Cóż mogę powiedzieć o "Zmroku"  . Ano to, że czytałem tę książkę - jak to zwykle u mnie bywa - dawno temu, ale co nieco jeszcze się pamięta .

"Zmrok" oceniam jako dobrą, wartą przeczytania powieść, choć obyło się bez tego specyficznego błysku jakim urzekły mnie takie klasyki Koontza, jak: "Nieznajomi", "Opiekunowie" czy chociażby "Szepty"  

Sama tematyka powieści bardzo ciekawa i oryginalna u Deana, bowiem klimat voodoo zagościł w jego "Zmroku" po raz pierwszy i dotychczas ostatni  . Wplecenie w całą historię wątku kryminalnego z motywem mroku też sprzyja wymowie powieści jako całości  . Autor poświęcił tu dużo uwagi osaczeniu głównego bohatera przez wrogie siły, będące wytworem siły drzemiącej w szamanie o intrygujących personaliach - Baba Lavelle  .

Równie interesujący jest wątek cynicznej i zamkniętej w sobie policjantki Rebeki Chandler [tutaj ukłon Koontza w stronę Raymonda Chandlera - gdyż twórczość ojca kryminału autor "Zmroku" niezwykle sobie ceni  ], która wespół ze swoim zawodowym partnerem, wdowcem Jackiem Dawsonem musi stawić czoła czającym się na kartach książki wrogom  . Jako ciekawostkę dodam, że jeden prześladujący motyw z życia Rebeki, został nawet wykorzystany przez autora w cztery lata późniejszym "Gromie"  .

Inne szczegółowe motywy z książki musiałbym sobie odświeżyć, ale jeden zapadł mi dosyć wyraźnie w pamięci, a mianowicie...


Kto wie, może w toku dyskusji przypomnę sobie jeszcze jakieś ważkie elementy tej powieści, to nie omieszkam wówczas sypnąć nimi tutaj niczym asem z rękawa .

A i przypomniało mi się jednak coś istotnego - a mianowicie miejsce akcji  . U Koontza Nowy Jork stanowi niebywałą rzadkość, gdyż z reguły na kartach jego utworów króluje aglomeracja Los Angeles  . Inną powieścią Deana gdzie mamy w tle Mannhattan i okolice, to rzecz jasna świetna, sensacyjna "Ściana strachu" - ale o tym może już w przyszłości, w stosownym temacie  .

Witam, dawno mnie tu nie było, po dwóch powtórkach z przeszłości przyszedł czas na kolejną premierę.
Spodziewałem się po "Zmroku" typowej powieści sensacyjnej zabarwionej wątkiem nadprzyrodzonym, a okazał się rasowym horrorem, który ze wszystkich dotychczas przeczytanych książek Koontza najbardziej przypomina mi twórczość Mastertona.
Jest to historia dwójki nowojorskich detektywów - Jacka Dawsona i Rebeki Chandler, którym przydzielona została sprawa serii makabrycznych zabójstw popełnionych na członkach rodziny mafijnej Gennara Carramazzy. Kiedy wszystkie próby wyjaśnienia tych przedziwnych morderstw spełzają na niczym, trop prowadzący do czarownika voodoo - Baby Lavelle wydaje się być jedynym sensownym rozwiązaniem tej zagadki. Konfrontacja z tak potężnym przeciwnikiem wydaje się być z góry przesądzona, jednak z pomocą innego czarownika voodoo - Carvera Hamptona, detektywi podejmują rękawicę i stają do walki z niewyobrażalnym złem.
"Zmrok", podobnie jak "Maska"i "Odwieczny wróg", charakteryzuje się dużą dawką grozy, już od pierwszej strony powieści włos jeży się na karku i po plecach chodzą ciary (scena w pokoju dziecinnym Dawsonów). Magia czarnego lądu ukazana została w genialny sposób, poza genezą voodoo autor zaserwował nam sporo opisów ukazujących Babę Lavella podczas przeprowadzania rytualnych obrządków, klimat temu towarzyszący jest niesamowity. To właśnie dzięki poświęceniu przez autora większej uwagi temu zagadnieniu naszły mnie skojarzenia związane z prozą Mastiego.


Pomimo sporej dawki mroku nie zabrakło w tej powieści również wątku kryminalnego, dochodzenie prowadzone przez Jacka i Rebekę jest ciekawe, a odmienność charakterów dwójki detektywów dodaje śledztwu rumieńców. Przypominają mi trochę podobny duet z powieści "Szepty", z tą tylko różnicą, że tam byli to obaj mężczyźni, totalne przeciwieństwo w pracy - jeden spokojny i zrównoważony a drugi porywczy.
Także ogólnie książka mi się podobała, magia voodoo w wydaniu Koontza jest naprawdę dobra. Aczkolwiek do największych hitów w dorobku Koontza jednak czegoś tu zabrakło. Zupełnie zgadzam się z tym co napisał Jarek.