Ostatni wpis na dziś, ale nader ważna książka. Kto ją czytał i zrozumiał całą, przed sagą MW ten kłamie. Opowieść świetna zamknięta w sobie o.... no właśnie starym dziadzie jego wizjach i pieprzeniu o moralności, a na koniec pojawia się koleś wzięty z tyłka i cholera wie o co chodzi.
Po przeczytaniu sagi, wszystko się klaruje, kim jest ten młody człowiek w książce, i ten pajac na jej końcu. Niby nie trzeba czytać 7 tomów, żeby coś napisać, ale radzę nie pisać nic nim się tego nie uczyni. To takie spodnie z dziurą w kieszeni. Się grzebie i grzebie i jest drugie dno, dziura w kieszeni.... można z niego coś wygrzebać, bo jak się grzebie i nic nie znajdzie, to nie warto było czytać 7 tomów i od razu można napisać że to książka średnia.

Dwa razy próbowałem. Gdzieś od połowy ogarnia mnie senność i nie mogę skończyć tej książki.

Że..że..że jak? Nie przeczytałaś Mrocznej.. Ojcze nasz któryś... 

Postanowiłam przeczytać MW na końcu, jak już przeczytam wszystko inne, ale patrząc z punktu widzenia książek takich jak chociażby "Bezsenność", nie był to chyba aż tak dobry pomysł

Czytałem Bezsenność przed lekturą Mrocznej Wieży. Teraz już wiem, że był to dosyć błąd Nie wszystko zrozumiałem do końca. Ta powieść jakoś mnie nie porwała i na dzień dzisiejszy bardzo niewiele z niej pamiętam i jakoś nie czuję, że powinienem przeczytać ją kolejny raz. Kto wie może za parę lat znów sięgnę po Bezsenność

No to fakt, ja założyłem, że to jakiś sprzymierzeniec Rolanda ze starych przygód, bo gdzieś wspominał że miał do czynienia z Zielonym Człowiekiem, ale spotkałem już gdzieś nawet teorię, że to może być żółw.


Co do reszty postów... pewnie że da się przeczytać, bo tworzy zamkniętą całość i jest bardzo... ckliwa, że tak ujmę, ale po przeczytaniu MW nabiera pełnego blasku. Pewnie stąd jest jedna z najbardziej niedocenianych według mnie powieści Kinga.

Jestem w trakcie czytania, na samym początku, bo to dopiero 80 stron za mną, ale już bardzo mi się podoba. Tyle motywów dziecięcej odwagi było już u Kinga, że historia starego człowieka z "Bezsenności" od razu przykuła moją uwagę, jako coś czego u tego pisarza jeszcze nie uświadczyłem. Początek jest świetny, motyw z Edem Deepneau - bardzo sugestywne oddanie szaleństwa, które już zaraz pewnie okaże się być czymś więcej... Właśnie. Zacząłem czytać tę książkę, zaraz po ukończeniu 3 tomu MW ażeby wszystko w niej ogarnąć sugerując się przy tym chronologią czasu napisania...tylko że Karmazynowy Król "wspominany" w "Bezsenności" koło 70-80 strony (zależnie od wydania) w MW pojawiłby się najwcześniej w 4 tomie, czyli 3 lata po wydaniu "Bezsenności", albo też w nowym "Rolandzie" , co nie zmienia faktu że przed '94 nikt jeszcze nie słyszał o tym całym Karmazynowym Królu? - tak? Obawiam się najgorszego. Jeszcze ten wspominany w waszych postach Zielony Człowiek... Chyba King nie napisał powieści, którą można w pełni zrozumieć dopiero po ukończeniu c a ł e j sagi MW czyli 10 lat po wydaniu? Oświećcie mnie

Nie co wcześniej myślałem o zabraniu się za Bezsenność głównie przez nawiązania do Wieży, na którą nabrałem ochoty w trakcie lektury Czarnego Domu, ale ostatecznie nie wypaliło i ponownie się zabrałem za Mroczną Wieżę. Mam nadzieję, że za jakiś czas będę miał w końcu na tyle dużo samozaparcia aby sięgnąć po tę powieść

Czekając na Dallas postanowiłem odświeżyć sobie "Bezsenność" jako, że czytałem ją bardzo dawno jako jedną z pierwszych książek Kinga i jej obraz w między czasie zatarł mi się w pamięci. I o to wnioski po drugim czytaniu:


Sama powieść znakomita acz gawędziarska. Dużo jest przestojów czy leniwego prowadzenia akcji co w żadnym razie w tej książce akurat mi nie przeszkadzało. No i ta końcówka. Ostatnie 50 stron choć bardzo ckliwe i pewnie naiwne sprawiło, że znowu łza się zakręciła co zdarza mi się niezwykle rzadko. Bardzo pozytywna powieść, która nabiera dodatkowych smaków czytana po "To" i "MW".

A przepraszam bardzo w którym momencie? Przecież nigdzie nie zdradzam szczegółów znaczących dla fabuły