"Przepowiednia" to taka dosyć specyficzna powieść Deana i trudno ją jednoznacznie sklasyfikować . Swego czasu, jak ją czytałem podobała mi się mimo tej innowacyjności, jaka tchnie z jej stronic  . Pamiętam, iż Dean zaserwował nam w tym utworze ciekawe ziółka o szalonych zamiarach, które napędziły niezłego stracha rodzinie Tock'ów . Książkę tę cechuje również taki swoisty niepokój, jaki udziela się pozytywnym bohaterom oczekujących kolejnych mrocznych zdarzeń na swej drodze  .

Zdaję sobie jednocześnie sprawę, iż niektórych czytelników mógł nieco zirytować język jakim Koontz napisał tę powieść . Z racji cukierniczej pasji Jimmy'ego Tocka autor zaserwował nam spory wachlarz "słodkich" wyrażeń i dialogów prowadzonych na tę właśnie nutę  . Cóż poradzić, taka to była rodzinka, gdzie wszystko kręciło się wokół ich tradycyjnej profesji . Zboczenie zawodowe, które udzieliło się aż nadto samemu pisarzowi  .

Niemniej jednak ja potrafiłem na to wszystko przymknąć oko i skupiłem się na enigmatycznej / sensacyjnej wymowie historii opowiadanej nam przez Tocka, który istotnie swoją prezencją, co nieco zbratał się z rok starszym Oddem Thomasem  .

W ogólnym wrażeniu, "Przepowiednia" podobała mi się, choć bez fajerwerków się obyło  . Ani to hit w dorobku Deana, ani słabeusz - taka lektura na szkolną czwórkę, z tego co zakodowałem sobie ze wspomnień po przeczytaniu i złapaniu oddechu po pierwszych refleksjach, tudzież ochach i achach .

Po trochę wtórnej i nieco przeciętnej "Recenzji" przeczytałem sobie wreszcie odkładaną od jakiegoś czasu na później "Przepowiednię". Jak się okazało był to trafny wybór, gdyż obok niesamowitego cyklu powieściowego o Odzie Thomasie, to jeden z ciekawszych tytułów napisanych przez Deana w nowym tysiącleciu.
Historia ta opowiada o perypetiach przesympatycznej rodziny Tocków, która od kilku pokoleń specjalizuje się w branży cukierniczej i znana jest w okolicy ze swych wspaniałych wypieków. Ich dom rodzinny to prawdziwa oaza spokoju, pełna specyficznego humoru i wielu smakowitości. To dom, w którym rodzina stawiana jest zawsze na pierwszym miejscu.
Niestety los potrafi być okrutny, a Rudy i Maddy Tock wkrótce się o tym przekonają. Przyjście na świat Jimmy'ego Tocka odbywa się w iście niecodziennych okolicznościach, gdyż z ust umierającego ojca Rudy'ego padają słowa tajemniczej przepowiedni. Tylko co one mogą oznaczać?
Pomysł na tą książkę jest według mnie genialny. Fabuła jest ciekawa i pełna zaskakujących zwrotów akcji (choć czasami trochę przewidywalna ), trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej, a także posiada ogromny ładunek emocjonalny. To udane połączenie koontzowej familiady i sensacyjnego thrillera, z odrobiną niesamowitości w postaci tytułowej przepowiedni.  
Choć rodzinka Tocków jest bardzo charakterystyczna, a ich specyficzne poczucie humoru w sytuacjach stresowych może trochę dziwić, to ich portrety psychologiczne wydają mi się bardzo ciekawe i interesujące. Podobnie sytuacja ma się z ciemną stroną mocy. Czarne charaktery są jak zwykle jedną z najmocniejszych stron twórczości Koontza, a wymyśleni na potrzeby "Przepowiedni" psychole należą do jej ścisłej czołówki.
Zapewne najwięcej kontrowersji wzbudza w czytelnikach finał tej powieści, zresztą daleko szukać nie trzeba, gdyż powyższa refleksja amerrozzo wyraźnie to potwierdza. Jeśli chodzi o mnie, to nie mam w tej kwestii nic do zarzucenia.
"Przepowiednia" to kawał rzetelnej lektury. Nie zanotowałem w tej książce większych wpadek, a zawarta w niej historia wciągnęła mnie na maksa, także czegóż chcieć więcej. Do najlepszych powieści Deana jej jednak trochę brakuje, ale z pewnością zaliczyłbym ją do tych wybijających się z tłumu. Naprawdę warto przeczytać!