Zasady są proste. Podajemy po 10 tytułów książek, które uważamy za najlepsze, te które zrobiły na was największe wrażenie.
Nie chodzi o to aby kopiować obszerne spisy lektur szkolnych, czy innych zestawień najsłynniejszych dzieł literatury pięknej - tak byłoby za łatwo i nie miałoby to większego sensu. Dlatego też ograniczyłem wybór do 10 pozycji, aby każdy przemyślał swój wybór i z tych wszystkich wybitnych książek jakie dotychczas przeczytał spróbował wskazać te dziesięć najlepszych.
Przy czym nie chodzi tu o żaden sztuczny obiektywizm, ale o własne subiektywne zdanie. Dobrym przykładem z mojej strony jest Lew Tołstoj. Mimo, iż do jego najsłynniejszych utworów zalicza się "Wojne i pokój" oraz "Anne Karenine" , to na mnie akurat inna jego powieść zrobiła największe wrażenie, którą zawarłem w zestawieniu.

Moje TOP 10

1. Bracia Karamazow - Dostojewski
2. Zbrodnia i kara - Dostojewski
3. Biesy - Dostojewski
4. Zmartwychwstanie - Tołstoj
5. Hamlet - Szekspir
6. Rok 1984 - Orwell
7. Proces - Kafka
8. Frankenstein - Shelley
9. Księga Hioba - Stary Testament (opowieść biblijna)
10. Dom lalki - Ibsen

Komentując Twoje propozycje p.a. trzeba przyznać, że wybitnych arcydzieł tu nie brakuje choć i znajdą się książki, którymi mnie zaskoczyłeś.

Oczywiście "Idiota" i "Biesy" to już klasa sama w sobie. Sam myślałem czy by połowę mojej listy nie zapełnić Dostojewskim, ale po głębszym zastanowieniu się doszedłem do wniosku, że to byłoby zbytnie 'zuchwalstwo' z mojej strony, więc ograniczyłem się do trzech pozycji rosyjskiego mistrza.

Drugi najmocniejszy 'zawodnik' z Twojego zestawienia to według mnie "Rok 1984" Orwella. Trudno sobie wyobrazić lepszą książkę fantastyczną. Naprawdę porażająca pozycja.  Pamiętam, gdy pierwszy raz ją czytałem, dawno temu to mi tak średnio przypadła, nie bardzo ją ogarnąłem. Teraz jednak sądzę że to najwybitniejsza powieść XX wieku, przynajmniej z tych które do tej pory przeczytałem.

Następna pozycja, która działa jak narkotyk to "Mistrz i Małgorzata". Nie jest to może pozycja, którą bym zaliczył do ścisłej czołówki pod względem wybitności dzieła, przedstawienia psychologicznego postaci, ale uwielbiam tę książkę, fajnie się do niej powraca. Niesamowity motyw szatańskiej świty nawiedzającej Moskwe. Wyborna satyra polityczna.

Co do Faulknera to przyznam że "Wściekłość i wrzask" mnie zawiodła. Mało co z tej książki zrozumiałem, być może należałoby ją kiedyś jeszcze raz przeczytać. Słyszałem że "Absalomie, Absalomie!" jest lepsza, niestety trudno dostępna więc jej jeszcze nie czytałem, ale po "Wściekłości..." raczej nie ciągnie mnie aby zgłębiać twórczość Faulknera.

Podobnie ze "Sto lat samotności" Marqueza. Momentami książka robi spore wrażenie, ale ogólnie jakoś za dużo tych rodzinnych koligacji. Myślę że dla europejskiego czytelnika może być trudna w odbiorze. Jak ktoś zna historie Ameryki Płd, to sądzę że dużo więcej z Marqueza wyciągnie.

King. Tu chyba największa niespodzianka, choć już wcześniej pisałem na forum że "To" jest świetną książką psychologiczną. Szkoda, że taka długa bo można by myślę sporo wyciąć z korzyścią dla czytelnika, ale ogólnie robi wrażenie. Będę chciał ją kiedyś jeszcze raz przeczytać.     

A oto moje 10 typów

1. Stephen King - Ręka Mistrza
2. Michaił Bułhakow - Mistrz i Małgorzata
3. Gabriel Garcia Marquez - Sto lat samotności
4. J.R.R. Tolkien - Władca Pierścieni
5. Bruno Schulz - Sklepy cynamonowe i Sanatorium pod klepsydrą
6. David Mitchell - Atlas Chmur
7. William Golding - Władca Much
8. Bram Stoker - Dracula
9. Stephen King - Dallas '63
10. Umberto Eco - Imię Róży

Zbyt ostrożnie powiedziane. Jak dla mnie to oczywiste, że "Zbrodnia i kara" by się do dwudziestki załapała. Do piątki by się u mnie bez problemu znalazła.



,,Jam częścią tej siły, która wiecznie zła pragnąc wiecznie czyni dobro''.
Paradoksalne w tej książce jest, że była krytykowana przez dwa odmienne środowiska - komunistów i Kościół. Z jednej strony Bułhakow ośmieszył ustrój słusznie miniony, z drugiej namieszał w ewangelii. Co nie zmienia faktu, że stworzył kapitalną powieść.

   Spokojnie, nie jest tu wyznacznikiem ilość przeczytanych książek, ale ich poziom. Choć jeszcze raz podkreślam - "To" zrobiło na mnie olbrzymie wrażenie. W innych książkach Kinga również psychologizm jest obecny, ale mam wrażenie że w tej szczególnie obficie, dobitnie został ukazany.

------------------------------------
Edgarze,
"Imię róży" też na mnie spore wrażenie zrobiło. Problem u mnie był tego rodzaju, że najpierw obejrzałem świetny film, a dopiero później przeczytałem książkę i już zabrakło tego elementu zaskoczenia.

----------------------------------
Master,
Dość nieoczekiwane zestawienie - fantazja z historią.

Ogólnie widzę, że często powtarza się "Władca pierścieni". Muszę chyba w końcu się kiedyś wziąść za tego Tolkiena. Zraziłem się po seansie kinowym. Pamiętam byłem ze szkołą i wynudziłem się na filmie okropnie. Choć może lektura sprawiłaby odmienne uczucia?

A. B. Strugaccy Piknik na skraju drogi
S. Lem Ciemności i pleśń (wybór opowiadań)
R. Kapuściński Wojna futbolowa
S. King Danse macabre
U. Eco Wahadło Foucaulta 
Opowieści z dreszczykiem (antologia)
R. L. Stevenson Dziwny przypadek doktora Jekylla i pana Hyde
H. P. Lovecraft Zew Cthulhu
F. Kafka Proces
M. Bułhakow Mistrz i Małgorzata

To mnie zaskoczyłeś. Akurat czytałem "Drugą wojnę światową" Beevora, i choć dobrze się czytało, to nie powiedziałbym, że była jak powieść... Solidna książka popularno-naukowa, napisana niezłym stylem, ale że "jak powieść"?

Najszybciej jak się da. Tylko w odpowiednim tłumaczeniu - najlepiej w przekładzie Skibniewskiej, wydanie z Muzy.

Pora to zmienić. Ja tak przywykłem do fantasy, że mam "przegięcie" w drugą stronę: książki dziejące się w realnym świecie, bez elementów fantasy/s-f, pełne psychologi, wewnętrznych rozterek bohatera są dla mnie masakrycznie nudne i zwyczajnie po nie nie sięgam...

To jest bardzo chwiejna lista typu "największe wrażenie", nie "najlepsze książki". Drugiej nie umiałbym skonstruować.

Hobbit/WP Tolkiena
Bracia Karamazow Dostojewskiego
Proces Kafki
Teatro Grottesco Ligottiego
Opowiadania Poego, dowolny wybór
Opowiadania Lovecrafta, dowolny wybór
Zaburzenie Bernharda
Buddenbrookowie Tomasa Manna
Księga niepokoju Pessoi (jeszcze nie jestem nawet w jej połowie, ale musi tu być)
Dom na granicy światów Hodgsona

To nie są książki, które koniecznie są najdoskonalsze, najbardziej wartościowe i najwybitniejsze, choć i na takiej liście by można było je wpisać. One wpłynęły na mnie najbardziej jako na człowieka, aspirującego pisarza, czytelnika itd. Coś przestawiły mi w głowie, odbiły w sobie jakiś fragment mojej głowy. Mógłbym dodać tu jeszcze dziesięć razy tyle, ale bez większego zastanowienia wypisałem te.

Mało oczywiste jest pewnie "Zaburzenie", mało znana powieść raczej średnio popularnego w Polsce pisarza. Dla mnie jest to genialna rzecz, bliska literaturze grozy, przerażająca, brutalna na poziomie samego języka i struktury powieści. Zupełnie zmieniła moje podejście do powieści jako materii.

No tak, zaczęło się od WP ,a teraz mnie tu zawalicie tym Tolkienem:)

Patrze jakie to jest grube... jak będzie więcej wolnego czasu to się chycę. Owszem mógłbym od tego Hobbita zacząć, ale skoro piszecie że Władca Pierścieni jest lepszy...A wiecie nie wiem czy mi podejdzie, więc wolałbym od najwybitniejszej pozycji Tolkiena zacząć, z drugiej strony chronologia,..., nie taraz to już mam mętlik w głowie... Może lepiej trzeci raz Karamazowy przeczytać heh...

Paweł,
Lista podobnie jak poprzednie dość różnorodna. Choć ta 'dowolność' przy Poem i HPLu może troche zastanawiać. Nie sugerujesz chyba, że każde ich opowiadanie jest równie wybitne?

Master,
Tak jak powieść dzieła Beevora, ale to chyba bardziej opinia marketingowa.  

Rety, że "Golema" nie wpisałem, to jest dla mnie niezrozumiałe.
0. "Golem" Meyrinka!
Z tą dowolnością raczej chodzi mi o to, że nie chcę wskazywać konkretnego tomiku, opowiadania wychodzą w przeróżnych konfiguracjach i tłumaczeniach. Gdyby Lovecraft za życia wydał jakiś zbiór opowiadań, może wskazałbym konkretny, a tak sytuacja jest płynna

W przypadku Tolkiena nie ma miejsca na dyskusję. Hobbit -> Władca. Inna kolejność to błąd.

A jak przypasuje, to można spróbować deseru pod tytułem Silmarillion