Do tej pory przeczytałem niezłe "Bractwo" (fajny pomysł, w wielu momentach fajnie się ubawiłem czytając te intrygi serwowane przez 3 prawników), również niezłego "Wspólnika", który to porwał mnie już nieco mniej niż "Bractwo". Na półce leży zdobyta w antykwariacie (nówka! 5 zł) "Ława przysięgłych" i gdzieś tam pałętają mi się 2 audiobooki.

I oczywiście "Niewinny". W sumie dziwię się, że do tej pory nikt nie wspomniał o tej książce. Ponoć jedyna na faktach, bez żadnych ubarwień fabularnych. Czytam ją od sierpnia, ma tylko 320 stron.
Czemu tak długo? Bo to cholernie ciężka książka. Nie chodzi mi o styl, bo ten Grisham ma przyzwoity. Z tym, że jak się czyta o tym ile skur***** jest na świecie to można dość szybko w podły nastrój się wprawić.
Dlatego dawkuję sobie informacje o życiu Rona Williamsona i  jego (użyję wielkiego eufemizmu:) niefortunnego osądzenia, osadzenia i odsiadki. Bo poważnie, w pewnym momencie jest tak gęsto od przekrętów, partactwa, wymuszeń, fałszywych zeznań, zaszczucia, i generalnego poczucia tragedii, że się nie da, bo się człowiekowi smutno robi, że żyje w takim świecie. Mam nadzieję, że skończę do końca roku, wtedy napiszę recenzję, bo wiem już teraz, że książka dołączy do listy "te, które zmieniły moje podejście".