No nie wiem ja bym się chyba przekonał:P Ale ja  to dziwny jestem, może dlatego:) Pamiętam, że jak to czytałem to każde rozwiązanie każda strona była świetna i mam sentyment i chwalę się tym, że lubię, a wręcz uwielbiam tę serię. Najfajniejsze chyba było dorastanie wraz z nią, bo polska wersja wyszła gdy ja byłem w 3 gimnazjum, czy pierwszej liceum...
I mam zamiar kupić sobie cały zestaw w twardej oprawie całej serii i znów sobie przeczytać

Nie no bez przesady. Ostatnia książka miała swoje wydanie w 2008 roku w styczniu.

No dokładnie. Poza tym chyba piszemy o wydaniu w Polsce (więc pierwszym) a nie ostatnim

Już nie czaruj, tylko przyznaj, że Ci się pomyliło

Pewnie, że to jest stare... jak wyszła pierwsza część i dzieciaki dostały na tym punkcie świra byłam chyba jeszcze w podstawówce.

A co ja mam powiedzieć? Nie załapałem się na potteromanię, gdyż byłem wtedy przeintelektualizowanym studentem i czytywałem głównie Dostojewskiego

A ja się załapałem na Pottera .Dla ciekawości przeczytałem pierwszy tom i tak mnie wciągnął, że jak tylko się ukazywały następne to zawsze dorwałem gdzieś w bibliotekach .Obecnie jak jestem to książki wyglądają tak jakby wiele osób je czytało i nada czyta .

Tak być nie może toż to HAŃBA!

To ja na szczęście nigdy nie byłam zbytnią intelektualistką, czy to jako studentka, czy osoba po studiach - bo właśnie wtedy trwałą potteromania. Na premierze ostatniej części bawiłam się nawet przez jakiś czas jako czarownica
Do teraz mi intelektu widocznie nie przybyło, bo właśnie z przyjemnością zaczytuję się w "Zmierzchu" :D:D

Ale wiesz, mi się wydaje, że o taką postawę najłatwiej, gdy się ma ok. 20 lat właśnie. Jak czytam dziś wypowiedzi niektórych dwudziestolatków, to widzę w nich te same pretensjonalne ambicje:) Natomiast mi to już minęło: teraz, chociażby, czytam Conana

A swoją drogą, może by tak zmienić tytuł wątku na coś w stylu "historia naszego czytelnictwa"?