Rok wydania: 1999

W swojej najnowszej książce Stephen King proponuje czytelnikom pięć wypraw w niezbyt odległą przeszłość. Senna atmosfera amerykańskich prowincjonalnych miasteczek, zwyczajne troski i radości zwyczajnych ludzi, mało ważne wydażenia owocujące mało istotnymi konsekwencjami... Nie dajmy się jednak zwieść pozorom: spokój jest tylko udawany, a zwyczajność powierzchowna. Pod cienką warstwą spokoju kipią niebezpieczne namiętności, uważny czytelnik bez trudu zaś ułoży z porozrzucanych przez autora fragmentów i wskazówek obraz co najmniej równie mroczny i groźny jak te, które mistrz grozy kreślił w swoich wcześniejszych bestsellerowych powieściach.

Zgadzam się z Mando, ta książka to ścisła czołówka. Może nie nr 2, ale naprawdę, znakomita rzecz. A "Małych ludzi..." czytałem nie mając pojęcia, o co chodzi w MW, a zupełnie mi to nie przeszkadzało. Myślę, że można znaleźć cechy wspólne pomiędzy tą książką, a właśnie "To" - tam również mieliśmy możliwość obserwowania bohaterów w dzieciństwie i w późniejszym okresie. Uwielbiam takie motywy w literaturze (a także kinie -vide Forrest Gump) i również dlatego ta książka - którą faktycznie można uznać za mozaikową powieść - tak bardzo mi się podobała.

"Serca atlantydów" to imho jedna z bardziej niedocenianych książek Kinga. Mnie natomiast od razu urzekła. Przedstawione w zbiorku utwory w jakiś sposób łączą się ze sobą, a "Mali ludzie w żołtych płaszczach" i tytułowe "Serca atlantydów" to pięknie skrojone historie, urzekające swą szczerością, miejscami zabawne, a przy tym potrafiące sprawić, by łezka zakręciła się w oku.

Gdzie jak gdzie ale jesli chodzi o pokoj Kinga to  tutaj musze sie wpisac.
Najlepsze wspomnienia po ksaizce Kinga- "Miasteczko Salem"(1szy King i  serio nastraszyl).
Najlepsza ksiazka- i tu juz opcji jest kilka glownie: "Miasteczko..", "Wielki marsz"(Stebbins;>)"nocna zmiana", "śmętarz zwieżąt"(czy jak to sie obecnie pisze) i wlasnie "serca atlantydow".

Serca wyrozniaja sie jednak tym ze hmmm no to jest ciezkie do opisania, czytajac to mialem wrazenie ze tam jestem, jestem w tym swiecie, gram w kierki i w ogole dziewczyna, glowna ukochana( nie chce mi sie podejsc do polki sprawdzic:P) to obk Susan Dean najpiekniej opisana przez Kinga kobieta, wrecz idealna
Ksiazka genialna jako calosc. Brak mi slow by opisac mistrzostwo Serc. Gdybym mial od nowa zaczac czytac wszystkie ksiazki Stephena to zaczalbym od tego. Z jednej strony smutne ale jednak jakos hmmm no mi utkwila w pamieci ostatnia "scena"(z wiadomych wzgledow jej nie zdradze ;>).

Wedlug mnie scisla czolowka dokonań Stephena Kinga.

Serca jako zbiór nowel powiązanych ze sobą to jest coś, czego się niespodziewałem, coś co powaliło mnie na kolana i coś co trzeba przeczytać. Zbiór oparty na klimacie lat 60 w Ameryce, które bije z kartek książki z duża siłą. Piękna i wzruszająca opowieść o grupce przyjaciół, ich kolejach losu, z wojną w Wietnamie jako sygnałem przewodnim, ale będącym tylko w tle. "Serca Atlantydów" i  "Mali ludzie w żółtych płaszczach" to dwie najlepsze nowele, opowiadania, krótkie treści jakie King napisał.

Świetny pomysł miałaś z tym listem. Magia czytelnictwa w stanie czystym. Zazdroszczę tym, którzy się na niego natknęli:)

To by był dopiero zbieg okoliczności .
Książka jako jedna z możliwości do współodczucia hehe. Oj tak, czasem chciałoby się obdzielić z innymi tym co zadziało się głębolutko w środku. Szkoda, że zazwyczaj się opierają. Przynajmniej moi ;p. A przy sercach bałam się, że już niewiele mnie czeka książek, które tak załamują granicę między światem rzeczywistym, a opisanym. Dobrze, że to były tylko takie strachy na lachy spłoszonej licealistki . Serca przekonały mnie do kinga i jego spojrzenia na świat.

Jestem świeżo po przeczytaniu tego zbioru, muszę napisać, że żałuje tak późnego sięgnąłem po tą książke, jest cudowna a przeczytałem 3/4 pozycji Kinga. Historia którą proponuje nam autor jest wręcz doskonała, bohaterowie dokonują trudnych wyborów które nakreśliło im życie, w tle wojna w Wietnamie, niezapomniani bohaterowie, klimat i jeszcze raz klimat. U mnie Serca atlantydów są zaraz za Christine, książka o której myśli nie ustają, niby opowiadania a łączą się w jedną całość.

Super i jeszcze raz polecam, kto nie czytał niech żałuje. Brawo Stephen.

Heh, dokładnie. Zdecydowanie ścisła czołówka Stephena Kinga. Bije na głowę wszystkie To, Bastiony, Wielkie Marsze i tym podobne

"Serca Atlantydów" to dość nietypowo skonstruowana książka, która jak widać w większości przypadków określana jest jako zbiór opowiadań. Każdy z zawartych w niej tekstów, a jest ich pięć, może co prawda stanowić odrębną historię. Jednakże w przeciwieństwie do innych zbiorów Kinga tworzą one jedną wielką całość, charakteryzującą sie ciągłością fabularną. Dlatego też ja traktuję ją jako pełnoprawną powieść.
Początek tej książki jest genialny, "Mali ludzie w żółtych płaszczach" z wieżowym wątkiem w tle, to jak dla mnie esencja prozy Kinga. Choć to wszystko juz gdzieś było i wydaje się trochę wtórne, czyta się wręcz wyśmienicie.
Niestety kolejne składowe "Serc Atlantydów" nie utrzymują tego poziomu i skutecznie zaniżają ogólny odbiór tej powieści.
Tytułowa nowelka wynudziła mnie najbardziej, "Ślepy Willie" był jeszcze całkiem niezły, a ostatnie dwa teksty to typowa kategoria przeczytać/zapomnieć.
W przypadku "Serc Atlantydów" odniosę się jeszcze do wypowiedzi p.a. z wątku o "Zielonej mili" na temat łączenia metafizyki z poważną problematyką. Zestawienie wątku wieżowego z Wietnamem wydaje mi się jeszcze bardziej nietrafione aniżeli cudotwórca w obliczu kary śmierci.
Książka wzruszająca, bardzo nierówna, a od połowy wręcz nudna, która w ogólnym rozrachunku daje jednak radę. Przeczytać warto, szału nie ma, a do pierwszej dziesiątki dokonań Kinga nawet się nie łapie.