Nie wiem czy przeoczyłeś, czy nie czytałeś, ale znajdziesz jeszcze opowiadanie "Mały włóczęga" w zbiorze Tygrys tu,tygrys tam.... JA czytałem i średnie to było, ale sama książka tania i ponad to znajdziesz tam jeszcze  Mathesona,Asimova, Dahla,Bradbury'ego,Campbella,Blocha i zgadnij kogo jeszcze?

Właśnie czytam opowiadania ze zbioru Czy to się mogło zdarzyć? i jestem zachwycony. Tak, jak pisał Paweł: teksty nie są długie, ale opowiadane historie wciągają już po kilku wersach, chociażby "Tajemnica wąwozu Macargera" - świetne ghost story wymieszane z czarnym humorem. Nutka dowcipu pojawia się niemalże w każdym opowiadaniu, co w połączeniu z sugestywnymi opisami wydarzeń 'nie z tego świata' daje miły dla czytelnika efekt. Współczesnego odbiorcę może troszeczkę denerwować styl pisarski autora - siłą rzeczy, niektóre składnie są przestarzałe - ale można się przyzwyczaić Na pewno sięgnę po kolejne utwory pisarza; warto.

Obok "Małpiej Łapki?, "Carmilli" oraz "Maski śmierci szkarłatnej", kawałek  Bierce'a jakim jest "Droga w świetle księżyca" należy do najlepszych opowiadań grozy XIX w. Opowiadanie bardzo zgrabnie operuje konstrukcją trzech perspektyw narracyjnych: syna, ojca i matki, pochodzących z jednej rodziny dotkniętej tragedią. 


No właśnie, tragedia. Nie przypominam sobie żadnej nowelki tego Autora w której ktoś nie straciłby życia, co samo w sobie nie jest chyba niczym nadzwyczajnym w literaturze grozy. Jednak postaci  Bierca giną nieraz w wyjątkowo... jakby to rzecz... wymyślny sposób. Przykładem jest tutaj "Mój ulubiony mord" bardzo zabawna makabreska, mająca także cechy satyry na system prawny USA.


Uderza mnie osobiście w tych nowelach model kobiety, wzór cnót i ideałów. Kochającej, wiernej, pięknej i martwej najpóźniej do ostatniego zdania utworu. Jeśli taką postać spotkamy na kartach prozy Autora "Czy to się może zdarzyć", to możemy być pewni że zostanie z okrucieństwem zakatrupiona. O ile można mieć bardzo poważne wątpliwości co do zdrowia psychicznego E. A. Poe, czy H. P. Lovecrafta, to w przypadku A. Bierce ja takich wątpliwości nie mam - facet miał coś z głową. Nie chodzi mi tutaj o jakieś okrucieństwo opisów, czy epatowanie makabrą. Nie. Chodzi o wyrachowaną perfidię, z którą ten pisarz obmyślał sposoby w jakich  z tego świata odchodziły bohaterki. Dzieci zaduszone przez własne matki, zony zagryzione przez dzikie bestie.

Maszynisto, nie przesadzałbym z tą moją znajomością klasyki. Na tym forum są o niebo lepiej w niej oczytani ode mnie. A co do Poego to jutro odpowiem na wątku o Poem, bo to ciekawa kwestia. Porządek mus być, a nie szarpanie moderatorom nerwów jakimiś offtopami,

Wczoraj premiera, a dziś w bonito duża część nakładu wyprzedana:
http://bonito.pl/k-639865-nadprzyrodzone
zachęcam do zakupów i mam nadzieję, że zamówią więcej od dystrybutora

Chętnie Pegazie, dzięki za chęć pomocy, lecz wstrzymam się do premiery "Nadprzyrodzonego" , zobaczymy jak mi ten zbiór siądzie.

Jak to takie dobre Paweł to może Biblioteka Grozy się tym zainteresuje? Masz może jakieś wieści od Pawła Marszałka a propo następnych tomików? Pewnie jak się sprawdzi Bierce to będziemy mieć kontynuacje? 

Choć szczerze przyznam po przeczytaniu "Czy to się mogło wydarzyć" dość zaskakująco brzmi Twój post, naprawdę te opowieści mi nie siadły...To nie ma porównania z tomikiem niedawnym Bensona który również jakoś specjalnie wybitny nie był ale wszystkie opowiadania na solidnym, równym poziomie.

Naprawdę spodziewałem się u Bierca choć jednego mocnego opowiadania... W mojej lokalnej bibilotece znalazłem tylko tę jedną książkę Bierca, więc mogłem przypuszczać że ten tomik jest reprezentatywny jeśli nie najlepszy w ogóle Bierca, jednak to co piszecie...już teraz sam nie wiem co o tym wszystkim myśleć