Jestem świeżo po lekturze tej książki. Uważam ją za bardzo dobrą, budzi emocje ale ...
Ogólnie jednak "Cmętarz/Smętarz" oceniam na 8+/10. Na pewno jest w pierwszej "10" moich książek Kinga.

Dokładnie, dlatego książka mi się podoba

Ehh magia forum ; (


Nie wiem, czy pamiętacie, ale Mogłam cos pokręcić bo czytałam dawno ale tak chyba było.

Haha już widać kto dokładnie czyta

To by dopiero była tandeta i utyskiwanie na forum... Zakończenie Cmętarza jest mistrzowskie, jedno z najbardziej udanych u Kinga. I basta.

Zgadzam się całkowicie.

Klimat tutaj jest po prostu rewelacyjny. Ja miałam przez większość czasu ciarki na plecach mimo, że historię znałam już z filmu.

Dla mnie to również czołówka i książka, którą na pewno za jakiś czas przeczytam ponownie.

Świetna książka! Czytałem z zapartym tchem. Mimo, że czasami przewidywalna to zupełnie to nie przeszkadzało. Bardzo mroczny klimat, sceny: przyprawiały o gęsią skórę, a na deser jeszcze to zakończenie pozostawiające czytelnika z dziurą w głowie. Szybko rozpoczynająca się akcja, świetne lokalizacje, postacie i główny bohater ewoluujący od zimnego i twardo stąpającego po ziemi doktora, do obłąkanego szaleńca gotowego zrobić wszystko tworzą z tego dzieła prawdziwą powieść grozy, chyba właśnie za to kochamy Kinga.  

Kolejny klasyk Stefana za mną, tym razem mój wybór padł na bardzo ceniony wśród czytelników "Smętarz dla zwierzaków". Podobnie jak w przypadku kilku innych powieści Kinga, ta historia znana mi już była wcześniej dzięki filmowi. Nigdy jednak obejrzenie ekranizacji, które w tym przypadku miało miejsce bardzo dawno temu, nie odebrało mi przyjemności z lektury książki. Dlaczego więc ta historia aż tak mnie wynudziła?
Prawdopodobnie jest to wina niezbyt przekonywującego wątku nadprzyrodzonego, związanego z tajemniczym cmętarzem, oraz bardzo przewidywalna fabuła.
Louis i Rachel stanęli na kartach tej powieści w obliczu tego co najgorsze w życiu człowieka. W tym właśnie tkwi cała groza. Według mnie zupełnie inne emocje wywołuje ta książka u nastolatków, a zupełnie inne na rodzicach.
Zbyt długo autor wprowadza czytelnika w codzienne życie rodziny Creed'ów, gdyby nie wspomnienia Rachel na temat Zeldy pierwszy rozdział byłby bardzo jałowy.
W drugim rozdziale jest już bardzo, ale to bardzo emocjonalnie, wylewający się z tekstu ból jest porażający. Jednakże oblężenie i próba zdobycia cmentarnej twierdzy przez Louisa znowu mnie wynudziła.
Trzeci rozdział, który jest zarazem sceną finałową jakoś daje radę, aczkolwiek do najlepszych nie należy.
Całkowitą zagadką jest dla mnie metafizyka "Smętarza dla zwierzaków". Z reguły uwielbiam to co nadprzyrodzone w powieściach Kinga, dlaczego więc w tym przypadku jest inaczej? Dlaczego wampiry z "Miasteczka Salem" wywoływały dreszcz przerażenia, a zombie nie? Być może jest tak jak napisał kiedyś p.a., że metafizyka gryzie mi się z realnym dramatem Creed'ów, chociaż w tym przypadku cmentarz Micmaców jest nieodzowny dla rozwoju fabuły.
Tak więc podsumowując, nie jest to dla mnie jakiś wybitny tytuł Stefana, ani to ścisła czołówka, ani dalekie tyły. To typowy średniak, którego lektura na pewno nie jest stratą czasu. Według mnie ta książka świetnie sprawdziłaby się jako typowy dramat społeczny, coś na podobę Dolores Claiborne.  
 

"Ręka mistrza" jest jeszcze przede mną Dan.
No właśnie tego mi zabrakło w tej powieści, emocje były ogromne, ale wyłącznie te dotyczące kruchości ludzkiego życia.
Nawet nie potrafię sobie wyobrazić co musiał czuć Louis ! Jedna z najokrutniejszych scen jakie czytałem.