Metoda oddychania jest świetna, ma klimat opowiadanie, już nawet sam budynek, gdzie się panowie spotykają na opowieści, i sama historii kobiety i tego porodu też jest dość intrygująca
ja natomiast właśnie nie rozumiem zachwytu nad Ciałem, jak dla mnie to mało się tam działo tak naprawdę, trochę znudziło, a na pewno nie zachwyciło

A mi się nie podobała Metoda Oddychania. Przez całe opowiadanie czekałem aż coś się stanie i w końcu się doczekałem, ale trochę za późno.

Reszta opowiadań bardzo mi się podobała... i polecam film "Ciało" - adaptację jednego z opowiadań. Super rzecz.

Ciało przypomniało mi historyjkę z dzieciństwa, w której trochę podobieństw znalazłem. Kiedyś jeden z moich kumpli przybiegł do nas i oświadczył, że znalazł w krzakach ludzką głowę. Był naprawdę cholernie przestraszony i nas tym samym przestraszył. Coś w tym jest, że jak się jest małym to ciągnie do oglądania takich rzeczy. My jednak za bardzo się baliśmy i polecieliśmy ojca jednego z nas, który pracował w policji. Okazało, że to nie głowa tylko same włosy i krew jakiegoś psa czy czegoś. Z drugiej strony nie pozwolili nam tam podejść, więc tak na 100% nie wiem do dziś co to było 

Dla mnie Ciało jest także czołówką jesli chodzi o "Cztery pory roku". I co do Skazanych to zfadzam się z tobą też - Skazani na Shawshank oraz Mgła to jedyne ekranizacje lepsze od tekstów .

Aż dziw bierze, że o najlepszym zbiorze są tylko dwie strony i mało sensownych wypowiedzi.
Zbiór wznawiany u nas na 8 różnych sposobów, pod dwoma różnymi tytułami, a 3 z czterech nowel zostały sfilmowane, z czego 2 genialnie. Zbiór w którym podtytuł każdej noweli jest adekwatny do treści. Zbiór obok którego nie da się przejść, nie zatrzymawszy na chwilę.
Może i 30 lat temu, King lubił sobie pociągnąć kreskę, może i lubił upić się w trupa, ale nikt nie powie, że nie umiał pisać i że nie miał pomysłów.
Może i rzeczywiście ostatnia nowela, najsłabsza jednocześnie ze zbioru była niezbędna dla zachowania krwistości, a tym samym szablonowego myślenia o Kingu przez czytelników.
Może i zbiór ukazał się odrobinę za późno i powinien ujrzeć światło dzienne wcześniej.
Może.... to i dobrze że stało się jak się stało, że zawartość jest taka, jaka jest.

Otwarcie jest z najwyższej półki, bo 'Skazani'. Jeśli jest na tej planecie ktoś kto nie słyszał o tej historii, tak genialnie przeniesionej na ekran, to radzę nadrobić braki. Jest masa historii o niewinnie skazanych, nie tylko na Shawshank, ale jest tylko jedna o 'Skazanych na Shawshank' To nie tylko opowieść o marzeniach, ale o sile woli, uporze i konsekwencji.

Kolejna to dotycząca buntu nastoletniego i chorych fascynacji opowieść o 'Zdolnym uczniu'. Doskonała historia o patologii, wpływie na psychikę młodocianych, z moralizatorskim finałem. Opowieść kompletna pod każdym względem, z sensowym przesłaniem. Rzuca odrobinę inne światło na tych 'złych' i jest wolną wariacją na temat, czemu czasem ktoś kopie psa lub ma ochotę komuś zrobić krzywdę. Nader udaną wariacją, z dość słusznymi wnioskami.

'Ciało' jest najbardziej ciepłą opowieścią ze zbioru, mimo powodu eskapady grupki kumpli. Doskonała powiastka o przyjaźni, która w tym wieku wydaje się na śmierć i życie, o wyprawie niemal w inny świat, mimo że tuż obok. Idealne spojrzenie na świat przez lupę którą trzyma w ręku dziecko. Pomimo zachwytu niemal wszystkich nad otwierająca zbiór nowelą, dla mnie to bezapelacyjnie jego lider.

Kończy King zachowując konsekwencję - mamy dorosłość, młodość, dzieciństwo, czas więc na narodziny/niemowlęctwo -nowelą 'Metoda Oddychania' która jest niby nie na miejscu, bo czytelnik sam nie wie, czy jest to opowiadanie o opowiadaniu, czy tylko historia pewnego porodu.  Jednak pomimo mankamentów i słabej fabuły, gdy się porównuje z resztą nowel, opowiadanie samo w sobie broni się i bije na głowę inne krótkie formy jakie spłodził King.

Podsumowując, zbiór dla każdego. Cztery pory.... geniuszu. King u szczytu, z kwikiem zachwytu i owacją na stojąco. Nie da się przeczytawszy tego zbioru, powiedzieć że przeciętny.
Nie da się go nie skomentować, a z czasem wdarł się tak głęboko do szeroko pojętej kultury, że ciężko o drugi taki zbiór, jakiegokolwiek autora. 4 genialne nowele, 3 świetne ekranizacje.
100% Kinga w Kingu. To nie grubaśną powieścią King stoi, ale nowelą. Malkontentów odsyłam do lektury 'Czterech Pór Roku'.  Nie trzeba płodzić 1000 stron 'To' żeby pokazać dziecięcy świat, tak jak nie trzeba tyle samo 'Bastionu' żeby pokazać upadek wartości. Nowele z tego zbioru śmiało bronią się same, nawet w konfrontacji z wielkimi objętościowo powieściami.

Stary. Ja Cię nakręcać nie będę,bo jak zamierzasz przeczytać wszystko od Kinga,to nie koniecznie trzeba wszystko,co najlepsze,jak najszybciej. Ale faktem jest,że jest to chyba najlepszy zbiór ze wszystkich i w dodatku 3 z 4 nowel zostały zekranizowane  na bardzo dobrym poziomie,więc kurde,coś w tym musi być 

Z powodu kryzysu czytelniczego męczyłem trochę "Cztery Pory Roku". Pierwszy raz spotkałem się z czymś takim, że chciałem czytać dalej i byłem ogromnie ciekawy dalszych wydarzeń, a jednocześnie po prostu nie mogłem. 

Wracając do zbiorku nowel. Jestem oczarowany. Zbiór mimo tego co King napisał w posłowiu wydaje mi się bardzo spójny i doskonale przemyślany. Jakby każda z historii była pisana po to aby znaleźć się w tym miejscu, w którym się ostatecznie znalazła. Już sam tytuł i poszczególne podtytuły rodziałów na to wskazują: Wiosna nadzieji, lato zapsucia, jesień niewinności i zimowa opowieść. Te podtytuły idealnie oddają charakter poszczególnych historii. Tak samo jak osadzenie tych historii w różnych etapach życia człowieka. Mamy tutaj zarówno dorosłość, dojrzewanie, dzieciństwo, narodziny jak i starość. Wielki plus ode mnie za takie rozwiązanie.

Teraz po trochu o poszczególnych opowiadaniach:

"Skazani na Shawshank"
Bardzo dobre opowiadanie. Historia znana chyba przez wszystkich. Nie znam osoby, która by nie widziała chociaż ekranizacji. Historia o przyjaźni, uporze i życiu za kratami i tym co czeka za nimi. Poruszająca i dająca satysfakcjonujące zakończenie, mówiące o tym, że mimo niesprawiedliwości świata ciągle jest nadzieja.

"Zdolny uczeń"
Najbardziej dołująca część zbioru. Podtytuł "Lato zepsucia" idealnie je obrazuje. Świetne ukazanie chorej psychiki młodego człowieka i początkowo niewinnego szantażu, który zmienia życie bohaterów w ciąg straszliwych wydarzeń. Sam smaczek z imieniem głównego bohatera a niemieckim znaczeniem tego słowa przyprawia o ciarki na plecach. Tak samo jak wydźwięk samego tekstu. Ktoś pozornie ułożony i normalny może skrywać wewnątrz siebie swoje drugie ja, którego nie chcielibyśmy nigdy poznać. Opis zepsucia i upadku wszelkich wartości. Bardzo dobry tekst.

"Ciało"
King jak mało kto potrafi opisywać dzieciństwo. Pokazał to już w "To", robi to też w tej noweli. Opowieść o przyjaźni z dzieciństwa i przygodzie, która nabiera wielkiego znaczenia dla bohaterów. Sam miałem taką paczkę znajomych z dzieciństwa, której drogi się z czasem rozeszły. Bardzo ciepła i sentymentalna opowieść.

"Metoda oddychania"
Mój osobisty czarny koń tego zbiorku. Wiele osób uważa, że jest słaby. Ja się z tym absolutnie nie zgodzę. Co prawda bardziej mrocznym klimatem odbiega od pozostałych. Podział opowiadania na dwie części sprawdza się znakomicie. Każda z nich zaciekawia i nie daje odejść od lektury. Klimat samego klubu, który nie jest klubem jest wyborny. I ta tajemniczość. Chciałbym aby King kiedyś do tego motywu wrócił. Mógłby stworzyć cały zbiór opowiadań składający się z historii z klubu.

To tyle. Nie będzie niespodzianki na zakończenie mojego wywodu. Rewelacyjny zbiór, najlepszy ze wszystkich. Oczywiści nie licząc "Serc Atlantydów" które ja dalej odbieram bardziej jako nietypową powieść King "Czterem Porami Roku" pokazuje, że nie tylko horrorem stoi, a przede wszystkim wątkami społecznymi. Bardzo polecam.

Kolejny, po 4 po polnocy, najlepszy zbior Kinga. Zdolny uczen to dla mnie genialne i najlepsze z tomu opowiadanie... Uwielbiam

Ja się wypowiem krótko. Przed chwilą skończyłem Cztery pory roku i ocena nowelek w moim odczuciu jest taka. Od najlepszej według mnie do tej słabszej:

I tak Metoda oddychania plasuje się jako pierwsza. Cały czas miałem ciary na plecach. Niesamowita. 10/10

Skazani na Shawshank - przeczytałem w dwa wieczory ciekawa 8/10

Ciało - trochę mi się dłużyło ale ogólnie ok 7/10

No i niestety Zdolny uczeń - nie będę oryginalny, ale okropnie zmęczyłem to opowiadanie - film był lepszy według mnie 5/10

Są gusta i guściki

A akurat "Metoda oddychania" to wg mnie najbardziej niedoceniona krótka forma u Kinga. Uwielbiam Kingowskie rzeczy w których główną rolę gra specyficzny klimat (To,Wielki Marsz,Serca Atlantydów) i tu właśnie coś takiego mamy niespotykany klimat i bardzo zaskakujące i smutne zakończenie. Ja również uważam, że MO to bardzo dobra nowela, aczkolwiek z tego zbioru jednak "Skazani..." to dla mnie nr.1.

Z kolei rozpływy nad Ciałem i Zdolnym uczniem zawsze mnie zaskakiwały bo dla mnie to tylko dobre nowele, ale raczej nigdy do nich nie wróce.