Miałem tak z Llosą. "Znak" na potęgę zaczął wydawać i się skusiłem na parę pozycji. Ksiązki były super. Pamiętam do dziś "Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki", "Ciotkę Julię i skrybę" no i genialne "Miasto i psy". Pewnie gdyby nie fama na Nobla to bym się gościem nie zainteresował. Podobnie miałem z Orhanem Pamukiem, ale to już mi mniej spasiło.

Taka tendencja chyba tyczy wszystkiego. Poczawszy od wznowienia książki nie tylko laureata Nobla, ale i zekranizowanej, gdzie od razu z okładką filmową wychodzi, kończąc na śmierci znanej osoby (piosenkarza- Jackson-rekord sprzedanych płyt, aktora- Robin Williams- na drugi dzień ramówka aż pękała od filmów z nim, czy jakiejś znanej osoby publicznej- biografie itp.). Ogólnie chodzi o to by było głośno. Jak się uda to rozdmuchać to koniunktura sama się kręci.

Taki szał jest normalny, bo, no cóż... są ludzie, którzy po prostu chcą być na bieżąco, chcą się sprawdzić z twórczością świeżego Noblisty, etc. I to jest ok. Ale jest też trochę snobów, którzy taki biznes nakręcają

Z ostatnich noblistów czytałem tylko Vargasa Llosę. I jeszcze miałem to szczęście, że czytałem go na ładnych parę lat przed przyznaniem mu tej nagrody, gdy wchodziłem w świat literatury iberoamerykańskiej.