Alfred Hitchock powiedział kiedyś: "Film powinien zaczynać sie od trzęsienia ziemi, potem zaś napięcie ma nieprzerwanie rosnąć".
Gdybyśmy zamienili "film powinien" na "książka powinna" to otrzymujemy w pigułce streszczenie "Chemi śmierci" - bestsellerowej powieści Simona Becketta.

Jak głosi napis na okładce, główny bohater to człowiek który "umie skłaniać martwych do zwierzeń". Całkiem fajna i pożyteczna umiejętność (sam chciałbym taka posiadać), z pewnością przydatna jeśli jest się antropologiem sądowym.
A tak się składa że właśnie antropologiem sądowym jest David Hunter - wspomniany już główny bohater "Chemii śmierci".
Jednak - jakby co - nie zmusza on martwych do zwierzeń, to nie "Nekroskop"

Zgodnie z zasadą którą wyznawał Pan Hitchock (a jak sie okazuję również Pan Beckett), powieść rozpoczyna sie od "trzęsienia ziemi". Oczywiście nie w dosłownym znaczeniu.
"Trzęsieniem ziemi" w tej książce jest scena odkrycia przez dwóch chłopców rozkładających sie zwłok zamordowanej kobiety ("Ciało ludzkie zaczyna sie rozkładać cztery minuty po śmierci. Coś co było kiedyś siedliskiem życia, przechodzi teraz ostatnią metamorfozę" - tak zaczyna sie powieść).
No i od tego momentu...napięcie nieprzerwanie rośnie.

A gdzie to wszystko ma miejsce?
W Manham.
Manham które opisywane jest jako "zaściankowa mieścina", ja jednak spokojnie proponowałbym nazwac ją po prostu zadupiem.
Tak, tak, nie boje sie użyc tych słów - jeden bar, jeden lekarz, szkolny pokój lekarski opisany jako klitka ze zlewem i apteczką, każdy każdego zna; w skrócie: zadupie (nikomu nie ubliżając).
W tym właśnie spokojnym, wiejącym nudą Manham dochodzi nagle do serii porwań oraz morderstw młodych kobiet oraz zwierząt.
Rzecz jasna, wszystkiemu przy współpracy z policją próbuje zapobiec nasz główny bohater.

Duże brawa dla autora, przede wszystkim za trzy rzeczy.
Pierwszą jest wykreowanie Davida Huntera, którego nie sposób nie polubić.
Tajemniczy, błyskotliwy, spostrzegawczy, odważny,czuły na ludzką krzywdę,w domyśle również przystojny.
Ze świecą szukac takich antropologów sądowych.
Drugą rzeczą są naprawdę dokładne opisy pracy lekarza - rozkładnia sie zwłok, oraz cała ta medyczna strona powieści.
Po trzecie i najważniejsze - brawa dla autora za to, że powieść niesamowicie wciąga!
Wielu bohaterów, cały czas cos sie dzieje, kilka bardzo zgrabnie napisanych twistów fabularnych. Kartki same sie przewracają!

Jest to moje pierwsze, ale zapewne nie ostatnie spotkanie z Simonem Beckettem.
Autor napisał naprawdę ciekawą historię, fakt że troche pod publiczkę (czyli dla każdego, ta powieść nie może się nie spodobac, nawet najwięksci malkontenci nie bardzo będą sie mieli do czego przyczepić), fakt że jak na osobę niezbyt obeznaną z gatunkiem thriller/kryminał - nie chwaląc się - dośc szybko zorientowałem się (powiedzmy) kto tu jest TYM ZŁYM, jednak czytanie sprawiło mi niesamowita frajdę! A o to chyba chodzi.
"Chemia śmierci" nie jest thrillerem z gatunku takich po których to czytelnik boi sie iść do łazienki w środku nocy,czy zasypiac przy zgaszonym swietle, "Chemia smierci" to thriller który "straszy" realizmem opisywanych scen. Ja rzadko czytam tego typu książki, jednak ta zdecydowanie mi sie podobała, dlatego z czystym sercem - Polecam!