Stwory z kosmosu to sf, nie fantasy. Moim zdaniem pojęcie dark fantasy bardzo się przydaje. Nie wiem jak tam Imajica, ale jest sporo tekstów, które idealnie wpasowują się do tego pojęcia. Z Barkera "Kobierzec" bym tam umieściła. A że czasem dark fantasy i horror się przeplatają? Podobnie jak wiele innych gatunków i stylów, bardzo dobrze zresztą Dla mnie używanie pojęcia dark fantasy jest właśnie dobre od odróżnienia trochę mroczniejszej opowieści z gatunku fantasy od horroru właśnie. I wiesz, niby okej z tą definicją "wszystko co straszy to horror", ale w ten sposób możesz stwierdzić, że kryminał też straszy, więc to horror. Dark fantasy właśnie nie posiada wystarczającego ładunku strachu i nie jest temu uczuciu podporządkowana. Zresztą jestem w stanie wyobrazić sobie coś, co już nie jest dark fantasy, a jest połączeniem fantasy i horroru, więc wiesz Pamiętajmy, że gatunki to tylko narzędzia w rękach recenzentów (a teoretycy literatury też się wiecznie kłócą i wymyślają nowe definicje).

Większego i mniejszego kanonu horroru mam do nadrobienia cały czas tyle, że do końca życia mi starczy

Co do definicji gatunków, to też uważam, że najwygodniej traktować je dosyć umownie. Mają służyć raczej upraszczaniu opisu literatury, sugerowaniu czegoś, a nie sztywnemu przyporządkowaniu. Tak jak może istnieć post-drone-black-depressive-metal, tak może istnieć dark-fantasy-horror z kilkoma dodatkowymi epitetami. A im ich więcej, tym więcej w sumie to mówi czytelnikowi.

Ja mam ochotę, jasne.

Kryminał i thriller odróżnia się w ten sposób, że w thrillerze postać detektywa jest zagrożona. W klasycznym kryminale detektyw tylko rozwiązuje sprawę, a w thrillerze nie tylko on poluje, ale też złoczyńcy polują na niego. Dlatego też emocje towarzyszące książce są większe, bo jest element zagrożenia albo detektyw działa pod presją czasu, bo np. planowany jest jakiś zamach. Dobrym przykładem jest "Pan Mercedes" - moim zdaniem to thriller, a jednak wszędzie przedstawiany jest jako kryminał.


Nie wiem, czym byłby thriller kryminalny Z kolei w sensacji chyba nie ma po prostu motywu szukania mordercy. Tam powiedzmy jakiś agent jedzie na akcję i ma zadanie do wykonania, tyle. Mogą się pewnie pojawić wątki szukania sprawcy, ale może po prostu marginalne. Akurat sensacją nigdy się nie zajmowałam i nawet chyba nie czytałam żadnej książki z tego gatunku.

Tylko trzeba pamiętać, że to wszystko jest bardzo płynne. Literatura to nie matematyka i często trudno jest coś jednoznacznie zaklasyfikować. Dużo horrorów zaczyna się przecież jak kryminał - ktoś ginie i dopiero po jakimś czasie okazuje się, że to nie zwyrodnialec tylko potwór. Dużo urban fantasy to po części kryminały. Pierwsza książka Charlaine Harris z tej serii z wampirami (na podstawie której nakręcono Czystą Krew) ma strukturę kryminału, bo zaczyna się od zagadki śmierci postaci (nie pamiętam już dokładnie, ale chyba trupy pojawiały się co jakiś czas), a kończy na znalezieniu i unieszkodliwieniu zabójcy. Przy czym w pewnym momencie to chyba nawet bardziej thriller, bo na koniec bohaterka walczy o swoje życie. A jednak głównym tematem książki jest romans z wampirem i większość czytelników nie nazwałaby tej książki kryminałem. Na pewno fan kryminałów by się wynudził

Nie chcę cytować całej Twojej wypowiedzi, Crusia, więc zaznaczam tylko część i dzięki za wyjaśnienie. Zgodzę się z tym, że często ciężko jednoznacznie sklasyfikować gatunek, ale dobrze jest znać ogólny zarys, żeby wiedzieć, jak rozróżniać.

Pamiętam jeszcze jak miałem problem z klasyfikacją "Pachnidła", które niby to było thrillerem, ale ten wpływ zapachu na ludzki umysł już taki był bardzo przesadny, nierealistyczny, magiczny. Czytając recenzje natknąłem się na termin "realizm magiczny" i zaraz skojarzyłem, że kiedyś tutaj na forum była mowa o tym gatunku. Nie jestem jednak w stanie jednoznacznie stwierdzić, czym on się odznacza tak widocznie. Czy jest to w ogóle możliwe w sposób jednoznaczny określić, czy też to sprawa dyskusyjna?

Moim zdaniem realizm magiczny jednak od fantasy się różni. Chyba, że zapożyczę coś z portali zachodnich - "low fantasy". Czyli mamy normalny, codzienny świat, ale np. komuś ukazuje się duch. I nie tylko nie budzi on przerażenia, ale też tak naprawdę uznawany jest za coś prawie że normalnego.

Nie rozmawiajcie tu o realizmie magicznym, bo już była baaaardzo wyczerpująca dyskusja na ten temat. Poszukajcie sobie, jeśli macie ochotę na ten konkretny wątek, bo nie ma sensu znowu zaczynać

A akcja i sensacja to już bez kitu musi być to samo Co do "Labiryntu Fauna" to właśnie idealny przykład dark fantasy moim zdaniem. Jeśli chodzi o połączenie fantasy (choć dla mnie bardziej baśni chyba) i horroru to raczej celowałabym w "Mamę", gdzie można chyba wskazać co do sceny, kiedy kończy się horror, a zaczyna baśń I też - moim zdaniem jest różnica między właśnie tego typu połączeniem horroru i baśni, a mroczną baśnią, gdzie nie ma tego przeskoku z jednej konwencji w drugą. Chociaż w sumie to tutaj byłby horror i mroczna baśń, jakby tak już bardzo szczegółowo to opisywać.

Czasem fajne są takie dywagacje, ale czasem boli od nich głowa

Mi się wydaje, że różnica między akcją i sensacją polega na tym, iż np. w kinie akcji mamy nacisk na - tada!- akcję, czyli wybuchy, strzelaniny, bijatykę. A w sensacji to może być np., że ktoś kogoś ściga, ten ucieka, etc. Każde kino akcji jest filmem sensacyjnym, ale w drugą stronę to nie działa Innymi słowy kino akcji jest chyba tylko odmianą kina sensacyjnego Np. Zabójcza broń to film sensacyjny, ale kinem akcji bym tego nie nazwał. Co innego np. druga część Rambo.

Ale też na wiki widzę, iż "Od lat osiemdziesiątych XX wieku dominującą odmianą filmu sensacyjnego jest tzw. film akcji, co doprowadziło do częstego utożsamiania tych rodzajów filmu".