Dzisiaj przeczytałem ponownie. A tak! Wizerunek zła to książka od której zaczynałem i niech mnie Grayowie ze skóry obedrą, jeśli te oto T1 i T2 klimatyczne wydanie nie pojawi się w przyszłym roku u mnie na półce.  Obawiałem się, że za drugim razem nie będzie tej mocy co za pierwszym, ale na szczęście moje obawy się rozmyły już po pierwszych stronach bo książka ciągle ma ten klimat niczym z Rodziny Adamsów i przyprawia o gęsią skórkę, zwłaszcza p. Maurice ze skalpelem   . I jeśli jakaś powieśćMastiego powinna zostać zekranizowana to właśnie ta i nie wiem doprawdy dlaczego tak się nie stało, bo byłby to niezły horror.   No , ale nie ważne. Książka naprawdę jest bardzo dobra i podnoszę ocenę z 4 na 5 oraz stawiam na samym szczycie.

Mnie osobiście nie podobała się scena...

Tak oto za mną pierwsza część Koon tfu, Mastusiowego Kwarteciku. Sam nie wiem co napisać o tej książce, początek dość krwawy jak to u Mastertona, ale potem zrobiło się z deka nudno. Jakoś Mastuś nie pociągnął dalej akcji z perspektywy tego demonicznego Maurica, a szkoda bo gość miał kapitalny warsztat  .
Ogólnie nie było źle, ale żebym był jakoś szczególnie porażony i przerażony, to też nie  .

Generalnie rodzina Grayów to jeden z większych plusów tej powieści. Są uroczo zepsuci Do tego ciekawe nawiązanie do Oscara Wilde'a Na chwilę obecną również jedna z moich ulubionych powieści Grahama.

Pierwotny tekst jest nade wszystko zupełnie inny   No dobra, są pewne cechy wspólne, tym niemniej powieść Wilde'a ma zupełnie inny wydźwięk. I warto się wsłuchać w to, co do powiedzenia ma Lord Wotton