Tytuł oryginalny: Cold Fire
Rok wydania: 1991
Rok wydania (PL): 1992


ZIMNY OGIEŃ
Kierując się niewytłumaczalnym impulsem, Jim Ironheart wsiada do samolotu lecącego do Portland. Tam, z narażeniem własnego życia, wyciąga dziewięcioletniego chłopca spod kół ciężarówki. Świadkiem wydarzenia jest młoda dziennikarka, Holly Thorne.
ZIMNY OGIEŃ
Przeglądając prasę w poszukiwaniu wszelkich wzmianek o tajemniczych mężczyznach w ostatniej chwili ratujących komuś życie, Holly odkrywa aż dwanaście takich przypadków na przestrzeni ostatnich czterech miesięcy. Ich bohaterem był za każdym razem Jim Ironheart...
ZIMNY OGIEŃ
Holly odnajduje Jima w Kalifornii; razem próbują zgłębić niezwykłą zagadkę. Jim przypisuje swoje bohaterskie czyny interwencji Boga; dla Holly takie rozwiązanie wydaje się zbyt proste. Rzuceni w wir niezwykłych i budzących grozę wydarzeń, wspólnie muszą stawić czoło potężnemu, bezwzględnemu przeciwnikowi...


Dzisiaj skończyłem kolejną powtórkę z przeszłości, a mianowicie "Zimny ogień". Pamiętając zarys fabuły sprzed lat spodziewałem się wspaniałej lektury i wcale się nie pomyliłem. Z ostatnio powtórzonych tytułów Deana, ten jest stanowczo najlepszy.
"Zimny ogień" opowiada nam perypetie Jimiego Ironheart'a, który w dziwnych okolicznościach ratuje przed śmiercią całkiem przypadkowych ludzi. Świadkiem jednego z takich zdarzeń jest niespełniona reporterka Holly Thorne. To przypadkowe spotkanie pomiędzy tą dwójką nie mogło pójść w niepamięć. Wkrótce ich drogi się krzyżują i razem muszą stanąć przeciwko nieznanej sile - groźnej i niebezpiecznej! Sile, która steruje Jimem i staje się realnym zagrożeniem dla nich obojga!
Już od samego początku możemy delektować się szaloną i galopującą akcją. Właśnie za to lubię Deana, za ten chaos i totalne zaskoczenie. Miejsce akcji zmienia się błyskawicznie, nie ma tu czasu na nudę. Opisy są tak rzeczywiste, że ma się wrażenie przebywania w samym centrum wydarzeń. A przeżycia głównych bohaterów udzielają się bez reszty czytającemu.
Bardzo fajnie autor poprowadził rozwój wydarzeń. Z każdym rozdziałem przybywa coraz więcej pytań, a główny bohater przechodzi całkowitą metamorfozę. Kiedy wydaje nam się, że znamy już odpowiedzi na pewne pytania, Dean wywraca wszystko do góry nogami i do samego końca trzyma nas w niepewności.
Ciekawą odskocznią jest brak w tej powieści typowego, czarnego charakteru, natomiast w to miejsce mamy doczynienia z pewną nadprzyrodzona siłą. Kolejną nowinką jest zawężenie akcji powieści wokół dwójki głównych bohaterów, czyli Jima i Holly. Pozostałe postacie są tylko dopełnieniem fabuły i nie mają większego wpływu na rozwój sytuacji. A już sposób w jaki autor odkrywa przed nami wszystkie karty, to prawdziwy majstersztyk.
Moja ocena tej książki jest bardzo wysoka, mógłbym nazwać ją wieloma przymiotnikami: niesamowita, nieprzewidywalna, zaskakująca, porażająca, magnetyczna ...
Na koniec dodam, że i w tej powieści (piąta z rzędu ), nie zabrakło motywu odciśniętego piętna z dzieciństwa.
Gorąco polecam!!!

Jeśli chodzi o mnie to o "Zimnym ogniu" powiem zdecydowanie więcej pochlebnych słów, aniżeli o omawianych równolegle "Nocnych dreszczach", bo cóż tu kryć, "Cold Fire" jest powieścią znacznie lepszą A i więcej szczegółów pamiętam o rzeczonej książce, mimo iż ostatni raz czytałem ją dobrą dekadę temu, jak nie więcej

Niniejszy utwór w zasadzie można podzielić na dwie odrębne historie ? w pierwszej z nich mamy niesamowite interwencje Jima Ironhearta, oraz gazeciarskie [] śledztwo Holly Thorne . W drugiej zaś odsłonie mamy posępny wiatrak i tajemnice rodem z X-Files . "Zimny ogień" jest więc połączeniem dramatu sensacyjnego o dużej dawce dynamicznej akcji z powieścią psychologiczną z elementami grozy, w której to wiedziony tajemniczym ratunkowym impulsem bohater próbuje rozwikłać zagadkę swojej przedziwnej osobowości, nie mając pojęcia czym są powodowane zarówno jego interwencje, jak i nawiedzające go koszmary

Od siebie powiem, że nieco bardziej podobała mi się ta pierwsza połowa "Zimnego ognia", ale kto wie, czy teraz po latach historia rozrywająca się w wiatraku nie przyniosłaby mi równie wielkiej satysfakcji?? - pewnie zwróciłbym baczniejszą uwagę na warstwę psychologiczną wydarzeń zawartych w wątku o Nieprzyjacielu .

W powieści tej przede wszystkim podobała mi się dynamika i tajemniczość, jakie zionęły z każdej akcji ratunkowej Jima . Autor tak to kapitalnie opisał, że aż wydawać by się mogło, iż czytelnik sam uczestniczy w tych pełnych dramaturgii sytuacjach - o czym, jak widzę powyżej i Ty  Kujot wspominasz Jeśli miałbym rozdawać laury dla tych niesamowitych wyczynów Jima - ale nie ze względu na jego zasługi, bo każda z nich jest równie cenna, ale pod kątem trzymania czytelnika w napięciu, to wybrałbym...


Poza interwencjami Ironhearta ciekawie również zazębia się wątek spotkania z dociekliwą Holly Thorne, pierwotne zobojętnienie bohatera na jej osobę i unikanie rozgłosu, przy jej jednoczesnym wtrącaniu nosa w nie swoje sprawy . Bardzo mi się spodobał splot losów tych dwojga i stopniowe otwieranie się Jima na pomocną dłoń Holly ? co jak wiemy, później zaowocowało wspólnym dzieleniem losu w wiatraku .

Jeśli już mowa o wiatraku, to tam z kolei dynamizm "Zimnego ognia" gaśnie niemal zupełnie, natomiast zaczyna się nieznana groza i odkrywanie tajemnic z przeszłości, zakorzenionych gdzieś głęboko w zakamarkach pamięci Jima... pamiętam, choć nie tak dobrze, jak tę pierwszą część powieści, że udzielała mi się tam spora dawka niepokoju, związana z rozwikływaniem zagadki tożsamości Jima . Przypominam sobie też jakiś motyw ze szpitalem, ptakami i rodziną Ironhearta pod koniec utworu, ale są to już zbyt mgliste wspomnienia, abym mógł coś więcej o nich napisać .

O ile cała powieść to bardzo dobra rozrywka czytelnicza obfitująca w wiele emocjonujących zdarzeń i opisów [jakie uwielbiam u Deana, a już szczególnie to zobrazowanie panoramy południowej Kaliforni ]...

Fajna recka, dużo suchych faktów, fajne odniesienia do innych autorów grozy, zabrakło mi tylko tych paru słów związanych z własną opinią. Po tym co przeczytałem ciężko mi stwierdzić czy ta powieść podobała Ci się czy nie!


Ja mam zupełnie inaczej, każda kolejna ksiażka Deana wciąga mnie jeszcze bardziej w jego twórczość, o przesyceniu nie ma nawet mowy. Wplatam pomiędzy książki Koontza innych autorów tylko dlatego, żeby nie przeczytać za szybko wszystkich jego powieści, aby odwlec to w czasie i cieszyć się każdym nowym tytułem.
"Cold fire" to dla mnie jedna z najlepszych, przeczytanych dotychczas przeze mnie książek Deana. Cieszy przynajmniej fakt, że wywarła na Tobie pozytywne wrażenie, i chcesz sięgnąć w przyszłości po książki DK.

Wiele zostało już napisane o tej powieści i nie chcę się powtarzać.

Ogólnie podobało mi się, czytałam z przyjemnością. Akcja rozwija się stopniowo, a każda kartka wzbudza coraz większe zainteresowanie.
Miałam moment, gdy pomyślałam że fabuła będzie skopana. Chodzi mi o
Powieść nie kopie, nie gniata w fotel i nie jestem jakoś mega zachwycona, ale to kawał naprawdę dobrego czytadła i jeśli Dean ma na koncie równie dobre pozycje to z chęcią się z nimi zapoznam.