Worek kości od pierwszych stron zaskakuję wzruszając. Podobało mi się wszystko w tej powieści, zaczynając od smutnych pierwszych stron przez, ruszające się magnesy, małą Kyre, jej złego dziadka, no i relacje Mike'a z Mary, które po raz wtóry udowadniają, że King naprawdę potrafi wprowadzić domieszkę obyczajowo-miłosną w powieść grozy w świetnym stylu. Z kolei musze też przyznać, że znajduje się w tej książce moment, za którego Kinga bym, co najmniej poddusił. Po prostu para ze mnie zeszła czytając to. Ale taki już urok Stefana nie zawsze bywa tylko różowo.

Mój TOP 3 :-) Od początku do końca rewelacja jak dla mnie... atmosfera, postacie, narracja i to wszystko... i sam nawiedzony dom bardzo zadziałał na moją wyobraźnię

Uptheirons, zaspoileruj swoją wypowiedź znacznikami, bo jeśli ktoś tu przypadkowo trafi, to Cię znajdzie i zabije;)

Jedna z pierwszych pozycji Kinga, które czytałem i jak narazie jedna z lepszych. Książka genialna, to co mi się podobało w niej najbardziej to: fabuła, prowadzenie akcji - typowe dla Kinga, klimat tej powieści (m.in. opis i "zachowanie" domu ), postacie i nieoczekiwane zwroty akcji. Całość tworzy świetną książkę, którą można polecić każdemu, a w szczególności każdemu, kto lubuje się w Kingu, gdyż książka to kwintesencja jego stylu, znajdziemy w niej niemal wszystko to co tak cenimy u tego Pana Jestem pewien, że do niej wrócę i to już niedługo pomimo tego, że czytałem ją jakiś rok temu

Kurczę, ja też już dawno to czytałam, i mało co pamiętam. Jedynie wiem, że wywarła na mnie spore wrażenie i teraz przez Was (dzięki Wam  ) bardzo, bardzo chcę to przeczytać jeszcze raz.

TR-90 to po prostu nazwa tej miejscowości nad jeziorem Dark Score, gdzie znajdował się domek letniskowy bohaterów.

"Worek Kości" to chyba najlepsza stylowo książka Kinga jaką do tej pory czytałem. Narracja zrobiła na mnie duże wrażenie. Nawet jeżeli nic się w danym momencie w fabule do przodu nie posuwało to człowiek i tak z wielką przyjemnością to czytał (mój zachwyt może jest spowodowany tym, że wcześniej czytałem mierną "Prędkość" Koontza). Świetny nakreślony główny bohater. Bardzo go polubiłem. Bohaterowie drugoplanowi zarówno pozytywni jak i źli również jedni z lepszych u Kinga. Sama historia oprócz tego, że doskonale opowiedziana jest szalenie klimatyczna (ten dom nad jeziorem, widmo tragedii, która zawisła nad rejonem TR-90) i w końcówce potrafi wzruszyć. Ogólnie ostatnie 100 stron to już całkowity odlot. Top 5 książek Stephena bez dwóch zdań, a po namyśle może nawet podium.

Ta książka to dla mnie absolutnie Kingowski numer jeden, o czym często pisałem na GWKC. Jesli chodzi o jej zalety, to w dwóch słowach można powiedzeć tylko tyle, że po prostu nie ma wad Jak sie jednak okazuje, w ocenie tej ksiązki (jak i wielu innych) ujawniły się moje ciągoty do historii lekko obyczajowych i niekiedy (to też WK trzeba przyznać) momentami dłuuugich gdzie akcja nie zawsze rozwija się miarowo. Mianowicie ostatnio podsunąłem tę pozycję wujkowi z którym wymieniamy się książkami, mówiąc że to prawdziwy hit i zdecydowany nr. 1 Kinga. Skończylo sie na tym, że oddał mi ją po tygodniu przeczytawszy raptem 90 stron mówiąc, że tyroche wieje nudą. Był to dla mnie prawdziwy policzek, ale jak to sie mówi nie ma tego złego. Dzięki temu szybciej wróciła ona w moje rece.

W niedziele skończyłem czytać tą książkę po raz drugi. Polecam każdemu. Niesamowicie szybko pochłania się tekst. Sama historia bardzo fajna i jedna z lepszych. Wątek zmarłej żony i jej życie po śmierci - super, wątek małej Kyry i jej super mamuśki Mattie (bardzo fajny) i oczywiście czarny charakter: Devore i Rogette
Główny bohater Mike Nooan jedna z fajniejszych postaci Kinga.
Szkoda tylko Podsumowując, dla mnie osobiście TOP10 Kinga.

Pierwsza trójka jak dla mnie. Czytałem 2 razy i wiem że jeszcze do niej wrócę. Dla niezwykłego klimatu i fabuły.
Typowy King, wszystko za co tak go cenię...