Utwory Hodgsona są inne, grozy w nich niewiele poza kilkoma momentami (szczególnie ten "Wieprz" zapada w pamięć).
Wbrew temu podoba mi się to podejście bo wprowadza coś unikalnego.
Próbuje stworzyć pewną mechanikę, techniczny opis zjawisk nadprzyrodzonych, co skutkuje teoretyczną możliwością przeciwstawienia się nim. Pewnie, że to zabija grozę, a przynajmniej najważniejszą jej część czyli postawienie w sytuacji beznadziejnej przed czymś, czego nie da się opisać ani zrozumieć (mistrzem tego kierunku jest Ligotti).
Taki zabieg ma jednak ogromny wpływ na rozwój akcji, możliwość poprowadzenia jej w zupełnie innych kierunkach. Coś za coś.

Zauważ, że oba te aspekty z powodzeniem łączył H.P.L.

Co do Chambersa wszelka krytyka zapewniam Cię blednie przy tym co po nim zostało i co wciąż żyje.
Usłyszeć w współczesnym serialu jak psychopata mówi do głównego bohatera "widziałem Cię w swoich snach w Carcossie" (czy coś w tym stylu) to jest dopiero przeżycie

Dzisiaj przyszedł do mnie J. Connolly "Źli ludzie".
Szukałem tego chyba z 1,5 roku, wszędzie. Znalazłem na OLX
Ostatnia rzecz jakiej mi brakowało do kolekcji

Skończyłem "Złych Ludzi".
Porażka, szkoda czasu na tą książkę.

Kompletnie nie przystaje do serii. "Nokturny" znacznie lepsze.

To jest powieść (górnolotnie mówiąc) a nie zbiór opowiadań.
Pełno w niej wątków: od kryminalnego przez metafizyczny aż po romansowy (całkowicie zbędny moim zdaniem).
Żaden z nich nie jest według mnie odpowiednio rozwinięty i zakończony.
Connolly namnożył bytów ponad miarę (drużyna Molocha).
Wątek nadprzyrodzony wydaje się, że jest wprowadzony na siłę. Grozy nie ma żadnej.

Akcenty są nie tam gdzie trzeba.
Za dużo i zbyt rozwlekle. Spaprana robota.

Nareszcie! Tomik Onionsa to chyba najdłużej wyczekiwana książka w Bibliotece Grozy, gdyż już dawno była zapowiedziana.

Na plan pierwszy wysuwa się pierwsza opowieść ? ?Zew pięknej? znana w dotychczasowych tłumaczeniach jako  ?Wabiąca ślicznotka?. Zdecydowane najlepsze, wybijające się opowiadanie w całym zbiorze. Opowiada o tajemniczym domu, w którym straszy, gdzie można nawet oszaleć. Wprowadza się tam pewien samotny mężczyzna, z zawodu pisarz. Może nieco kojarzyć się z ?Tajemniczym Lokatorem? Algernona Blackwooda, choć w miarę upływu lektury okazuje się, że akcenty są położone zupełnie inaczej.

Kolejne opowieści, to już obniżenie poziomu. Wyraźne obniżenie. Choć każde jest inne, na swój sposób oryginalne, to jednak powtarzającym motywem w wielu utworach jest szaleństwo bohaterów opisywanych zdarzeń.
?Widmo? prezentuje opis wariactwa na morzu pewnego kapitana. ?Rooum? tyczy się bystrego kolegi, który ma pewną słabość... ?Benlian? podobnie. ?Io? pokazuje szaleństwo wrażliwej dziewczyny pewnego studenta. ?Wypadek? to trzymająca w napięciu, psychologiczna gra w restauracji pomiędzy dwoma wrogami z młodzieńczych lat. ?Papierośnica? , sam tytuł wskazuje. ?Fotel na biegunach? ? cygańskie klimaty. ?Hic iacet? opowiada o dwóch artystach, jednym niesympatycznym, co ciekawe z polskimi korzeniami.

Podsumowując, warto sięgnąć po tomik Onionsa, głównie ze względu na pierwsze, najsłynniejsze, solidne, obszerne (około 70 stron) opowiadanie. Generalnie jednak trudno w całym zbiorze doszukać się arcydzieł w zakresie opowiadań grozy. W pewnym momencie podczas lektury ?Zew pięknej? miałem wrażenie, że będzie to hitowy zbiór, zrównanie się z największymi perełkami w serii jak ?Zew cthulhu? Loverafta czy ?Wendigo i inne upiory? Blackwooda. Jednak to był tylko chwilowy impuls, co nie zmienia faktu, że warto sięgnąć po Onionsa. Na pewno będę chciał jeszcze raz przeczytać ?Zew pięknej?.   

Wydaje mi się, że im wiecej odpowiedzi, tym lepiej aby popularyzować Bibliotekę Grozy, to znak, że seria żyje, jest czytana. Co o tym myślicie? Choć oczywiście szanuję Pegazie twój zamysł porządkowo - administracyjny

Okładka :



Wydawnictwo: C&T
Kolekcja: Biblioteka Grozy
Tytuł oryginału: The Boats of the Glen Carrig
Data wydania: Marzec 2017
Oprawa: miękka
Rok wydania oryginału: 1907

.

Grocie, nie było wcześniejszego wydania. Dawniej wydano "Widmowych piratów", to inna książka. A "Domu na granicy światów" nadal nie czytałeś? Nawet się nie przyznawaj, wstyd!

No cóż, nie mam nic na swoje usprawiedliwienie...  No może poza tym, że nigdzie nie mogę tej książki nabyć - ani w księgarni, ani w bibliotece. Jednak jak tylko się ukaże wznowienie to obiecuje jak najszybciej kupić

====

Ciacho, też się ciesze, że c&t trzyma się nieźle, choć cały czasy wyczekuje na kontynuacje Blackwooda. Te początkowe tomiki serii bardzo poprzeczkę podniosły i teraz już tylko czasami udaje się poziomem zbliżyć do wielkich mistrzów grozy.

A co do Vespera to nie wiem czy to dobry pomysł. Jak weźmie się za nowości, to pewnie nastąpi to kosztem klasycznych powieści gotyckich, a tych jeszcze mam nadzieję, że kilka wyda.

Ja mam nadzieję, że Vesper na razie rzeczywiście skupi się na wydawaniu takiej "bazy" i zrobią piękne wydania Radcliffe, Walpola, może Hoffmanna (o, bardzo by się przydało), ale też na przykład Shirley Jackson czy "Psychozy" Blocha. Takich rzeczy, które po prostu powinny dostać piękne, ostateczne i dopracowane wydanie. Oczywiście nie narzekałbym też na nowości, choć jestem raczej team Machen niż Blackwood. No i "Dom na granicy światów" aż się prosi o wznowienie (byle tylko nie zepsuto idealnej oprawy graficznej starego wydania).

Nie rozumiem? Czy może czytałeś jakieś inne utwory tych pisarzy poza dwoma tomikami wydanymi przez c&t?