć. Nagle na ich drodze zaczynają się piętrzyć niezrozumiałe przeszkody. Ktoś usiłuje nie dopuścić, by ludzkość dokonała postępu. Może to być nieznana cywilizacja pozaziemska. Potężny spisek. Zbieg okoliczności. A może coś niewyobrażalnego... (opis z okładki książki)

Książka niby jest o tym, że naukowcy nie mogą dokonać odkryć w dziedzinach nauki, którymi się zajmują, ale wydaje mi się, że tu chodzi przede wszystkim o wybór. O cenę, którą za niego trzeba zapłacić. I świadomość, że przez resztę życia nasze życie będzie takie, jak sami o tym zdecydujemy. Pytanie tylko, czy z tym wyborem będziemy umieli się pogodzić? Czy będziemy w ogóle mieli odwagę go dokonać?

Książka ta jest zakręcona, miejscami zabawna, troszkę filozoficzna, ale sam koniec wydaje mi się być smutny (ze względu na głównego bohatera). Dobra rzecz, po Strugackich na pewno jeszcze sięgnę.

Kolejna książka braci za mną. Żuk w mrowisku, bo o tej książce chce napisać traktuje o świecie przyszłości dokładnie w roku 2278. W tym, że świecie ulokowani, zostają nasi bohaterowie a głównym z nich jest Maksym Kammerer pracownik światowej Komisji Kontroli. Dostaje on od Ekscelencji, swego szefa, zadanie wytropienia i odnalezienia Lwa Abałkina. Poszukiwany jest, Progresorem który w niewyjaśnionych okolicznościach opuścił swoje ostatnie miejsce pobytu, wróciwszy na Ziemię nie zameldował sie w centrali.
Fabuła niby prosta znaleźć Lwa Abałkina, ale nic bardziej mylnego. Mocodawcy Maksyma nie udzielają mu wielu informacji, przez co nasz bohater musi działać po omacku licząc na łut szczęścia. Przez 90% procent powieści bohater spotyka się ze ścianą tajemnicy, gdzie niegdzie dowiadujemy się, co nie, co o Progresorze z jego dzienników. Najważniejszego nie wiemy tak jak Kammerer - dlaczego Lew jest ścigany?
Napięcie rośnie do samego końca by w ostatnich stronach wyjaśnić osobę Lwa. Autorzy głodzą czytelnika przez większość stron mała ilością konkretnych informacji by na końcu zaserwować czytelnikowi danie, którego smak przechodzi wszelkie oczekiwania.

Maksym Kammerer zapada w pamięć a, że występuje w dwóch innych powieściach Strugacckich tj. Przenicowany świat oraz Fale tłumią wiatr to na pewno z miłą chęcią poczytam o jego losach.

Bardzo niemiła wiadomość bo zmarł Borys Strugacki :

http://ksiazki.polter.pl/Zmarl-Borys-Strugacki-w59984

Możliwe. Tylko, że właśnie ja nie miałem okazji grać w żadną z gier ani nie czytałem żadnych tych nowych STALKERowskich  książek. Mam kumpla, który jest absolutnym psycho fanem "Pikniku" i całej otoczki (choć jego właśnie bardziej kręci już nie to, co było u Strugackich tylko właśnie konotacje  z Czarnobylem).

Ale z tym, że nie eksploatuje wykreowanego świata to się zgodzę - mi się najbardziej podobał rozdział, w którym prowadzona była rozmowa na temat lądowania, stref, przedmiotów i objaśnienia tytułu.