Z literaturą Jamesa Herberta miałem paroletnią przerwę, ostatnio na wyprzedaży wpadły mi w ręce Kryjówka oraz Święte miejsce. Chcąc sobie przypomnieć jak to jest obcować z literaturą spod jego pióra z gatunku horroru sięgnąłem po Kryjówkę. Książka ta stanowi druga część trylogii "Szczury". Mając na koncie pierwszą część wiedziałem, czego można się spodziewać po jej następczyni. 
Fabuła zarysowuje się w skrócie tak: jak się okazało nie wszystkie szczury zostały wytępione, potomkowie mutantów przetrwały zagładę i w ciszy szykują się do ataku. Książka została podzielona na trzy części w pierwszej przedstawione są symptomy  obecności szczurów, w drugiej poznajemy ludzi którzy będą z nimi walczyć a w trzeciej oglądamy walkę tych ludzi ze szczurami.  Fabuła jest prosta niczym większym nie zaskakuje czytelnik wie o obecności szczurów i tylko czeka aż sceptyczni bohaterowie dostaną dowody, dzięki którym będzie możliwe rozpoczęcie akcji. Główny bohater Luke Pender pracownik Ratkill'u firmy zajmującej się eksterminacja gryzoni już od początku przeczuwa, że w lesie Epping mogą gnieździć się czarne szczury. Lecz biurokracja oraz wysoko postawieni ludzie pragnący, aby sprawy nie nagłaśniać doprowadzą do katastrofy. Na przemian śledzimy losy bohaterów przeplatane opisami atakujących szczurów. Opisy są oczywiście absurdalne i przerysowane wszędzie leją się litry krwi szczury mają niepohamowany apetyt na ludzką krew oraz ludzkie mięso. Niektóre sceny aż bawią swoją osobliwością, tak jak scena kobiety wijącej się w spazmach orgazmu, która nie poczuła jak szczur odgryzł jej palce u nogi czy pastor wymiotujący do otwartego grobu, w którym kłębią się szczury pożerające ścierwo umarlaka. Generalnie książka lekka jak ktoś lubi krew oraz dziwne sceny i nie nudzi się szybko przy takiego tupu literaturze to polecam. Co do mnie to już tego typu książki nie wzbudzają większych emocji .