Od jakiegoś czasu jest już też dostępne nowe wydanie "Zgrozy w Dunwich", tym razem w twardej oprawie. Kupiłem i nie mogę przestać się zachwycać sposobem w jaki to wydano. HPL nareszcie doczekał się porządnych edycji w naszym kraju

Dzisiaj zakupiłem "Zgrozę w Dunwich" w twardej oprawie
Nie mogę się nadziwić jakości wydania. Porządna cegła - to trzeba przyznać. Twarda okładka z klimatyczną ilustracją (a i ilustracje w środku są genialne). Na razie przeczytałem Dagona. Wielkie brawa dla tłumacza! Przekład jest wprost genialny! Kiedyś, kilka lat temu, miałem już styczność z Lovecraftem - zbiór opowiadań "Zew Cthulhu" - i szedł mi on strasznie topornie. Ze "Zgrozą w Dunwich" nic podobnego nie miało miejsca. Kolejne linijki i akapity (nie)dosłownie "zlizywałem" z kart książki. Absolutny geniusz. I to słownictwo, choć staroświeckie, to zrozumiałe, a opisy niesamowicie plastyczne i łatwe do wyobrażenia.
A wracając do jakości wydania, to moim skromnym zdaniem minimalnie przewyższa ono książki Dukaja z Wydawnictwa Literackiego - papier mi bardziej pasuje

Ehh... jestem zadowolony z wydania tych 69 zł.

P.S. Pytanie odnośnie Poego: wiadomo czy Vespar wyda "Opowieści miłosne, śmiertelne i tajemnicze" w twardej oprawie? Fajnie by się to prezentowało obok Lovecrafta...

Wiem, że wydał. Tylko się zastanawiam, czy będzie w twardej okładce, bo nie widziałem, a nie widzi mi się 800 stron w miękkiej... Widziałem ten zbiór w księgarni i nie wygląda na coś solidnego.
Ale... temat o Lovecrafcie. Lekki offtop.

Aha. Spoko. Jak wydał, to już chyba niedostępny... Mniejsza z tym.

Kończmy offtopa

Witam wsystkichJest to moj pierwszy post wiec chciem powiedziec sie przywitac
Mam pytanie do wszystkich ktorzy troche "glebiej" siedza w literaturze Lovecrafta.Moj pierwszy kontakt z Lovecraftem mam poprzez ksiazke "Zgroza w Dunwich" ktora wlasnie koncze i tu moje pytanie gdyz nie wiem za jaka ksiazke w nastepnej kolejnosci mam sie zabrac.W swojej kolekcja aktualnie posiadam "kopiec" i "najlepsze opowiadania cz.2" "Biografie" i "listy i eseje".Mam mentlik w glowie gdyz nie wiem czy warto sie zabierac za biografie i listy nie poznajc najpierw opowiadan? Bylbym bardzo wdzieczny na jakiekolwiek naprowadzenie mnie na odpowiednia droge.Dziekuje
Mam jeszcze pytanie czy moze ktos wie czy jest jakis cien szansy na wydanie w polskim przekladzie Necronomikonu?

W zasadzie jeśli przeczytałeś już "Zgrozę w Dunwich" to znasz (prawie) wszystko co najlepsze wyszło spod pióra Lovecrafta. Mowa o beletrystyce oczywiście. Jeśli chcesz czytać, to z wymienionych przez Ciebie książek radziłbym "Najlepsze opowiadania", potem "Kopiec". Biografia i listy to już tylko jeśli jesteś naprawdę wkręcony w Loviego. Oczywiście to świetne książki, ale w biografii jest zatrzęsienie szczegółów, a w listach często doświadczasz trochę innego oblicza HPL-a niż oblicza pisarza horrorów.

PS. Ale zdajecie sobie sprawę, że prawdziwy Necronomicon nie istnieje, a wszystkie wydane to fanfiki?

Dziekuje za szybka odpowiedz.Sorry za moja pisownie ale robie to telefonu i pisze strasznie szybko.Ogolnie jestem za bardzo roztargniony Zrobie tak jak mi piszesz Cichy.Mam jeszcze pytanie o ksiazke "Sny o terrorze i śmierci",czy jest to pozycja godna uwagi? jak i rowniez wspomniany necronomicon?
Ps. Żona zawsze mi mówi "gdy piszesz na jakimś forum,uzywaj znaków interpunkcyjnych i miej szacunek dla tych co Ci odpisuja

@Zelo

Ja kiedyś zacząłem czytać Necronomicon. Jak tę książkę opisać? Jest to zbiór zaklęć i rytuałów dotyczący bogów z mitologii Cthulhu. Dziwnie to brzmi, ale tak to wygląda. Książka sprawia wrażenie tekstu z (jakiejś) epoki, tekstu źródłowego, czyli oryginalnego tekstu powstałego "kiedyś, gdzieś". Stanowi on jakby "dowód" na to, że rzeczy opisywane przez Lovecrafta w jego opowiadaniach miały na prawdę miejsce. Choć nie jest to do końca celne porównanie, to Necronomicon przywodzi mi trochę na myśl Silmarillion (ale, jak napisałem - nie jest to porównanie do końca zgodne). Necronomicon nie posiada żadnych przypisów, tłumaczeń różnych kwestii. Taki... surowy tekst. Mnie osobiście to nie zainteresowało.

Wiem, że post trochę chaotyczny, ale na prawdę ciężko jest napisać czym jest Necronomicon. Wydaje mi się jednak, że przybliżyłem tę kwestię.

Taka ciekawostka: tłumaczem polskiego wydania był Krzysztof Azarewicz, współautor tekstów zespołu Behemoth

Napisał ją August Derleth na podstawie dwóch krótkich fragmentów zostawionych przez Lovecrafta. Tak więc spodziewaj się raczej gorszej klasy pastiszu, choć i tak CZYHAJĄCY... wyróżnia się klimatem na tle reszty tekstów "pisanych wspólnie" z Derlethem. Jeśli musisz czytać coś Derletha, to właśnie to, reszta opowiadań w większości jest do bólu sztampowa. I wątpię, by C&T wydało tę powieść, ale nie mówię hop. No ale trzeba by było prawa kupić, bo Derleth pojawia się jako autor - dlatego wątpię.

W ramach zwiększenia aktywności na forum...

Od paru miesięcy, z przerwami, poczytuję sobie Zgrozę w Dunwich i inne przerażające opowiadania. Dzieje się tak głównie dlatego, że jak Wam wiadomo, Lovecraft ma specyficzny i styl i jakoś nie potrafię go czytać w większych ilościach. Mam za sobą +/- połowę zbioru.
Gdy kupiłem tę książkę kilka miesięcy temu, przeczytałem pierwsze siedem opowiadań, po czym musiałem odpocząć. Do dzisiaj najwięcej zapamiętałem z opowiadań "Dagon" (świetny opis podwodnego miasta), "Muzyka Ericha Zanna" (cóż, pomysł na walkę z siłami ciemności za pomocą... muzyki - genialny i oryginalny) no i oczywiście "Zew Cthulhu" - chyba najsłynniejszy tekst Lovecrafta. Pozostałe: "Wyrzutka" i "Ustalenia dotyczące zmarłego Arthura Jermyna i jego rodu" (nie pamiętam zupełnie). Co do dwóch kolejnych - "Szczury w murach" i "Święto" - coś kojarzę i raczej te skojarzenia są pozytywne, ale pamiętam tylko pojedyncze obrazy.
Po dłuższej przerwie zrobiłem sobie kolejny maraton, który skończyłem dzisiaj. Za mną:
- "Przypadek Charlesa Dextera Warda" - bardzo dobry tekst o tajemniczym przodku, którego poczynania doprowadzają do szaleństwa następcę rodu. Tekst jest na swój sposób oryginalny, choć - mówię to z lekkim bólem - mocno przegadany, wręcz grafomański. Gdyby był krótszy, to pewnie byłby jednym z moich ulubionych.
- "Kolor z innego wszechświata" - świetny tekst, stosunkowo krótki i ciekawy. Najlepsze jest to, że początek nie nastraja do jakiegoś lepszego opowiadania, nawet bym powiedział, że wydaje się przeciętny. Dopiero potem jest coraz ciekawiej.
- "Zgroza w Dunwich" - kolejny bardzo udany tekst. Pomysł na pokręconą rodzinkę, która trzyma się na uboczu, bardzo fajny, a finał był dla mnie lekko zaskakujący.

Póki co, tyle. Na razie odkładam książkę i robię sobie przerwę.

Przy okazji muszę napisać, że nowy przekład opowiadań jest świetny. Główną zasługą jest specyficzne słownictwo, które ma nie bagatelny wpływ na klimat opowiadań. Pomimo stylu, szyku zdań, niekiedy staromodnych słów, opowiadania czyta się bardzo płynnie i bez żadnych zgrzytów.

Co do samej twórczości Lovecrafta: w pewnym sensie przypomina mi Kinga (choć powinno być na odwrót) np. ze Lśnienia czy Cmętarza zwieżąt, gdzie bardziej chyba liczy się szaleństwo bohatera niż, okropności, którymi raczy nas Autor. W ogóle u Lovecrafta takim epicentrum (czy może raczej "apogeum") utworu jest znalezienie się bohaterów na skraju szaleństwa. Szaleństwo jest o wiele straszniejsze, niż możliwość rozszarpana przez "coś". Bardzo to fajne i klimatyczne