Opis :
Spokojny, żyjący w harmonii ze światem malarz, Dylan O'Conner, pewnego wieczoru zostaje napadnięty przez zagadkowego człowieka, który w pokoju motelowym aplikuje mu tajemniczy zastrzyk. Wkrótce dowiaduje się, że grozi mu śmiertelne niebezpieczeństwo - musi uciekać przed bezwzględnymi mordercami, którzy nie cofną się przed niczym, by wyeliminować każdego, kogo obłąkany ?doktor? dostał w swoje ręce. Towarzyszy mu młodszy brat cierpiący na autyzm oraz Jilly, dziewczyna próbująca swoich sił jako komik na estradach Południowego Zachodu, której również wstrzyknięto tajemniczą substancję. Muszą stawić czoło nie tylko pościgowi, ale także dziwnym, niepojętym zmianom, jakie zaczynają w nich zachodzić pod wpływem zastrzyku. Wbrew własnej woli stają się uczestnikami wydarzeń, które na pozór nie mają żadnego związku z grożącym im niebezpieczeństwem. Wydaje się, że chory Shepherd będzie im utrudniał ucieczkę... ale czy rzeczywiście?

Właśnie zaczynam czytać, więc więcej napiszę po lekturze powieści.Z tego co pamiętam to dobrze mi się ją czytało .
Zapraszam wszystkich do podzielenia się opiniami na temat książki .

Ps. Xavier możesz podlinkować w Spisie wątków .

A i owszem, ja czytałem  .

Było to jak to zazwyczaj w moim przypadku, przy okazji naszej premiery tej powieści, czyli około dekady temu  . Książkę czytałem tylko raz i niestety pamiętam ją jedynie w przebyłyskach . Z tego co kojarzę nie byłem zbytnio łaskawy dla tej powieści po zakończeniu lektury   - nie przypominam sobie, aby Koontz uraczył nas tam jakimś extra-łajdakiem ze spaczonym łbem, a i końcówka [ostatnia strona, albo i dwie ]
Pamiętam w związku z tym, że miałem spory niedosyt pomimo klimatycznego, enigmatycznego początku powieści  

Mam tę świadomość, że "Przy blasku księżyca" to utwór napisany przez Koontza już w owym nowym stylu, czyli obfity w eksperymentalne wycieczki pisarza  . Czytając przed laty tę książkę, nie miałem jeszcze tak dobrze wyrobionej świadomości tudzież wiedzy na temat różnicy pomiędzy "starym" i "nowym" Koontzem, bo "nowy" dopiero raczkował, a poza tym i tak ciągle przyłapuję się na porównaniach obecnych dokonań Deana do jego literatury z lat 80-tych ubiegłego milenium  .

Kiedyś z pewnością zrobię sobie powtórkę z tą powieścią i ocenię ją świeższym i dojrzalszym okiem krytyka literackiego .

Podejrzałem Twoje spoilery, Magnis i trochę bardziej rozświetliła się moja pamięć  .

Z innych motywów z tej książki przypomniało mi się

Zatrzymując się namtomiast przy bohaterach, to mam wrażenie, że

Trzeba też przyznać, iż w tych nowych utworach Koontz istotnie pokazuje szeroki wachlarz pomysłów i nowych rozwiązań fabularnych . Ta oryginalność z pewnością procentuje na duży plus dla jego twórczości ostatniej dekady  .

No i kolejna książka Deana zaliczona, tym razem mój wybór padł na powieść "Przy blasku księżyca". Już od jakiegoś czasu myślałem akurat o tym utworze, ale niestety Magnis mnie ubiegł i założył wątek wcześniej (nie daruję Ci tej nocy!!! ). Przynajmniej dzięki temu mamy bardzo świeże wspomnienia, a co może przysłużyć się bardzo ciekawej dyskusji.
Muszę przyznać, że mam bardzo mieszane uczucia po lekturze tej książki i ciężko mi ją jednoznacznie ocenić. Poniekąd wpływ na to mają przeczytane niedawno inne utwory Koontza, znajdziemy w tej powieści bardzo wyraźne echa "Północy" i "Zimnego ognia". Dla kogoś kto ich nie czytał, odbiór "Przy blasku księżyca" może być nieporównywalnie ciekawszy.
Na duży plus zaliczyłbym sposób w jaki autor ukazał nam tą historię, bardzo wyraźnie czuć w tej powieści eksperymentalną tendencję twórczości Deana z tamtych lat. Konstrukcja tego utworu zupełnie nie przypomina wcześniejszych dokonań pisarza. Brakuje tu wielotorowości fabuły, praktycznie od pierwszej do ostatniej strony nie rozstajemy się z trójką głównych bohaterów. Dylan O'Conner - malarz, jego autystyczny brat Shepherd i objazdowa kabareciara Jillian Jackson, to wspaniałe trio, któremu przyjdzie zmierzyć się ze złem całego świata.
Cała trójka to świetnie nakreślone portrety psychologiczne (zresztą to już norma u DK), których dialogi czyta się z wielką przyjemnością i lekkim humorem. Kreacja niepełnosprawnego dwudziestolatka jest świetna, momentami miałem wrażenie jakbym brał udział w ich dyskusjach, a Shepherd stał tuż obok mnie i powtarzał te swoje denerwujące sentencje.
Nie uświecimy w tej powieści żadnych policjantów, agentów, prywatnych detektywów, czy nawet wszelkiej maści specjalistów (psychologów, psychiatrów, mediów, wróżek, uczonych ...).
Rola czarnego charakteru, która jest zawsze główną częścią składową powieści Deana, również została ograniczona do minimum. Chociaż muszę przyznać, że ten zabieg jest świetny i koncówka potrafi nieźle zaskoczyć.
Także ocena ogólna jest średnia, wtórne pomysły napisane w nowatorski sposób jakoś do mnie nie przemówiły, ciekawi bohaterowie i niezłe tempo akcji podwyższają trochę ocenę, ale czegoś tu mi do szczęścia zabrakło. Jak najbardziej przeczytać można, lektura tej książki nie jest na pewno stratą czasu!  

Początek książki to niezła dawka ironii pomieszanej z humorem. Ale dialogi to już straszne są.
Trochę się boję jej  .

Powiedziałbym że to połączenie Złego miejsca i Zimnego ognia.

No panocku, widzę że ostatnio ostro jedziesz z Deanem (choć tak naprawdę nie tylko z nim).
Byłem strasznie ciekaw twej opinii o tej książce, gdyż według mnie jest to dość kontrowersyjny tytuł w twórczości Koontza. Niby sporo tu nowego stylu, a zarazem też cała masa wtórnych pomysłów. W każdym bądź razie książka się broni i jest według mnie całkiem ciekawą propozycją dla kogoś nieoklepanego z prozą Deana.
A jeśli chodzi o Shepa, to wydaje mi się on postacią nad wyraz dopracowaną. A skoro tak cie irytował to coś w tym musi być.

Oczami wyobraźni widzę nową okładkę tej książki rodem z Albatrosa   .
(dla niebędących w temacie   patrz tutaj)

Kobita z profilu, widoczne cycki (dość duże), ciemno i świecący księżyc.

 


(sory, ale musiałem to napisać, bo wczoraj mało nie pękłem ze śmiechu  )

PS.  J.Xavier.B mógłbyś wysmażyć coś takiego?

No, wyjątkowo się z tobą zgadzam! Po dość długim okresie szajsu jaki wychodził z tej stajni wreszcie mamy dobre opakowanie książki, a nawet pokusiłbym się o stwierdzenie, że bardzo dobre!!!

Okładka bardzo mi się podoba, bo jest mroczna i ten budynek.... .