Hehe, to zabrzmiało trochę jak złowieszczy pamiętnik synoptyka .

A nie mówiłem Rafał, że jest w tym utworze specyficzna magia, trudna do wyjaśnienia słowami, ale jakże odczuwalna w trakcie lektury??!!   . Śmiało mogę powiedzieć, że mamy bardzo podobny gust jeśli chodzi o dokonania literackie Deana i cieszy mnie fakt, że również dostrzegłeś tę niesamowitość płynącą z kart "Nieznajomych"  . Koontz napisał doprawdy wiele świetnych powieści, ale spośród nich właśnie ta miażdzy owym nietuzinkowym klimatem, który w takich rozmiarach trudno będzie uchwycić w innych, ciekawych historiach tego pisarza  .


Ja miałem identycznie, w ogóle nie odczułem podczas czytania tych przeszło 600-set stron!!   Poszły jak z płatka, a o milisekundzie znużenia nie mogło być nawet mowy  . Z resztą ja chwyciwszy "Nieznajomych" byłem ogromnie głodny powieści Koontza w klimacie jego twórczości z dekad 1980/90 i otrzymałem to czego wyczekiwałem z wielką nawiązką  .

Spojlery istotnie psują w pewnym stopniu ów utwór w odbiorze, także lepiej się ich wystrzegać jak ognia!!   Ale mimo tego, historia napisana przez Deana przed ćwierć wiekiem rządzi na maxa  .


Dean faktycznie zaserwowal nam tutaj niezły kalejdoskop postaci; spora przeciwwaga liczebna od jakże innej stylowo "Intensywności" . W ten sposób Koontz udowodnił, iż potrafi stworzyć wciągającą i grającą na emocjach historię zarówno z dwoma / trzema aktorami dramatu, jak i przy udziale większej zbiorowości  . Tak znamienny dla Koontza wzorzec bohaterów na zasadzie kobieta-mężczyzna ramię w ramię przeciwko wrogowi, zastępują tutaj zupełnie nieznajomi sobie ludzie z przeróżnych środkowisk i regionów kontra enigma, która wymyka się racjonalnemu rozumowaniu, a do tego sprawia, iż postacie te czują się osaczone, inwigilowane, naznaczone niezrozumiałym im piętnem - i ów obszerny wątek, skupiający się wokół wszystkich tych bohaterów, jest główną osią nietuzinkowej fabuły i równie intrygującego finału całej rzeczonej opowieści   .


Posłowie przeczytałem z równie wielką przyjemnością jak całą powieść . Bardzo ciekawa historia towarzysząca pisaniu książki; zastanowiwszy się nad tym wszystkim można odnieść wrażenie jakby "Nieznajomi" stanowili ukoronowanie wielkiej kariery pisarskiej Deana, choć później autor wydał przecież jeszcze multum powieści, z których spora część to wysoka półka w jego literackich dokonaniach .


Ja podsumuję to tak, tematycznie ilustracja jak najbardziej na plus, od strony graficznej zaś mocno kuleje  .

I jeszcze zostając na chwilę przy tytule powieści, to trzeba powiedzieć, że pasuje jak cholera do całej historii  . Mieliśmy okazję wszak zetknąć się z "Nieznajomymi" w odwołaniu do bohaterów naznaczonych fobiami, a także w odniesieniu do tajemnicy, jaka skrywana była przed tymi pierwszymi z nich .

Istotnie, fenomen powieści musi brać się z opowiedzenia całej historii w taki właśnie sposób, jak nam to zaprezentował Dean, czyli rozpierzchnięci po różnych częściach USA bohaterowie uwikłani w coś, co kolosalnie ich przerasta, w pewien sposób trwożąc i potęgując napięcie nie tylko w nich samych, ale i w czytelniku  . Stąd chyba wzięło się to moje jeżenie włosów podczas lektury . Właśnie owe wczucie się w "skórę" postaci nakreślonych przez Koontza pozwala poczuć tę aurę magiczności przeżywanych przez nich sytuacji i wrażenia jakoby samemu uczestniczyło się w zjawiskach im towarzyszących  . Daleko nie trzeba szukać, wystarczy przypomnieć sobie losy Dominicka i jego...

marczewek - ja także miałem dwa podejścia do Nieznajomych. Za pierwszym razem przeczytałem niewiele więcej niż ty, bo jakieś 150 stron (ale to było jeszcze w 2010 roku) i wydawało mi się po nich że ta książka jest beznadziejna a za drugim razem czyli kilka tygodni temu przeczytałem całą i wrażenia już miałem lepsze aczkolwiek nie tak dobre jak koledzy: J.Xavier.B i kujot666.

No właśnie - J.Xavier.B i kujot666: nie obraźcie się, ale z waszych wypowiedzi na tym forum można wywnioskować że jesteście wielkimi i oddanymi fanami Koontza, momentami ocierającymi się o maniaków jak to napisał marczewek. Ja uważam że Koontz jest takim w miare sprawnym rzemieślnikiem/wyrobnikiem, któremu zdarzyło się popełnić kilka świetnych rzeczy, daleko mi do waszego uwielbienia w stosunku do Koontza.

Powiem szczerze że tak czytam i czytam, końca nie widać a robi się coraz ciekawiej (o zgrozo  ). Ale jedno trzeba przyznać, jestem pod wrażeniem tego jak potrafił poskładać tyle wątków do kupy w jedną całość. Tyle osób różne miasta, jeszcze wojsko, miał wenę wtedy  


------------------------po lekturze----------------------

Muszę założyć wór pokutny, za to że cisnąłem ją w kąt po 100 stronach poprzednim razem. Jednak wypada zwrócić jej honor, bo jest to kawał dobrej lektury. Bo rzeczywiście jest w niej jakiś oryginalny klimat, ale żeby go docenić, trzeba ją skończyć 
na początku (zwłaszcza za pierwszym razem, i po tym okładkowym spojlerze  ) można odnieść wrażenie o co kaman, co ich łączy skoro mieszkają jedni tu inni tam. Ale jak już da się spokój takim pytaniom, i po prostu czyta, wszystko się powoli rysuje.

Bardzo ciekawy jestem twojej opinii o "Nieznajomych" Filippo! Cieszy mnie fakt, że nasze dyskusje w pokoju Koontza potrafią zaszczepić w kimś chęć przeczytania jakiejś książki.

Myślę, że będziesz wielce zadowolony z lektury, Filippo, bo "Nieznajomi" to taka perełka w twórczości Deana, swoista wisienka na szczycie tortu  . I aż żal, że obecnie Dean - choć stara się być oryginalny w każdej kolejnej odsłonie twórczej - nie wspina się na tak enigmatyczne wyżyny fabularne  . Ciągle jednak mam nadzieję, iż uraczy nas jeszcze jakimś hiciorem, wszak świetnych pomysłów nigdy mu nie brak  .

Natomiast co do kolekcji, to wspomnę od siebie, że niebawem odświeżę fotograficznie własny zbiór, jako zwieńczenie dwóch dekad romansu z prozą Koontza za pan brat .

Obawiam się, że udzieliła mu się specyficzna aura, jaka opanowała poszczególnych bohaterów powieści i pewnie dlatego nie pamięta, że pisał w niniejszym wątku . Ale żywimy nadzieję Filippo, że łańcuchy blokujące pamięć wkrótce pękną i urzeknie nas Twoja historia związana z lekturą "Nieznajomych"  .

Ufff, kamień spadł mi z serca!
Z niecierpliwością oczekiwałem na twoje refleksje z lektury "Nieznajomych" eemuu. Serce mi rośnie jak czytam takie słowa napisane przez fana twórczości Kinga, może więcej osób pójdzie za twoim przykładem i sięgnie po książki Koontza. Bardzo cieszy mnie fakt, że ta książka przypadła ci do gustu, przynajmniej zachęciła cię do dalszego poznawania twórczości Deana.
Z tego co piszesz można wywnioskować, że podobają ci się w sumie te same składowe prozy Deana co i mnie, czyli chaotyczna wielowątkowość fabularna, przejawiająca się w błyskawicznych zmianach lokalizacji i wspomnianych przez ciebie przeskokach pomiędzy postaciami, enigma i tajemniczość zawarta w jego historiach, oraz niesamowicie skonstruowane portrety psychologiczne głównych bohaterów.
Tak więc śmiem twierdzić, że czeka cię jeszcze długa i owocna przygoda z jego książkami.
A ostrzegałem, jak widać nie doczytałeś dobrze tego wątku przed lekturą.
Proszę bardzo i polecam się na przyszłość.
Tak się właśnie zastanawiam co teraz? Świetnych powieści jest cała masa, ale może tak kolejny żelazny punkt programu, czyli "Opiekunów"?

No i tu mnie masz


No nie każdy fan Kinga jest ksenofobem (jeśli tak w ogóle można napisać w aspekcie innych autorów) Trzeba mieć zdrowe podejście. Książki Kinga kiedyś się skończą i człowiek chcąc nie chcąc musi się rozejrzeć za czymś ciekawym w obozie wroga  A Koontz jako "ten drugi i zły" wydaje się dobrym potencjalnym zamiennikiem


To sięgnę tak po "Opiekunów" jak i "Odwiecznego Wroga"