Przeczytałem tylko Siewcę Wiatru - którą uważam za super książkę, dwie pierwsze części Upiora Południa i pierwszy tom Zbieracza Burz.

Wszystko mi przypasowało, ale moim zdaniem t. Zbieracza Burz był zrobiony pod publiczkę. Dużo akcji, mało klimatu z Siewcy i jakoś słaba, bo zupełnie zmieniona psychologia postaci. I za krótka!

Czytałem tylko Upiór Południa. Czerń i szczerze mówiąc książka nie zrobiła na mnie wrażenia. Fabuła prosta jak budowa cepa. W ogóle książka jest bardzo krótka (chociaż ciągnęła się niemiłosiernie). Plusem jest narracja. Pierwszoosobowa, nacechowana emocjami... Nadaje to książce jako takiego klimatu.

Jak Grzędowicz jest w grozie i okolicach to i Kossakowską można tu zostawić. A jak ktoś ma wątpliwości to niech przeczyta cykl "Upiór Południa", który jest pod wieloma względami majstersztykiem horroru.

Zresztą jestem wielką fanką "Czerni", której fabuła wcale nie jest prosta jak konstrukcja cepa (), tylko jest pięknym przykładem inspiracji postkolonializmem. Jak się trochę na ten temat poczyta to potem inaczej się tę opowieść odbiera... No i ten język - narkotyczny, gorączkowy. Nawiązania do Palahniuka są, ale Kossakowska go wcale nie chciała naśladować, to widać. A z kolei "Pamięć umarłych" to świetne połączenie westernu z horrorem. Dwie pozostałe już na mnie takiego wrażenia nie zrobiły, ale chyba tylko dlatego, że te pierwsze były tak dobre. "Burzowe kocię" odrobinkę kulało fabularnie, a w "Czasie mgieł" nie przypadło mi do gustu zakończenie.

Przeczytałam tylko Upiora Południa. Owszem mogłabym się porozwodzić nad każdym tomem z osobna i o tym, jakie wrażenie na mnie zrobił, poporównywać jeden z drugim a kolejne z poprzednimi, ale wolę skupić się na Upiorze jako na całości. A całość pokazuje jak zdolną pisarką jest Kossakowska. Potrafiła napisać cztery mikropowieści - każdą w innym stylu, czerpiącą inspirację z innych źródeł niż poprzednie i w każdym stylu zdaje się czuć jednakowo dobrze. Choć oczywiście nie wszystkie tomy oceniam równie wysoko, moim nieskromnym dwa pierwsze zdecydowanie lepsze niż dwa kolejne, ale jak już Crusia wspomniała - niewykluczone, że po prostu te dwa ostatnie tracą w porównaniu z pierwszymi. A może po prostu dlatego Czerń i Pamięć umarłych zdają się być lepsze, bo my tu głównie z grozie gustujemy, a tej w Burzowym kocięciu i Czasie mgieł jakby zdecydowanie mniej. W każdym razie z uwagi na powyższe Upiora jako całość oceniam zdecydowanie wyżej niż wynikałaby to ze średniej arytmetycznej ocen poszczególnych tomów.

Moja ocena Zbieracza Burz t.2 na lubimyczytać.pl:

Dobry, ale nie wyśmienity. Piękny, ale nie równy boskości. Taki jest Zbieracz Burz. Słabszy niestety od Siewcy Wiatru, ale jednak dobry. Wystarczająco? Sam nie wiem, dla mnie tak. Całość oczywiście ratuje tom 2, ale nie wszystko. Zostają miejsca, momenty itd, które mnie wkurzają i wkurzać będą gdy kiedyś może powrócę do tej książki, bądź powróci ktoś z mojej rodziny/przyjaciół i będzie chciał o niej porozmawiać. Jednak spodobał mi się ZB t.2 jest pełen kontrastów, bardzo fajnych kontrastów. Mam nadzieje, że pani Kossakowska uraczy nas jeszcze kiedyś jakimiś, może nie książkami, ale opowiadaniami ze świata Świetlistych i Głębian. P.S. dużym plusem, są fajne krótkie wierszyki, a minusem zmiana narracji na drugą osobę. Trochę to w pewnym momencie wkurzało, ale nie przeszkadzało w odbiorze.

Zbieracz burz część pierwsza jest średnią powieścią, której fabuła została potraktowana by po przez różne wydarzenia jak pościgi, bójki i spiski szła do przodu.Ale zabrakło mi jednak czegoś więcej żeby stała się jak Siewca wiatru bardzo dobrą powieścią bo niestety pomysł nie został tutaj moim zdaniem do końca wykorzystany.Czyta się jednak całkiem fajnie.Ocena 6/10.

Druga część Zbieracza burz jest już lepsza i widać bardziej dopracowana niż część pierwsza.Mamy ciekawą fabułę, w której nie chodzi już tylko ukazanie różnych bójek i pościgów żeby popchnąć akcję do przodu.Jest ona bardziej dopracowana i fajnie poprowadzona.Przygody Abbadona zostały w ciekawy sposób przedstawione i śledziłem jego przygody z zainteresowaniem.Także postacie Lucka alias Lampki, Asmodeusza (alias Zgniły Chłopiec), Gabriela, Rafała i innych aniołów zostały w ciekawy sposób ukazane i są dobrze skonstruowane.Jednak brakuje tutaj trochę powiewu świeżości bo jednak niektóre rozwiązania były zastosowane w poprzedniej książce autorki, ale i tak się ją całkiem fajnie czyta.Ocena 7/10 .

Właśnie ten wątek został niedokończony co masz w spojlerze, a chciałem się dowiedzieć co z tego wyniknie i jak potoczą się ich losy .Możliwe, że Maja wróci do tematu kiedyś w następnej powieści, na którą czekam z niecierpliwością .

EDYCJA

Będzie wznowienie powieści Ruda sfora .



Opis książki :
Ruda Sfora spopiela Świat i Zaświaty

Naznaczona rdzą zakrzepłej krwi, potężna butą i nienawiścią, niszczy wszystko. Niczym ludzkość opętana bratobójczymi walkami w imię kolejnego czegoś tam...
Do desperackiej walki o przetrwanie stają: młody szaman na kulawym, gadającym koniu, pieśniarz - wojownik ze szponem w sercu, harda półbogini i kościej - tupilak, który miał być bardzo zły...ale nie umiał.

      
data wydania:    styczeń 2011
ISBN-13:    978-83-7574-322-7
wymiary:    125 x 195
liczba stron:    488
oprawa:    miękka
seria:    Bestsellery polskiej fantastyki
cena:    34.90

Skończyłem wczoraj Czerń z cyklu Upiór południa. Szerzej będę się mógł wypowiedzieć, kiedy przeczytam cały cykl, natomiast o Czerni powiem tylko, że bardzo mi się spodobała. Było duszno, gorąco i cholernie dziwnie, ale przy tym przekonująco. Cała ta historia, miejsce akcji, bohater i wszystko inne było... nasuwa mi się tutaj wyrażenie użyte przez crusię gorączkowe i narkotyczne. Powieść oczywiście jak najbardziej na plus. Zobaczymy, co przyniosą kolejne części.

Jednak się przekonałem i kupiłem i nawet zacząłem czytać Rudą Sforę. Po 1 rozdziale jest bardzo fajnie. Zobaczymy jak będzie dalej

Opis :
Sztuka walki - najważniejsza ze sztuk?
Nie ma ucieczki przed przeznaczeniem. Mroczny cień śmierci wyłania się z każdą chwilą, niespodziewanie.
Samotna wędrówka gościńcem i krótki wypad do karczmy w sekundę może odwrócić porządek świata.
I tylko jeden człowiek potrafi zachować spokój. Nawet w trakcie ostatecznej próby.
Walki o życie ze wściekłą jak wulkan psychopatyczną Mariko.
Porywające, pełne intryg starcie klanów podkreślone szkarłatnym cięciem katany.

Autor : Maja Lidia Kossakowska   
Wydawnictwo:  Fabryka Słów , 11 Kwiecień 2014
ISBN:  978-83-7574-727-0
Liczba stron: 448
Wymiary: 125 x 190 mm