Są takie książki, które mają swoją renomę a mimo to coś zniechęca do sięgnięcia po nie. Tak było w moimi przypadku z Zieloną Milą. Wiedziałem, że jest to bardzo dobra pozycja a jej ekranizacja okazała się doskonałym filmem, lecz mimo to zawsze z nieznanych powodów odkładałem jej lekturę. Nawet gdy miałem ją zaplanowaną na konkretny termin, coś - jakaś tajemnicza siła - mnie od niej odpychało. W końcu jednak sięgnąłem po tą książkę i już pierwsze wersy opowieści starego Paula Edgecombe'a z przybytku dla dogorywających swoich ostatnich dni staruszków wciągnęły mnie po same uszy. Chwyciły mnie za kołnierz koszulki do świata osadzonego w doskonałych pod względem klimatu powieści lat trzydziestych XX wieku. Mało jest takich książek, które porywają czytelników od pierwszego zdania. Tak więc wpadłem. Nagle zniknąłem dla znanego na świata.
Klimat jest niesamowity. Tworzą go doskonale stworzeni przez pisarza bohaterowie. Każda postać jest wartościowa i dużo daje książce. Despota, tchórz Percy Wetmore, duży John Coffey, niezrównoważony Wharton, sam Paul Edgecombe i pan Dzwoneczek.. Kurde, nie sądziłem, że fikcyjna mała myszka może wzbudzić tyle emocji u dorosłego faceta. Wszystko to, wszystkie te różne osobowości, charaktery zostały doskonale do siebie dopasowane tworząc jedną zgraną harmonię. Niezależnie od tego czy składała się z zwyrodnialców, czy z klawiszy i śmiertelnie chorych żon naczelników wiezienia. Sam blok E i jego zielona mila dodają niesowitego uroku. Klimat, klimat i jeszcze raz klimat. Do tego przedstawiony z perspektywy pierwszoosobowej narracji, którą tak lubię. Każdy wers powieści brzmi jak opowieść starca, którego słucha się z wypiekami na twarzy. Przypomniał mi się nawet mój dziadek i jego opowieści z II wojny światowej gdy będąc smarkaczem słuchałem go z wypiekami na twarzy.
Z chęcią wrócę do tej powieści. Nie raz i nie dwa. Zielona Mila to książka Kinga, która przeczytałem po kilkumiesięcznej przerwie w przygodzie z tym pisarzem. To książka, która mi przypominała dlaczego kocham tego faceta i jak trafiłem na Grozę w każdym calu. Absolutny top u mnie obok Lśnienia, Łowcy Snów, Historii Lisey i Cmętarza Zwiżąt. Ten kto jeszcze nie czytał Zielonej Mili ma chyba nie po kolei w głowie