Całkowicie zgadzam się z Piotrem, odpuszczenie tego cyklu po przeciętnym "Bazyliszku" było sporym błędem z twojej strony.
W tym wątku nie będę się rozdrabniał i wrzucę wszystko do jednego wora.
Totalnym nieporozumieniem są tylko "Szatańskie włosy". Tuż za nimi drepcze "Wybuch", straszne flaki z olejem. A pochód miernoty zamyka niezbyt ciekawa "Zła przepowiednia".
W dalszym ciągu nie przepadam też za cyklem o Wojownikach Nocy. Pierwsza część przygód tej sennej sagi powinna być jednocześnie jej końcem. Ostatni tom tego cyklu, "Dziewiąty koszmar", to zgodnie z tytułem prawdziwy koszmar.  

Wielu osobom jednak ten cykl się podoba , najlepiej sprawdzić samemu co w trawie piszczy.
Jednak jeśli już pierwsza część przygód Wojowników Nocy za bardzo ci nie podeszła, to daj sobie na razie z nimi spokój. Każda kolejna książka z tej serii to w głównej mierze powtórka pierwowzoru. Im dalej w las tym banalniejsze pomysły, które wydają mi się pisane na siłę. Choć nie można też powiedzieć, że ten cykl to całkowite dno, są w nim lepsze i gorsze momenty, jednakże jest cała masa ciekawszych książek Grahama, które przyniosą ci na pewno więcej frajdy.
Plus jest tylko jeden, warsztat Mastiego jest tak dobry, że nawet niezbyt udane utwory czyta się praktycznie na wdechu.

Hmmm, ja jeszcze nie przeczytałam wielu książek Mastiego, a to dlatego, że teraz staram się żonglować autorami, a nie jechać jednego po kolei.
Z tych które mam za sobą zdecydowanie 'Dziedzictwo' mi się nie podobało. Fabuła w ogóle mnie nie wciągnęła: ani to straszne nie było, ani intrygujące. Pamiętam, że myślałam wtedy, że to po prostu mało wyszukany pomysł na książkę.

Zgadzam się z przedmówcą, "Dziedzictwo" to chyba jedyna książka Mastertona, która wrzuciła mi na plecy prawdziwe ciarki. Jest naprawdę przerażająca, jednak końcówka kładzie cały efekt fascynacji na łopatki. W moim pierwszym egzemplarzu, który kupiłem w antykwariacie, brakowało kilku ostatnich stron. Pewnie ktoś się wkurzył ))