Jaki Waszym zdaniem horror zasługuje na miano najstraszniejszego w historii? Czy to opowiadanie, czy powieść. Wiadomym jest, że każdy będzie miał kilka takich typów, więc śmiało. Zaznaczam jednak, że chodzi o najstraszniejszy nie najlepszy i horror, nie thriller, dramat czy książkę historyczną.

---

Moje typy:
Opowiadania:
E.F. Benson: "Spowiedź Charlesa Linkworta"
E.F. Benson: "Pokój na wieży"
Znakomite opowiadania o niesamowicie dusznym klimacie - pierwsze to ghost-story, drugie w tematyce wampirycznej. Czytając miałem ciarki jak mało kiedy.
H. P. Lovecraft - "Kolor z przestworzy"
Chyba nie wymaga komentarza.

Powieści:
Masterton - "Wyklęty"
Nie jest to szczególnie arcydzieło (Masterton lubi sobie finał spieprzyć), ale zawiera kilka scen, które po prostu cholernie przerażają. Zwłaszcza huśtawka, która sama się porusza - mistrzostwo.
Hodgson - "Dom na granicy światów"
Podobnie jak Lovecrafta, Hodgsona czytałem jeszcze w gimnazjum, (czy może i podstawówce?) i robił na mnie ogromne wrażenie. Wspomnienie świnioludzi do tej pory przyprawia mnie o ciarki.

Pewnie znalazło by się kilka innych znakomitych typów, ale w tej chwili nie pamiętam.

---

Tak, temat podkradziony z pokoju Kinga, jak proponował Ciacho ;-)

Nie umiem się zdecydować ani przypomnieć, kiedy bałem się bardziej, a kiedy mniej. Zresztą... trudno porównywać odczucia 15-latka z odczuciami faceta w wieku prawie-że-Chrystusowym

Ale mogę coś wybrać, póki co, z twórczości Mastertona. "Wyklęty" w 2/3 powieści, "Zwierciadło piekieł" i "Demony Normandii" - gdzieś w 1/3

Groza HPL na mnie na ogół nie działa. Lubię niektóre jego teksty, ale z tymi dreszczami to mam kiepsko. Wyjątek zasadniczo jeden: odwiedziny kościoła w "Duchu szaleństwa/Duchu ciemności". A stąd już nieduży krok do Stephena Kinga i jego "Doli Jeruzalem".

"Ruiny" - Scott Smith

Absolutnie mój ulubiony horror. Kilka scen przyprawiło mnie o prawdziwe ciarki na plecach. A brzmienie języka niemieckiego po lekturze jest jeszcze straszniejsze niż na koszmarnych lekcjach tego języka w liceum  Kto czytał ten wie o co mi mniej więcej chodzi

Ja tam bałem sie "Drapieżców" Mastertona, a tez niedobrze sie robiło , a raczej mocno uderzyło w głowe po pierwszych stronach "Ciało i krew" .

W sumie niewiele jeszcze przeczytałem w swoim życiu książek, ale kilka tytułów jestem w stanie podać.
Na pewno "Demony Normandii" Mastertona, "Egzorcysta" Blatty'ego, "Desperacja/Miasteczko Salem/To/Sztorm stulecia" Kinga, "Twierdza" Wilsona. Opowiadań też by się kilka znalazło, ale na obecną chwilę ciężko mi przytoczyć jakieś tytuły.
W każdym bądź razie dla mnie uczucie strachu idzie w parze z wątkami nadprzyrodzonymi, czyli wtedy, kiedy strach głównego bohatera powieści przed nieznanym udziela się bez reszty czytającemu.
Brutalność ludzka i zezwierzęcenie ludzkości to już inna para kaloszy, wywołują zupełnie inne uczucia.

To ja może zaproponuję od siebie książkę, która nie ukazała się co prawda w Polsce, ale to nie umniejsza jej niesamowitego ładunku grozy Horrory czytam nie od dziś, ale chyba tylko pierwsze, czytane za dzieciaka, zdołały wywołać we mnie takie ciary jak "Seed" Ani Ahlborn. Było tam kilka scen, które naprawdę wywołały we mnie dreszcze.


Gdybym przeczytała "Seed" jako piętnastolatka... nie wiem, czy zostałabym fanką horroru

Dla mnie najstraszniejszym literackim horrorem pozostaje nowela Stefana Grabińskiego "Dziedzina". Pomysł z wytworami pisarskiej wyobrażni, atakującymi autora, czyli ich twórcę i przyprawiającymi go o śmierć nieodmiennie bedzie mi sie kojarzył z "Koszmarem z Elm Street" Wesa Cravena oraz "W paszczy szaleństwa" Johna Carpentera, chociaż z nieco odmiennych powodów w każdym z tych przypadków

To na pewno nie ta książka.