Nie, starych. Z różnymi dziwnie brzmiącymi wyrazami

Ja wczoraj zaczęłam "Terapię narodu za pomocą seksu grupowego. Zapiski kobiety spełnionej". Autobiograficzna powieść polki ukrywającej się pod pseudonimem Arundati.
Sięgnęłam po tą książkę, bo spodobała mi się swoboda z jaką ponoć jest napisana. No i faktycznie, mam za sobą 80 stron, książka jest dość wulgarna.
Wplecione poglądy polityczne, czasem nawet drażniące, momentami przeginka w jedną stronę.

Ale generalnie, jak na razie jest ok! Jak ktoś będzie zainteresowany, to później mogę co nieco dopisać.

No ja też mam nadzieję Jeszcze nic pewnego, bo nawet nie wiem, czy załapię się na literaturę, a jeśli tak to czy mój promotor będzie zadowolony z takiego tematu

Monstruarium mi się o uszy obiło, ale powiem ci, że w kwestii freak studies jeszcze jestem zielona, bo wpadłam na to niedawno, a potem były wakacje Wcześniej siedziałam w tłumaczeniach i pisała licka o tłumaczeniach tytułów filmowych horrorów, więc raczej kwestie gatunkowe i charakterystyka filmu grozy mnie interesowała... no i jestem na anglistyce, więc korzystałam głównie z opracowań w języku angielskim.

Czytał może już ktoś "Mistyfikację" Douglasa Prestona?

Skończyłam przed chwilą czytać Rącze konie McCarthy'ego.
Gorzka książka i to chyba tyle na tą chwilę. Muszę trochę odczekać by napisać coś więcej. Teraz chciałabym przeczytać coś innego tego autora, ale nie wiem kiedy będę mogła coś pożyczyć lub kupić. Jeszcze dziś chciałabym dokończyć Ilustrowanego człowieka Bradbury'ego i zacząć czytać coś z Kinga, ale zobaczymy.

Opętani Chucka Palahniuka. Męczę się nad nią od kilku dni, ma w sobie coś dziwnego, jak wszystkie książki Palahniuka, które do tej pory czytałam - odrzuca, jest pokręcona, absurdalna, obrzydliwa,  a jednak nie można się oderwać - fascynuje i wciąga. Niemniej są momenty, że muszę ją zamknąć i sobie od niej odpocząć psychicznie, dlatego napisałam "męczę się" i dlatego też powoli mi idzie jej czytanie Czytam ja na zmianę z Nieznośną lekkością bytu Milana Kundery. Tę drugą już mogę gorąco polecić. Więcej napiszę, kiedy skończę obie.

A to ciekawe, bo ja odniosłam zupełnie przeciwne wrażenie - że książka jest świetnie napisana, idealnie obrzydliwa, mocna, straszna, śmieszna i co tam jeszcze, a jednak na tyle intensywna i długa, że czytelnik po dwustu stronach ma zwyczajnie dość i wszystkiego się nagle robi za dużo. Moim zdaniem "Opętanych" trzeba sobie dawkować, wtedy lektura daje najlepszy efekt

Teraz się z Tobą zgodzę, bo doszłam do momentu, w którym mi się przejadła i mam już tego wszystkiego dość a bohaterowie mnie strasznie irytują. Bo właśnie - mocno, strasznie i obrzydliwie, ale już za długo i za dużo i nagle przestaje tak wciągać jak na początku. To dawkowanie pewnie byłoby najlepszym wyjściem

Doprecyzuj, bo literatura faktu to bardzo pojemny worek

Tematyka drugiej wojny światowej, głównie Hitler, Stalin, nazizm i komunizm.